ΓΙΑΤΙ.......

«Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των/ γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των/ διόλου δεν πέθαναν γι αυτό οι θεοί». (Κ. Καβάφης)
9 Δεκεμβρίου 2008, 21:04 Ελευθέριος Ανευλαβής

«Αν δεν ελπίζεις το ανέλπιστο δεν θα βρεις:
Εάν μη έλπηται ανέλπιστον ουκ εξευρήσει».
Ηράκλειτος

Γιατί γεμίσατε τους δρόμους με συντρίμμια και τις καρδιές των ανθρώπων μαυρίλα. Γιατί σταλάξατε το μίσος στις παιδικές καρδιές για τον άδικο θάνατο. Για τη δολοφονία του παιδιού,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό η ελπίδα.
Γιατί δειλοί κουκουλοφόροι (οποιασδήποτε κατασκευής και προελεύσεως) κρύβοντας το δύσμορφο πρόσωπό τους και τη μαύρη ψυχή τους, κάτω από τη μαύρη κουκούλα ληστεύουν, καταστρέφουν, τυφλά και άσκοπα,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό το όμορφο ανθρώπινο πρόσωπο του παιδιού. Το πρόσωπο των παιδιών της οργισμένης αθωότητας.
Γιατί οι ασυνείδητοι, συνειδητά αδιαφορούν για το διπλανό τους, για την πόλη τους, για τα παιδιά τους, για το αύριο, παγιδευμένοι στη λογική του «ό,τι φάμε ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξουμε»,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό η σταυρωμένη πάνω στο σταυρό της αμφιβολίας, ανθρώπινη συνείδηση.
Γιατί ξεχάσαμε, πια, πώς ν’ αγαπάμε,
Διόλου δεν πέθανε γι’ αυτό η αγάπη που τα πάντα συγχωρά και τα πάντα χωρά.
Γιατί το απάνθρωπο κράτος και η βία καρφώνουν, ξανά, στο βράχο του Καυκάσου το φωτοδότη Προμηθέα,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό η φλόγα της δημιουργίας και της ανθρωπιάς.
Γιατί η συμμορία και συμμωρία (μωρός: ανόητος) των χρηματιστών της ανθρώπινης υπόστασης κατέστησε το χρήμα μέτρο του ανθρώπου και μόνη του αξία,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό ο άνθρωπος.
Γιατί η αρλουμπολογία των αλαφιασμένων, πανικόβλητων υπουργών και του αμήχανου πρωθυπουργού, εξόρισε το Λόγο στα καταγώγια μιας ξύλινης κομματικής γλώσσας, υποκριτικής, συμφεροντολόγας, ένοχης, ασυνάρτητης,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό ο Λόγος ο Ορθός.
Γιατί ο Εφραίμ και οι αρχολίπαροι άπληστοι κολλυβιστάδες μαύρισαν τις εκκλησιές της αγάπης και λέρωσαν το λευκό ξωκλήσι της πίστης σ’ ένα καλύτερο αύριο,
Διόλου δεν πέθανε για αυτό η πίστη σε ένα φωτεινό μέλλον.
Γιατί τα δομημένα, η Ζήμενς, οι νταβατζήδες των υποκλοπών, των κουμπάρων, οι κοτερούχοι, εισοδηματίες πολιτικοί, οι επιδειξίες του πλούτου τους, οι αλαζόνες νομίζουν πως θα μείνουν ατιμώρητοι,
Διόλου δεν πέθανε για αυτό η Νέμεσις.
Γιατί το μισό του πληθυσμού της γης ψευτοζεί και το μισό του μισού αργοπεθαίνει, ενώ σκάνε οι σαπιοκοιλιές από το χρήμα, ακόρεστοι, αχόρταγοι, βουλιμικοί,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό ο τίμιος αγώνας για μια δίκαιη κοινωνία.
Γιατί ξαναγράφεται η ιστορία ως μαζοκαταναλωτική υστερία με τα ανθρωποφάγα των πολυεθνικών και της τεχνολογίας, με τα αιμοβόρα, σπερμοβόρα, αιδοιόφρονα, μέσα μαζικής αποβλάκωσης, με την εκμαυλιστική δύναμη του χρήματος, αλλά και με τη συνενοχή των πολιτικάντηδων, υπηρετών της Νέας Οικονομική Ιδεολογίας,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό ο ηθικός άνθρωπος που μέσα του εγκαταβιώνει η ηθική συνείδηση-προσωπικός θεός.
Γιατί καταντήσατε πολλούς νέους μας (όχι όλους και όχι μόνον), θηράματα για όλες τις μόδες, προβλέψιμους, υποθηκεύσιμους, αναλώσιμους,
Διόλου δεν πέθανε γι’ αυτό η πίστη στα νιάτα. Η Ελπίδα στα παιδιά μας.
Γιατί στη μεταμοντέρνα εποχή, την εποχή της μετανεωτερικότητας, ο κόσμος μας και οι ζωές μας χτίζονται, πια, με τα υλικά της αποϊδεολογικοποιημένης τεχνολογίας-τεχνικής και τις αρχές του απάνθρωπου νεοφιλελευθερισμού και αποκτηνωμένου φιλοτομαρισμού,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό το φιλελεύθερο πνεύμα της ελευθερίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Γιατί ζούμε σ’ έναν κόσμο-πολύχρωμη κουρελού, που όλα ταιριάζουν και συντίθενται με όλα, σε ένα αδιαφοροποίητο μαζικό, απρόσωπο, δίκην χυλού, κομπιναδόρικο, κερδώο σύνολο,
Διόλου δεν πέθανε γι’ αυτό η λαχτάρα για έναν ανθρώπινο κόσμο, για τα παιδιά μας.
Γιατί τσαλαπατήσαμε όλες τις θεμελιακές αξίες, της ιστορίας, της παράδοσης του Έθνους, Πατρίδας,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό η Πατρίδα, το Έθνος, ο Πατριώτης (δεν μιλώ για πατριδοκάπηλους, πατριδεμπόρους).
Γιατί η Δόξα της Ολυμπίας και η ευγενής άμιλλα στον αθλητικό και κοινωνικό στίβο, κατάντησε ανταγωνισμός εταιριών, κρατών, πολιτικών, πάνω στα σακατεμένα σώματα (μελλοντικά πτώματα) νέων ανθρώπων, αντικειμένων εκμετάλλευσης μέσα στη Ρωμαϊκή αρένα, «του φα’ τους πριν σε φάνε: get them before they get you»,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό το ολυμπιακό ελληνικό πνεύμα της αγνής άμιλλας για το στεφάνι της ελιάς, του δίκαιου αγώνα για τη ζωή και την προκοπή.
Γιατί γεμίσαμε με νομάδες, γκουτσοφορεμένους (Gucci και τα όμοια), που παριστάνουν τη διανόηση στα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξανδραποδισμού), με διανοητικό πηλίκον τηλεθέασης (AGB) και ελληνικά Νεαντερτάλ, διατυμπανίζοντας επιμελώς την άγνοια και την άνοια τους,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό ο αγώνας για τη σωστή και έντιμη ενημέρωση των πολιτών.
Γιατί καταντήσατε (σεις οι πολιτικατζήδες, καμία σχέση με τους πολιτικούς) τον κυρίαρχο λαό δουλική μάζα και το πολιτικό σύστημα, σύστημα πάτρωνα-κοτζαμπάση-πολιτικού-ψηφοφόρου-πελάτη,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό ο Δήμος που την πόλη κρατύνει.
Γιατί η πολιτική έγινε πολιτικαντισμός και διαπλοκή πολιτικό-οικονομικών συμφερόντων,
Διόλου δεν πέθανε γι αυτό η Πολιτική ως τέχνη και επιστήμη διευθέτησης των διαφορών των πολιτών (εξ ανομοίων η πόλις, φωνάζει ο Αριστοτέλης).
Γιατί περιφρονήσαμε τις ανθρώπινες αξίες και ιδέες,
Διόλου δεν πέθαναν γι αυτό οι ιδέες.
Οι ιδέες δεν πεθαίνουν. Κανένας εγκληματίας δεν μπορεί να τις σκοτώσει.
Πάντα θα είναι σπόρος ζωής που θα ανθίζει τις ψυχές των ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Το γρύλισμά σας δε θα μας βγάλει από τη μέση. Δεν μας τρομάζει.
Εδώ θα είμαστε πάντοτε, «τοις δεινοίς ευέλπιδες (στα δείνα να ελπίζουμε)»
για το ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ αύριο.
Είμαστε ρεαλιστές. Επιδιώκουμε το αδύνατο.

πηγή:http://www.zougla.gr/news.php?id=16221

'Ελα λίγο...γιατί;Θέλω!

Κόσμοι όμορφοι,πλασμένοι από γυαλί και πρόστυχους ήχους με στοιχιώνουν.
Ζητάω βοήθεια μέσα από βαθειά σκουρόχρωμα νερά,για ν΄ αποφύγω τα κοφτερά σαγόνια των σαρκοφάγων που έρπουν ύπουλα και απειλητικά όλο και πιό κοντά μου.
Χρώματα που χάνουν την υφή τους και κείνο το κρυφό τους νόημα,μπερδεύουν τις κινήσεις, τις πράξεις μου.
Παράξενες φιγούρες με προσπερνούν και κοροϊδευτικά κοιτούν τις αδυναμίες και τους φόβους μου.
Θόρυβος δυνατός έρχεται να ταράξει τις ησυχασμένες σκέψεις μου.Με κόπο πολύ φυλάω τα μάτια,μην με τυφλώσουν οι γλοιώδεις αστραπές τούτης της μακάβριας καταιγίδας που ξεσπά ξανά και ξανά στον ρυτιδιασμένο απ΄ τα γιατί, ουρανό μου.
Κουράζει η ζωή,είναι αλήθεια και η κούραση ετούτη με τρομάζει.
Χαμένα χρόνια, χαμένοι κόποι χωρίς χαμόγελα και ευτυχίες,αγάπες απατηλές, ψεύτικες περνούν σαν ταινία από μπροστά μου και καίνε τα μάτια σε φλόγες από ματαιότητα και μοναξιά φτιαγμένες.
Άραγε θ΄ αποκτήσω ποτέ κάτι περισσότερο από αναμνήσεις και χαμένα όνειρα;
Οι καρδιές γιατί είναι τόσο άδειες και δισταχτικές;
«Πρέπει να φιλιώσεις με τον εαυτό σου»,μου είπαν κάποιοι.Μα ποιά είναι η φιλία θαρρώ πως δεν γνωρίζω, και δύσκολα θα βρώ εκείνο που τη θωριά του δεν την ξέρω.
Κάποιες υποψίες της μορφής αυτής έχω μονάχα, μα ίσως είναι κι αυτές ψεύτικες κι απατηλές.
Δεν ξέρω.Λύτρωση στο σκοτάδι δεν μπορώ να βρώ.Το φώς πάλι είναι τόσο μακρινό που να το φτάσω δεν μπορώ.
Κάπου κάπου,μια αχτιδίτσα ελπίδας έρχεται να ταράξει την τόσο εύθραυστη κι επικίνδυνη ισορροπία μου.Αυτή η μικρούλα αχτίδα έρχεται και φεύγει,παίζει τρελλά παιχνίδια με τις αισθήσεις και στέλνει ηδονικά μυνήματα στο κορμί μου.Τρελλός και ξέφρενος χορός αρχίζει. Χορευτές όλες οι ίνες, όλα τα κύτταρα,όλο το είναι μου.
Θέλω να ζ ή σ ω και δεν μ΄ αφήνουν.
Θέλω ν΄ α γ α π ή σ ω και παγώνουν την καρδιά μου.
Θέλω να φ ω νά ξ ω και φυλακίζουν την φωνή μου.
Θέλω να χ ο ρ έ ψ ω και αλυσοδένουν τα πόδια μου.
Θέλω να ν ι ώ σ ω και κόβουν κομμάτια τα αισθήματά μου να μην τα βάλω σε τάξη.
Θέλω ν΄ α γ γ ίξ ω και σχίζουν τα χέρια μου.
Θέλω να χ α ρ ώ και ληστεύουν τα χαμόγελά μου.
Θέλω ν΄ α γ α π η θ ώ και με καταδικάζουν σε μοναξιά.
Θέλω να δ η μ ι ο υ ρ γ ή σ ω και μου στερούν τις ευκαιρίες θυσία στους τύπους.
Θέλω να κ λ ά ψ ω και μου στεγνώνουν το δάκρυ.
Θέλω να γ ε ν ν ή σ ω και το κορμί μου στέρφο κάνουν.
Θέλω να π ε τ ά ξ ω και κλέβουν καψαλίζουν τα φτερά μου.
Θέλω να φ ύ γ ω απ΄ εδώ κι όλες οι πόρτες μου κλειστές.
Θέλω να θ έ λ ω και μου στερούν τη βούληση με νόμους.
Θέλω να σ κ ε φ τ ώ και τις ιδέες μου απομονώνουν αντιγράφουν.
Θέλω να γ ρ ά ψ ω και μου τελειώνουν το χαρτί μου....

HΘΕΛΑ ΝΑ ΓΡAΨΩ ΚΙ ΑΛΛΑ, ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΤΟ ΧΡΌΝΟ ΜΟΥ...ΓΙΑΤΙ;

-Aνδρέας Παπάς-

Ηλιούγεννα

Στη θέση των «Χριστουγέννων», οι πρόγονοί μας εώρταζαν το λεγόμενο «Τριέσπερον»,μία εορτή η οποία γενικεύεται από τους ελληνιστικούς χρόνους κι εντεύθεν, προς τιμήν των πυρφόρων και ηλιακών θεοτήτων Ηρακλέους(ο οποίος κατά τον Κορνούτο ορίζεται ως «ο εν τοίς όλοις Λόγος καθ'όν η Φύσις ισχυρά και κραταιά εστί και απεριγένητος ούσα, μεταδοτικός ισχύος και τοίς κατά μέρος και αλκής υπάρχων») και Ηλίου.Το «Τριέσπερον» ξεκινούσε με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο(τη νύκτα της 21ης προς την 22α του Δεκεμβρίου,τη μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του έτους) και κορυφωνόταν με την αναγέννηση του φωτοδότη Ηλίου(τη νύκτα της 24ης προς 25η,όταν η ημέρα έχει ήδη μείνει «στάσιμη» επί 3 ημέρες μετά το Ηλιοστάσιο και αρχίζει πλέον να μεγαλώνει).
Αργότερα, με την επιβολή της κρατικής ηλιολατρίας από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αυρηλιανό, το ελληνικό «Τριέσπερον» επισκιάσθηκε (κατά μίμηση της παρσικής λατρείας του Θεού Μίθρα που εώρταζε και αυτή την γέννηση του Θεού στις 25 Δεκεμβρίου) από την «επίσημη» ρωμαϊκή εορτή του «Ανίκητου Ήλιου» («Sol Invictus»).Η «Ημέρα της Γεννήσεως του Ανίκητου Ηλίου» («Dies Natalis Solis Invicti»), η στιγμή δηλαδή που ο ακατάβλητος Ήλιος, έχοντας θριαμβεύσει επάνω στο σκοτάδι της «bruma» (βλέπε κατωτέρω),αρχίζει να ανέρχεται δυναμικά και υπερήφανα στον ουράνιο θόλο, είχε, φυσικά, ως προεόρτιο τη νύκτα του Χειμερινού Ηλιοστασίου,όταν ετιμάτο σιωπηρώς η Θεά του Κάτω Κόσμου Αντζερόνα (Angerona, Dea Tacita), προστάτις των νεκρών και προσωποποίηση της Θελήσεως, της Εσωτερικής Φωνής, της Ενοράσεως και της Σιωπής, στα λεγόμενα «Ντιβάλια» ή «Αντζερονάλια» («Divalia» ή «Angeronalia»,βλ. Claudio Rutilio, «Η Θεολογία των Ρωμαίων»). Τα «Divalia» έκλειναν τις λεγόμενες «σύντομες ημέρες»(«brevissimi dies»,«bruma»)που σηματοδοτούσαν την ολοκλήρωση της ηλιακής διαδρομής μέσα στον ενιαυτό.
Ο Sol «Invictus» συνέχισε να λατρεύεται ως Ανώτατος Θεός και καθοδηγητής της οργανωμένης κοινωνίας και των Ρωμαίων αυτοκρατόρων μέχρι την εποχή του Κωνσταντίνου, ο οποίος άρχισε την βασιλεία του ως τυπικός ηλιολάτρης. Υπάρχουν νομίσματα ως το 324 μ.χ. που εμφανίζουν τον Κωνσταντίνο να δοξάζει τον Sol ως «Πηγή της Αυτοκρατορικής Δυνάμεως»,μόνον δε κατά τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του οι αναφορές στον Sol και τις άλλες εθνικές θεότητες εξαφανίσθησαν από τα νομίσματα.Η εορτή πάντως του «Sol Invictus» επικαλύφθηκε με τη σειρά της αμέσως μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού (4ος αιώνας, με απόφαση του Πάπα Ιουλίου) από τα γνωστά μας «Χριστούγεννα» (που έως τότε υπολογίζονταν στις 6 Ιανουαρίου -ημερομηνία που στην Ανατολή παρέμεινε μέχρι τουλάχιστον τη βασιλεία του αυτοκράτορα Γιουτπράβδα, ελληνιστί Ιουστινιανού-,ή στις 19 Απριλίου,ή στις 20 Μαϊου κατ'άλλους,ενώ στο «Pascha Compustus» του 243 μ.χ. η «γέννηση» του Τζεσουά ορίζεται στις 28 Μαρτίου).Η μετέπειτα χυδαία ιδιοποίηση του ελληνικού «Τριεσπέρου» δεν εμπόδισε φυσικά τους πιο σκληροπυρηνικούς απολογητές της νέας Θρησκείας να περιγελούν τους Εθνικούς, κατά την προσφιλή τους πρακτική,ακόμη και κατά τον 3ο αιώνα μ.χ. (!!), ως τάχα... ανόητους που εώρταζαν γεννέθλια Θεών (Αρνόβιος, περίπου 296 μ.χ.).

Τα Κάλαντα του Τριέσπερου,ευθέως από τους Αρχαίους Χρόνους,ακόμα τραγουδιούνται στην Κύπρο σε ορισμένα ορεινά χωριά.
Τα παραθέτω σε καθομιλουμένη ελληνική με την αγάπη μου και τις ευχές μου.....

Καλήν εσπέραν άρχοντες,

αν είναι ορισμός σας

Ηλιου τη θεία γέννηση να πω στ' αρχοντικό σας.
Απόλλων άρχοντα θεέ,

έλα ξανά κοντά μας συ φωτοδότη Βασιλιά,

φώτισε την καρδιά μας.
Λιώσε τα χιόνια στα βουνά

ζεστανε τα πλατάνια

φέρε μας γέλια και χαρά,

ειρήνη και ζωντάνια.
Στο σπίτι αυτό που μπήκαμε

οι εστίες να μη σβήσουν

κι όλοι οι νοικοκυραίοι

του χίλια χρόνια να ζήσουν...

Χαρούμενο Τριέσπερο σε ΟΛΕΣ -OΛΟΥΣ και χρόνια μας πολλά και του Χρόνου με υγεία και χαρά!!!

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Η μουσική στους αρχαίους πολιτισμούς ήταν κάτι παραπάνω από ευχαρίστηση για το αυτί.Ηταν η άλγεβρα των μεταφυσικών θεωριών,η γνώση της οποίας δινόταν μόνο σε μυημένους, αλλά οι αρχές της μέσω του συλλογικού υποσυνείδητου έτρεφαν,επηρέαζαν και εκπαίδευαν τις πλατιές μάζες.Αυτό την έκανε ένα πανίσχυρο όργανο ηθικής διαπαιδαγώγησης,όπως είπε ο Κομφούκιος.
Η μουσική συνδέεται στην αρχαία Ελλάδα άμεσα με την ενέργεια και ως εκ τούτου με δυνάμεις που χαρακτηρίζονται ως«υπερφυσικές».Για παράδειγμα,ο Αμφίων,ο εφευρέτης της κιθαρωδίας,δηλαδή τραγουδιού με συνοδεία κιθάρας,ήταν και ο πρώτος θνητός που έπαιξε λύρα,την οποία διδάχτηκε από τον Ερμή ή από τον πατέρα του τον Δία.Κατά την παράδοση, με τη λύρα και το τραγούδι του μάγευε τις πέτρες,έτσι ώστε από μόνες τους τοποθετούνταν και στερεώνονταν,χτίζοντας τα τείχη της Θήβας με τις επτά πύλες(μία για κάθε χορδή της λύρας του).
Οπωσδήποτε όμως,η ενέργεια της μουσικής μεταστοιχειώνει και τον ίδιο τον άνθρωπο, όπως αναφέρεται στα Πολιτικά(Η΄, 1339Α-1342Β, V, 3-VII, 11)του Αριστοτέλη,κατά τον οποίο η αποστολή της μουσικής είναι τριπλή:
1.«παιδιάς ένεκα και αναπαύσεως»-για ψυχαγωγία και ανάπαυση 2.«προς αρετήν τι τείνειν την μουσικήν…και το ήθος ποιόν τι ποιείν»-γιατί μπορεί να ασκήσει ευεργετική επίδραση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα 3.«προς διαγωγήν…και προς φρόνησιν»-μπορεί να συμβάλει στη διανοητική και αισθητική απόλαυση και καλλιέργεια.
Οι μελετητές κατανοούν σήμερα τη μαθηματική βάση της μουσικής,αλλά ελάχιστοι συνειδητοποιούν πως η Πυθαγόρεια μουσική θεωρία ήταν μόνο μία εφαρμογή των αρχών μίας ολιστικής φιλοσοφίας,η οποία δεν ήταν μόνο τρόπος ζωής,αλλά και σύστημα προσέγγισης της απανταχού παρουσίας του Θεού στη φύση,μέσω της μελέτης των αριθμών.
Δε συνηθίζεται να σκεφτόμαστε μαθηματικά όταν ακούμε μουσική,όπως επίσης να φανταζόμαστε μουσική όταν επιλύουμε ένα αλγεβρικό πρόβλημα.Εντούτοις,ο Πυθαγόρας ενοποίησε τη μουσική με τα μαθηματικά,και από τότε αυτές οι δύο ατραποί του πνεύματος δεν χώρισαν ποτέ.Κοινός στόχος και των δύο είναι–μέσω της μελέτης των αναλογιών–η ανακάλυψη της χρυσής τομής, που θα οδηγήσει με τη σειρά της στον αρμονικό συνδυασμό των ήχων των χορδών,στην αρμονική φωτοσκίαση των κιόνων του Παρθενώνα και εν τέλει στην ένωση σώματος και ψυχής.
Ο Πυθαγόρας και οι μαθητές του ανέπτυξαν την τετρακτύ,δηλαδή τον τετραδικό τριγωνικό αριθμό της τελείωσης ΔΕΚΑ,συνδυασμό της ενότητας=ΕΝΑ,του ζεύγους των αντίθετων πόλων=ΔΥΟ, της τριαδικής φύσης της θεότητας=ΤΡΙΑ και της εκδήλωσης στον υλικό κόσμο=ΤΕΣΣΕΡΑ.Η πραγματικότητα της ύπαρξης μίας τέτοιας αναλογίας–ανεξάρτητα από την ερμηνεία–φαίνεται γεωμετρικά και αποδεικνύεται αλγεβρικά,όπως δείχνουν το σχήμα και η ισότητα,αντίστοιχα: Η ερμηνεία των αρχαίων πάνω στο σύμβολο ήταν τα τέσσερα στοιχεία(ΦΩΤΙΑ–ΝΕΡΟ–ΑΕΡΑΣ–ΓΗ)και σε αυτό έδιναν τους όρκους τους οι Πυθαγόρειοι.Πάνω στην τετρακτύ βρίσκονται οι βασικές αναλογίες του μήκους μιας χορδής, που αφορούν τα τελείως σύμφωνα μουσικά διαστήματα:2/1 = οκτάβα,3/2=πέμπτη,4/3=τέταρτη.Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν πως η τετρακτύς αποτελεί το περίγραμμα της ολικής ουσίας του σύμπαντος.Ο όρκος τους ήταν:«ορκίζομαι σε αυτόν που παρέδωσε την τετρακτύ στις επόμενες γενεές,πηγή της αιώνιας φύσης μέσα στις ψυχές μας».
Ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της φιλοσοφίας τους,εκφράζοντας την ολότητα που ενυπάρχει μέσα στη δεκαπλή φύση της θεϊκής ενότητας τεσσάρων επιπέδων,που αντιπροσωπεύονται από τις τέσσερις σειρές της τετρακτύος ,των οποίων τα στοιχεία,δηλ. οι αριθμοί έχουν άθροισμα 10.Αυτή η αδιαίρετη Μονάδα,το 1,είναι η πηγή όλων των αριθμών και φυσικά και των πραγμάτων.Στην τετρακτύ όμως,κατορθώνει και δημιουργεί τα δέκα ή τα 10000 πράγματα των Ανατολικών),δηλαδή την πολυπλοκότητα της εξελιγμένης μορφής , χωρίς να χάνει τη μοναδικότητά της.Αυτό βεβαίως είναι ένα μυστήριο,που μπορεί να προσεγγιστεί μόνο μέσω του αφηρημένου νου, ο οποίος συνδέει τον κόσμο των Ιδεών με τις εικόνες τους, δηλαδή τις Μορφές.
Ενδιαφέρον αποτελεί επίσης και το γεωμετρικό σχήμα τετράεδρον.Εχει τέσσερα ισόπλευρα τρίγωνα σαν έδρες, μοιάζοντας με μία ισόπλευρη τριγωνική πυραμίδα,που όμως και η βάση της είναι επίσης τρίγωνο.Συμβόλιζε για τους Πυθαγόρειους τον αριθμό 4,που εμφανίζεται στο τετράχορδο και στις τέλειες τέταρτες, στις οποίες οι Έλληνες διαιρούσαν τις μουσικές κλίμακες.Στερεοσκοπικά είναι η προέκταση της τετρακτύος στο χώρο.Το τετράεδρον εκφράζει το μαθηματικό χαρακτήρα των μουσικών τρόπων που η ορθόδοξη και η καθολική εκκλησία (αν και με διαφοροποιημένους τρόπους και άλλες μεταγενέστερες επιρροές)υιοθέτησαν από την αρχαία Ελλάδα και οι οποίοι αναπτύχθηκαν γενικότερα στις μεσογειακές χώρες.
Αρχικά τους τρόπους αυτούς υιοθέτησαν και οι Διαμαρτυρόμενοι,αν και αργότερα δημιούργησαν δικό τους σύστημα ή δικό τους μουσικό είδος,οι μεν Γερμανοί το συγκερασμένο σύστημα,οι δε Αμερικανοί(διατηρώντας αρμονικές βάσεις και το κούρδισμα του συγκερασμένου,προσθέτοντας νέγρικους ρυθμούς και μελωδίες)το γκόσπελ(είδος).Νεότεροι πειραματιστές εξάλλου,χρησιμοποιούν αυτούσια την Πυθαγόρεια κλίμακα,χωρίς βέβαια απαραίτητα οι ίδιοι να σχετίζονται πλέον με συγκεκριμένη μεταφυσική άποψη στον τρόπο ζωής και αντίληψής τους.Έτσι,τελικά,οι συμπαντικές αρχές κατορθώνουν και περνούν διαχρονικά διαμέσου πολιτισμών και διαφορετικών δοξασιών.Η πυθαγόρεια μουσική κλίμακα εν γένει, εκτός από το γεγονός ότι αποτελεί τη βάση για την ευρωπαϊκή διατονική κλίμακα, έχει μαθηματική πληρότητα, συμμετρία και αναλογίες που αντιστοιχούν σε αριθμούς, που ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν ότι περιγράφουν τις βασικές μονάδες της ύλης. Στη θεωρία των Υπερχορδών,μικροκοσμικές χορδές σχηματίζουν τα ατομικά και υποατομικά σωματίδια της ύλης, ανάλογα με τον τρόπο που αυτές δονούνται.Μελετώντας τους μαθηματικούς νόμους της αναλογίας των δονήσεων,ουσιαστικά αποκτούμε μια ιδέα του Δισκοπότηρου της Φυσικής με τη θεωρία του Παντός,που αναφέρεται σε όλες τις δυνάμεις της φύσης.Το σημαντικότερο, όμως, και απλούστερο για όλους μας ταυτόχρονα,είναι η κατα-νόηση των πνευματικών καταβολών που έχουμε κληρονομήσει εδώ και χιλιάδες χρόνια και καλούμαστε να φανούμε αντάξιοί τους.
Για έναν Πυθαγόρειο,η σύνδεση μεταξύ μουσικής και τετρακτύος δείχνει τη συμπαντική εφαρμογή της ιερής τετρακτύος,όχι μονάχα σαν αφηρημένη παρουσίαση της δεκαπλής φύσης της θεότητας, αλλά και σαν μία πραγματική περιγραφή των μουσικών εμπειριών των αρχαίων,που διαπερνούν συθέμελα τους απογόνους με τη μορφή νέων πολιτισμών και ανθρωποποίητων θεολογιών.Το κραταιό τετραδικό σύμβολο εκφράζει τη δεκαπλή φύση της Θείας Παρουσίας στο φαινομενικό κόσμο, καθώς οι Μοριακοί Φυσικοί που εργάζονται πάνω στη θεωρία των υπερχορδών έχουν αθέλητα οδηγηθεί στο ίδιο συμπέρασμα, δηλαδή ανακάλυψαν πως το χωροχρονικό σύμπαν πρέπει να αποτελείται από δέκα διαστάσεις!
Όπως τα μαθηματικά είναι η γλώσσα του Θείου Νου,στην οποία ο Γαλιλαίος είπε ότι είναι γραμμένο το βιβλίο της Φύσης, εκφράζοντας όλες τις πιθανές καταστάσεις του φυσικού κόσμου,έτσι και η μουσική είναι η φυσική γλώσσα που εκφράζει όλες τις καταστάσεις της Ψυχής...
Τελειώνοντας,κρίνω σκόπιμο να σημειώσω,πως σκοπός του αρθρογράφου δεν είναι σε καμία περίπτωση ούτε η ονοματολογική αναφορά κλιμάκων και μουσικών συστημάτων–γιατί κάτι τέτοιο αφενός δε θα ήταν δυνατό μέσα σε ένα άρθρο, αφετέρου δε οποιοδήποτε έγκυρο κατάστημα μουσικών βιβλίων έχει ήδη όλο το γνωστό σε μας υλικό για κάτι παρόμοιο–αλλά ούτε και η κριτική που γίνεται πολλές φορές εναντίον άλλων μουσικών και μαθηματικών συστημάτων πλην του Πυθαγόρειου.Προσωπική άποψη του γράφοντος είναι πως κάθε σύστημα είναι αναγκαίο για την εξέλιξη λαών,κρατών και ηπείρων.Αλλωστε,το ίδιο ισχύει για τις θρησκείες και τις ιδεολογίες,και ας μην ξεχνάμε πως η μουσική συμβαδίζει χωροχρονικά μαζί τους.
Ας σταθούμε στη φιλοσοφική πλευρά του θέματος,αντί της στείρας αντιπαράθεσης των πολιτισμών.Σε αυτή την άποψη, η ερμηνεία των εσωτερικών συμβόλων μένει απαράλλαχτη, ακόμα και αν γράφουμε μονοτονικά, αν μετράμε με 1,2,3…και όχι με α,β,γ(αν και υπάρχουν μελετητές που δείχνουν πως οι αραβικοί αριθμοί είχαν σχεδιαστεί ως σύμβολα από τον ίδιο τον Πυθαγόρα)και αν συνθέτουμε συγκερασμένα(αλλιώς δε θα μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε τις πολύπλοκες συγχορδίες και αντιστίξεις και θα συνθέταμε μόνον αρχαία μουσική,πράγμα το οποίο σίγουρα δεν αρκεί για να εκφράσει τη σύγχρονη ανθρωπότητα). Εάν βαδίζαμε άλλωστε με τη λογική της τυπολατρείας,θα έπρεπε να καταργήσουμε όλη την παράδοση της αστρολογίας, διότι αστρονομικά δεν ισχύει ακριβώς πλέον,λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών.Ωστόσο, τα σύμβολά της ισχύουν και στη σύγχρονη εποχή,έστω και μόνο(αν και στην πραγματικότητα για πολύ περισσότερα)εξαιτίας των από χιλιάδων ετών δομημένων σκεπτομορφών πάνω στο σύμβολο του Ζωδιακού.Θα ήταν παράλειψη εξάλλου να προσθέσω,πως,για την εποχή του,ο Πυθαγόρας δημιούργησε και αυτός ένα συγκερασμένο σύστημα, καταργώντας ουσιαστικά πολλά από τα μόρια(μονάδες μικροκουρδίσματος)της Ανατολής,θεωρώντας πως δεν εξυψώνουν τον άνθρωπο...

Ενδεικτική Βιβλιογραφία:
Μιχαηλίδης Σ.,Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής,ΜΙΕΤ,(Αθήνα, 1982) Reitman B.,History of Mathematical Approaches to Western Music,(2003). (math_music_hist.pdf)Philips St.M.,Pythagorean Aspects of Music,(Phillips.htm) Garland TH & Kahn C.Y,Math and Music,D.Seymour Publications(1995)James Jeans,Science and Music,(Dover,1968)
Πηγές:
Sextus Empiricus,Adv.Math.Αριστοτέλους,ΠολιτικάΠλάτων,Τίμαιος

Ο ΤΡΙΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΙΕΡΩΝ

ΔΕΛΦΟΙ:Απέχουν εξίσου από την Αθήνα(πιο συγκεκριμένα από τον Παρθενώνα)και από την Ολυμπία.Σαν μέτρο απόστασης θα χρησιμοποιήσουμε το στάδιο.Απέχουν λοιπόν οι Δελφοί ακριβώς 660 στάδια από το κέντρο των Αθηνών και την Αρχαία Ολυμπία.(660 στάδια=122.400μ.)Έχουμε λοιπόν ισοσκελές τρίγωνο κάτι που θα διαπιστώσετε και από το γράφημα.Ομοίως απέχουν εξίσου από την Ελευσίνα και την Ιωλκό κατά 550 στάδια.Ένα από τα ενδιαφέροντα τρίγωνα,καθότι ισόπλευρο,είναι αυτό με κορυφές τους Δελφούς,το Ιδαίον άντρο Κρήτης και την Σμύρνη,με πλευρές 2198 σταδίων.Απέχει εξίσου από την Κνωσσό και την Έφεσο κατά 2288 στάδια.Δεν υπάρχουν όμως μόνο τρίγωνα.Η ευθεία Θάσος-Ολυμπία,διέρχεται εκ των Δελφών.Ομοίως και η ευθεία Δωδώνη-Κάσος.Η ευθεία Δελφοί-Χαλκίδα-Σμύρνη είναι παράλληλη στον ισημερινό.

ΑΘΗΝΑ:Απέχει εξίσου από την Σπάρτη και την Δήλο κατά 800 στάδια.Επίσης από την Κνωσσό και την Πέλλα κατά 1765 στάδια.Ένα ισοσκελές τρίγωνο με κορυφή την Αθήνα και γωνία κάτι λιγότερο από 180°.Τυχαίο μπορεί να πείτε πολλοί...Πιθανό...Για κάντε λίγο την πρόσθεση ΑΘΗΝΑΙ+ΚΝΩΣΣΟΣ+ΠΕΛΛΑ.Εξακολουθείτε να πιστεύετε ακόμα ότι είναι σύμπτωση;Διαβάστε και παρακάτω.

ΣΠΑΡΤΗ:Απέχει εξίσου από την Κνωσσό και την Δωδώνη κατά 1700 στάδια.Απέχει από την Πέλλα 2200 στάδια,όσο δηλαδή και από το Ζάκρο Κρήτης.Ένα από τα επίσης πολλά τρίγωνα που παρουσιάζονται ΚΑΙ σε αυτήν την πόλη είναι αυτό με κορυφή την Σπάρτη και πλευρές ίσες με 1375 στάδια οι οποίες συναντάνε την Ιωλκό και την Δήλο.

ΑΡΓΟΣ:Εδώ πιάστε διαβήτη.Απέχει εξίσου από την Αθήνα,τους Δελφούς και την Αρχαία Ολυμπία!!!Αυτά σε απόσταση 550 σταδίων.

ΔΗΛΟΣ:Απέχει εξίσου από το ασκληπιείο της Επιδαύρου και από το αντίστοιχο της Κω κατά 1020 στάδια! o Παρουσιάζεται ακόμα ένα ισοσκελές τρίγωνο μεταξύ Δήλου - Σμύρνης και Θήβας.Ομοίως από την Σπάρτη και την Πέργαμο κατά 1360 στάδια.

ΔΩΔΩΝΗ:Απέχει 1050 στάδια από την Ιωλκό και ομοίως από τους Δελφούς.1210 στάδια την χωρίζουν από την Ολυμπία και το Τροφώνιο Μαντείο.Ένα ακόμα ενδιαφέρον ισοσκελές τρίγωνο είναι αυτό που σχηματίζει με την Αθήνα και την Σπάρτη.(1700 στάδια).Ένα από τα μεγαλύτερα τρίγωνα είναι αυτό που έχουμε με κορυφή την Δωδώνη και πλευρές απόστασης 3300 σταδίων που συναντάνε την Κνωσσό και την Μίλητο.Επίσης χρησιμοποιώντας την λεξαριθμική θεωρία παρατηρούμε πως ΔΩΔΩΝΗ = 1666 = ΦΩΣ ΛΑΜΠΕΙ

ΚΝΩΣΣΟΣ:Απέχει εξίσου από την Σπάρτη και την Επίδαυρο (1700 στάδια).Απέχει εξίσου από το Αργος και τις Μυκήνες (1815 στάδια).

ΠΕΛΛΑ:Απέχει 1360 στάδια από τους Δελφούς, όσο δηλαδή και από την Σαμοθράκη. o Απέχει εξίσου από την Αθήνα και από την Αλεξάνδρεια Τρωάδος.Από την Πάρο και την Σμύρνη απέχει κατά 2350 στάδια.Από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και την Αλεξάνδρεια της Ισσού απέχει 6600 στάδια.Φρόντισε λοιπόν ο Μέγας Αλέξανδρος να ιδρύσει δυο πόλεις σε ίση απόσταση από την πρωτεύουσα της Μακεδονίας.Τέλος απέχει από την Ολυμπία και την Επίδαυρο 1908 στάδια.(1908 = ΓΝΩΘΙ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ)Επίσης:Εις τας Μυκήνας έπεσεν ο «μύκης» του ξίφους του Περσέως,και τούτο εθωρήθη θεία υπόδειξις δια την θέσην των Μυκηνών.(Παυσανίας:Κορινθιακά ΧVI-4).Εις την θέσην του Ασκληπιείου της Επιδαύρου,εγεννήθη νόθον του Απόλλωνος,ο Ασκληπιός,και η γέννησις του θείου νόθου καθώρισεν την θέσην της Επιδαύρου(Παυσανίας:Κορινθιακά XXVII-3,4).Δράκων υπέδειξε την θέσιν της Επιδαύρου Λιμηράς.(Παυσανίας XXIII-6,7).Εις λαγός καθώρισε την θέσιν της Πελοποννησιακής πόλεως ΒΟΙΑΙ τη προτροπή της Αρτέμιδος.(Παυσανίας: Λακωνικά XXII12,13).Ο Αριστοτέλης γράφει«Τα ιδρύματα δε τα καθιερωμένα δια την λατρεία των θεών ου μόνον εις τον κατάλληλον τόπον δέον να είναι ιδρυμένα,αλλά και εις τον αυτόν, εκτός αν ο ΝΟΜΟΣ ορίζει άλλως η Μαντείον τι πυθόχρηστον.»ω(Δηλαδή μαντείον ευρισκόμενον υπο την αιγίδα του Μαντείου των Δελφών).Η θέσις όθεν των ιερών κατά τον Σταγειρίτην φιλόσοφο,όριζετο ή η παλαιοτέρα θέσις αυτών,ή εάν επρόκειτο για νέα,ως όριζε ο ισχύων νόμος ή η εντολή των Δελφών.Έτσι λοιπόν προκύπτει όχι μόνον η ύπαρξη νόμου,αλλά και ο ρόλος των Δελφών σε πανελλήνιο επίπεδο,σχετικά με τον καθορισμό της θέσεως των ιερών.Ακόμα και η θέση των δήμων δεν ήταν τυχαία.Ο Παυσανίας γράφει«Οι δε μικροί δήμοι της Αττικής, που καθένας εξ αυτών κτίσθηκε στην τύχη».(Αττικά : Κεφ. 31-1).Aρα εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι οι μεγάλοι δήμοι δεν είχαν κτισθεί στην τύχη αλλά κατόπιν μελέτης.Σίγουρα οι περισσότεροι από μας έχουνε ακούσει πολλά πράγματα για τον Παρθενώνα,όπως ότι αρχιτεκτονικά είναι εξαιρετικά πολύπλοκος και μέχρι και σήμερα θα ήταν δύσκολο να κατασκευαστεί νέος Παρθενώνας.Από τα πλέον γνωστά θαυμαστά χαρακτηριστικά του είναι ότι αν κάποιος υψώσει νοητές ευθείες στους τέσσερις γωνιακούς κίονες του,τότε αυτοί σε συγκεκριμένο υψόμετρο θα συναντηθούν,θα σχηματίσουν δηλαδή πυραμίδα.Επίσης οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν ότι για να φαίνονται όλοι οι κίονες ομοιόμορφοι,θα έπρεπε αυτούς που τους βλέπει ο ήλιος να τους κατασκευάσουν ελαφρώς με μεγαλύτερη διάμετρο,καθότι το φως του ηλίου αδυνατίζει τα αντικείμενα.Αυτά και χίλια δυο άλλα που έχουν εφαρμοστεί στο μεγαλύτερο και λαμπρότερο μνημείο της ανθρωπότητας,μας δίνουν να καταλάβουμε ότι πραγματικά η κατασκευή των ελληνικών ναών στην αρχαιότητα δεν ήταν απλή υπόθεση...Ήταν επιστήμη...Ας μελετήσουμε όμως και την ίδια την θέση του Παρθενώνα σε σχέση με τα μνημεία που υπάρχουν μέσα στην ίδια την πόλη των Αθηνών.Το κέντρο του Παρθενώνος(η τομή των διαγωνίων του)απέχει εξίσου από το κέντρο του Ηφαιστείου,από το κέντρο του βήματος των ρητόρων της Πνύκας,από το κέντρο της βάσεως του μνημείου του Φιλοπάππου και από το κέντρο του Σηκού του Ναού του Ολυμπίου Διός.Όλα τα παραπάνω με μεγίστη προσέγγιση.Ενώνοντας με ευθείες τα σημεία αυτά έχουμε σχήμα ανήκον σε κανονικό οκτάγωνο εγγεγραμένον εις κύκλον,ακτίνος χιλίων ακριβώς πυραμιδικών πήχεων και με πλευράν το επταπλάσιον του μήκους του Παρθενώνος.(Η πλευρά του κανονικού οκταγώνου είναι ίση προς 1575 πόδας και 1575=ΑΘΗΝΑ+ΑΣΠΙΣ+ΚΡΑΝΟΣ+ΔΟΡΥ).Το κέντρο του Ναού του Ολυμπίου Διός απέχει εξίσου από το κέντρο του Ηφαιστείου και από το κέντρο του βήματος των ρητόρων της Πνύκας.Όλο το σχέδιο της κλασικής περιόδου είναι ακριβέστατο και ωραιότατο.Γενικότερα όλο το πανάρχαιο σχέδιο του ελληνικού χώρου με τα μνημεία του,υπακούει σε μια επιστημονική νομοτέλεια μαθηματικού,γεωγραφικού,γεωδαιτικού,αστρονομικού κλπ χαρακτήρος και αποτελεί εφαρμογή των φιλοσοφικών,θρησκευτικών και επιστημονικών δοξασιών,αντιλήψεων και γνώσεων των αρχαίων εις τον υλικόν κόσμον.Πρακτικό αποτέλεσμα των αρχαιοτάτων αυτών γεωδαιτικών υπολογισμών και μετρήσεων,υπήρξε η από της αρχαιότητας ανακάλυψη της σφαιρικότητας της γης,ο υπολογισμός του μεγέθους αυτής,το ότι τυγχάνει μετέωρος εις το διάστημα κλπ...Εξ άλλου ο πανάρχαιος αυτός πολιτισμός μετεδόθη,όπως γράφει ο Πλάτων,εις την Αίγυπτο.(Τα άγνωστα μεγαλουργήματα των αρχαίων Ελλήνων,Θεοφάνης Μανιάς).

Κλείνοντας να υπενθυμίσω ότι παραπάνω αναφέρθηκαν ΜΕΡΙΚΑ ΜΟΝΟ από τα¨γεωμετρικά επιτεύγματα¨των προγόνων μας...Υπάρχουν πολλές πόλεις και μνημεία ακόμα που παρουσιάζουν τέτοια φαινόμενα,αλλά ακόμα και στις παραπάνω παρουσιάζονται πολλά περισσότερα που θα μπορούσα να αναφέρω,αλλά δεν θα το πράξω για λόγους που ανέφερα.Συνδυάστε και αρκετές περιπτώσεις που το θέμα μας συνδέεται με την λεξαριθμική θεωρία αλλά και με τις Αιγυπτιακές πυραμίδες(θα αναπτυχθεί αυτή η θεωρία μελλοντικά)και από αυτήν την στιγμή είστε έτοιμοι να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα και να αποφασίσετε αν όλα τα παραπάνω,και όχι μόνο,είναι τυχαία και συμπτωματικά ή εάν αποτελούν έργα μελέτης που πραγματοποιήθηκαν για διάφορους λόγους που εμείς για την ώρα δεν γνωρίζουμε.Μέση λύση δεν υπάρχει.Σε περίπτωση που τελικά πιστεύετε στο γεγονός ότι τα παραπάνω είναι προϊόντα μελέτης τότε για άλλη μια φορά θα σας παροτρύνω να πραγματοποιήσετε την δική σας έρευνα για να ανακαλύψετε πολλά περισσότερα τρίγωνα,πολύγωνα,ευθείες,ομόκεντρους κύκλους,και όχι μόνο...

ΠΗΓΗ:http://www.metafysiko.gr/

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Υπάρχουν γεγονότα στην ιστορία των λαών που αποτελούν ορόσημα,γιατί αποκαλύπτουν την μεγαλωσύνη τους και το ψυχικό τους ανάστημα μπροστά στις προκλήσεις των καιρών.
Τέτοιο γεγονός αναμφισβήτητα στάθηκε για μας ο νικηφόρος πόλεμος κατά των Ιταλών επιδρομέ­ων το χειμώνα του 1940-41,η σθεναρή αντίσταση κατά των γερμανικών στρατευμάτων και το ηρωικό κίνημα Εθνικής Αντίστασης κατά των κατακτητών στη διάρκεια της κατοχής. Όταν το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 ήχησαν οι σειρήνες και κηρύχθηκε η επιστράτευση μετά την αρνητική απάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού στον Ιταλό επιδρομέα,πολλοί περίμεναν την επανά­ληψη ενός δράματος. Ενός δράματος που είχε συντελεσθεί λίγους μήνες πριν με τη συντριβή μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών που καταλήφθησαν από τα γερμανικά στρατεύματα μετά από αντίσταση λίγων μόνο ημερών... Όμως στους φόβους και στις αγωνίες τους,στις εκτιμήσεις και στις προβλέψεις τους,δεν μέτρησαν κάτι...την ψυχή και την συνείδηση του Ελληνικού λαού.Και τότε συνέβη το αναπάντεχο,το απρόσμενο,δηλαδή το θαύμα:η Ελλάδα αμύνεται,η Ελλάδα μάχεται,η Ελλάδα αντι­στέκεται πέρα από κάθε υπολογισμό.Ο στρατός της προελαύνει νικηφόρα υπερβαίνοντας τα κοινά παραδεκτά μέτρα,ενώ ο ιταλικός στρατός παρά την συντριπτική υπεροχή σε άνδρες και σε δύναμη πυρός υφίσταται αποτυχία και ήττα.Είναι η πρώτη φορά μετά το 1821 που η Ελλάδα γίνεται και πάλι το επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος και θαυμασμού.
Στη ζοφερότατη αυτή ατμόσφαιρα της Ιστορίας σήμανε η ώρα της μεγάλης δοκιμασίας του ελληνικού λαού.Παρεμβλήθηκε τότε η άθλια επιδίωξη της φασιστικής Ιταλίας να κατακτήσει ελληνικά εδάφη.Και την αυγή της 28ης Οκτωβρίου 1940 επίλεκτες μονάδες του ιταλικού στρατού παραβίαζαν τα βορειοδυτικά σύνορα της Ελλάδος. Το πλήγμα ήταν βαρύτατο...Μόλις είχε συνέλθει ο ελληνικός λαός από την αιμορραγία των πολεμικών επιχειρήσεων των ετών 1916 έως 1922,και από τον συγκλονισμό της σφαγής και του διωγμού των Ελλήνων της Μικράς Ασίας το 1922.
Εξάλλου καθεστώς πολιτικής ανελευθερίας είχε από τις 4 Αυγούστου 1936 επιβληθεί στην Ελλάδα,με συνέπεια εύλογη τα συναισθήματα πικρίας της μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού,ή και ψυχρότητας και ακόμη εχθρότητας προς την τότε κυβέρνηση.
Και όμως,αντίκρυ στην απρόκλητη επιδρομή του εχθρού,σφυρηλατήθηκε ακαριαία η εθνική ομοψυχία των Ελλήνων.Αποδείχθηκε τότε ο ελληνικός λαός ηθικά βαθύπλουτος και πολιτικά υπερώριμος:φάνηκε ανενδοίαστος να εκπληρώσει ακέραια το ηθικό χρέος του,ως λαός προικισμένος με τα πρωτοτόκια της ελευθερίας, να προασπίσει δηλαδή την εθνική ελευθερία του μέχρις εσχάτων,και παράλληλα την πολιτική ελευθερία όλων των λαών της Οικουμένης. Ταυτόχρονα,έθεσε κάπως σε παρένθεση την πολιτική αντίθεσή του προς την τότε κυβέρνηση και αυθόρμητα πραγματοποίησε άρρηκτη ομοφροσύνη για την άμυνα του πάτριου εδάφους.Και υπήρξε η εθνική αυτή ομοφροσύνη ανεξαίρετη,χωρίς καμία διαφωνία,και των πιο αντίθετων προς την κυβέρνηση και των πιο σκληρά διωγμένων από την κυβέρνηση πολιτών είτε κομμάτων. Ο σεβασμός εξάλλου προς την ιστορική αλήθεια επιβάλλει να τονισθεί ότι η κυβέρνηση εκείνη της Ελλάδος,την ώρα της επιδρομής του ιταλικού στρατού,ανταποκρίθηκε θετικά στις διαθέσεις του ελληνικού λαού.Ο τότε πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς,όταν αρνήθηκε να υποκύψει την αυγή της 28ης Οκτωβρίου στο ιταλικό τελεσίγραφο,εξέφραζε την αταλάντευτη βούληση του ελληνικού λαού,σύμφωνη με τις υπαγορεύσεις της ηθικής κληρονομιάς του:μεστής από ηρωικές αρνήσεις υποταγής,άλλες στη σφαίρα του μύθου,όπως του Προμηθέως και της Αντιγόνης,άλλες στη διάσταση της Ιστορίας,υψωμένες στη σφαίρα του θρύλου,όπως του Λεωνίδα και του Παλαιολόγου,και αμέτρητων άλλων ανδρών και γυναικών της αρχαίας και της νεώτερης Ιστορίας του Ελληνισμού. Επιβάλλεται να λεχθεί,επίσης,ότι η κυβέρνηση εκείνη,πολλαπλά βλαπτική,με την καταπάτηση των ελευθεριών του λαού και τη διάλυση του πολιτικού βίου της χώρας,δεν ολιγώρησε όμως για την ετοιμασία της άμυνας του Εθνους.
Η άρνηση της Ελλάδος να υποταχθεί στον αήττητο Αξονα Ρώμης - Βερολίνου και η επακόλουθη απώθηση των επιδρομέων τις δύο πρώτες εβδομάδες του Ελληνο-ιταλικού πολέμου υπήρξε ιστορικό γεγονός κρίσιμο.Ο άμεσος αντίκτυπός του ήταν όχι απλώς ηθικο-συναισθηματικός για τους υπόδουλους είτε υποδουλώσιμους λαούς,ως εγερτικό ξάφνιασμα και ως εμψυχωτικό μήνυμα,ήταν και πρακτικο-πολιτικά δραστικός,δηλαδή ως προς τις αποφάσεις και τάσεις των μη εμπόλεμων κρατών σχετικά με τον υπό εξέλιξη πολυεθνικό πόλεμο. Στα βορειοηπειρωτικά βουνά,τέλη Μαρτίου 1941,οι πρώτες εαρινές πνοές φυσούσαν επάνω σε αποτρόπαιο τοπίο,σπαραγμένο από τον ορυμαγδό του πολέμου,ρημαγμένο από το όργιο του φόνου...Η νίκη των Ελλήνων είχε κερδιθεί,αλλά το ανθρώπινο τίμημα εκατέρωθεν υπήρξε βαρύτατο.
Με τις βαρύτατες όμως αυτές θυσίες,ή μάλλον και με αυτές,είχε ήδη τότε συντελεσθεί κρίσιμη συμβολή της Ελλάδος για την αλλαγή της πορείας του μεγάλου πολέμου,του προορισμένου σε οικουμενική σχεδόν ανάπτυξη.Υστερα προπάντων από την πρώτη πέραν των ελληνικών συνόρων νίκη του ελληνικού στρατού,με την κατάληψη της Κορυτσάς,η κοινή γνώμη σε πολλές χώρες,ιδιαίτερα στη Αίγυπτο και σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής,έπαυσε να πιστεύει στη μεγαλοσύνη του Μουσολίνι και στη στρατιωτική μεγαλοδυναμία της Ιταλίας.Εξάλλου,ισχυρές ιταλικές πολεμικές δυνάμεις,χερσαίες,εναέριες,θαλάσσιες,έμειναν εμπλεγμένες στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο και άρα δεν διατέθηκαν για τις πολεμικές επιχειρήσεις της βόρειας Αφρικής.Οι Αγγλοι κέρδισαν τότε πολύτιμο χρόνο και διατήρησαν τη δυνατότητα να κρατήσουν την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.Η Γερμανία στερήθηκε από την εύκολη πρόσβαση προς τη διώρυγα του Σουέζ και προς τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής,ή και προς τις νότιες παρυφές του Καυκάσου.Ο πατριωτισμός και η ευψυχία των Ελλήνων απέδωσαν ήδη πολλαπλάσια και των πιο αισιόδοξων προσδοκιών. Αρχιζε το θέρος του 1941 με το ελληνικό έδαφος ολόκληρο κατεχόμενο από τον εχθρό,ενώ η Ελλάς συνέχιζε τον πόλεμο πέραν από τον ελληνικό χώρο.Η αποστολή όμως της Ελλάδος,για τη ματαίωση της καθολικής νίκης των Γερμανών και της απότοκής της υποταγής των λαών είχε ήδη ακέραια επιτελεσθεί.Ο πόλεμος στην Ελλάδα είχε την κρίσιμη στρατηγική συνέπεια να καθυστερήσει πέντε εβδομάδες τουλάχιστον η επίθεση των Γερμανών εναντίον της Ρωσίας.Και η καθυστέρηση αυτή αποδείχθηκε μοιραία για τους Γερμανούς,σωτήρια για τους Ρώσους.Εχασαν οι Γερμανοί για ολίγες εβδομάδες την ευκαιρία να καταλάβουν τη σοβιετική πρωτεύουσα το 1941. Εκτοτε ο χρόνος άρχισε να τρέχει εναντίον τους...Αυτή υπήρξε η κορυφαία συμβολή της Ελλάδος στη λυτρωτική για την ανθρωπότητα έκβαση του μεγίστου εκείνου εξάχρονου πολέμου...

..... Ήταν 3 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 όταν ο Μουσολίνι με τελεσίγραφο ζητούσε την παράδοση της πατρίδας μας και 6 το πρωί όταν οι σειρήνες ξύπνησαν την Αθήνα.Το μεγάλο ΟΧΙ των Ελλήνων σημαίνει την έναρξη του πολέμου...Είναι αποφασισμένοι να πολεμήσουν για την ανεξαρτησία της πατρίδας,την ακεραιότητα και την τιμή της,για τους προγόνους τους και τις ιερές παραδόσεις...Εμείς σήμερα τιμούμε τη μνήμη των παλικαριών που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι.....................

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!!!

Τόσα αστέρια στον ουρανό κάθε βράδυ… δε μπορείς να τα μετρήσεις… είναι άπειρα… όλα τους τόσο φωτεινά…σαν τη ψυχή των ανθρώπων…των ανθρώπων εκείνων που είναι χαρούμενοι.... ευτυχισμένοι…Σαν σήμερα λοιπόν...πρίν λίγα χρόνια,γεννήθηκε ένα ακόμη αστέρι κάτω από το φως του φεγγαριού…είναι το αστέρι της δικής μου ψυχής…της δικής μου καρδιάς…το αστέρι μου.....

Χρόνια πολλά αστέρι μου...είσαι ότι καλύτερο έχει συμβεί στην ζωή μου!'Ομως εγώ σου εύχομαι να βρείς στην ζωή σου όχι μόνο το καλύτερο.....μα το τέλειο!Γιατί το αξίζεις...Εύχομαι ο ήλιος να συνεχίσει να λάμπει στην καρδιά σου και ο κήπος να γίνεται όλο και πιο όμορφος!Κράτα αυτό το υπέροχο παιδί μέσα σου...είναι πολύ γλυκό και τρυφερό...Ο κήπος της καρδιάς σου να είναι πάντα τόσο μαγευτικός όσο κι αληθινός!Χίλια χρόνια να ζήσεις,να είσαι πάντα καλά,να είμαστε πάντα καλά και μαζί(για όσο ....)πάντα να χαμογελάς και ότι επιθυμείς στη ζωούλα σου να σου χαρίζεται απλόχερα!!!Εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου να σε στηρίζω και να σε βοηθάω και φυσικά να σου xαρίζω την αγάπη μου!!!
Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα αστέρι μου!!!Σ'αγαπώ....

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ;

-Γιατί το κάνεις αυτό;

-Γιατί έτσι θέλω.

-Ναι αλλά δεν είναι καλό για σένα.

-Ναι αλλά εγώ έτσι θέλω.

-Μα δεν είναι σωστό αυτό.

-Ναι αλλά εγώ ετσι θέλω.

-Μα δεν μπορώ να σ'αφήσω να το κάνεις αυτό.Μπορεί εσύ να μην καταλαβαίνεις τι είναι καλό για σένα αλλά καταλαβαίνω εγώ και δεν σ'αφήνω!

-Μα εγώ έτσι θέλω γ**ώ την τρέλα μου.

-Ναι αλλά εσύ δεν ξέρεις, σταμάτα,Θα φας τα μούτρα σου.

-Ας τα φάω...Δικά μου είναι.

-Μα εγώ νοιάζομαι για σένα.Δεν μπορώ να σ'αφήσω να φας τα μουτρα σου ενώ μπορούσα να το αποτρέψω.
-Εγώ θέλω να τα φάω.
-Εγώ δεν σ'αφήνω.
-Και τι θα κάνεις;
-Θα φύγω.
-Θα φύγεις επειδή θέλω να φάω τα μούτρα μου;
-Ναι.Επειδή δεν με ακούς.
-Μ'αγαπάς μόνο όταν σε ακούω;
-Όχι,το ξέρεις αυτό.
-Τότε γιατί θα φύγεις;
-Γιατί δεν με υπολογίζεις.
-Δεν σε υπολογίζω;Το πιστεύεις αλήθεια;
-Είμαι σίγουρη.
-Γιατί;
-Γιατί κάνεις πράγματα χωρίς να με σκέφτεσαι.
-Μα δεν σε αφορούν.
-Ό,τι αφορά εσένα,αφορά κι εμένα.
-Γιατί;
-Γιατί έτσι είναι η αγάπη.
-Δεν είναι έτσι η αγάπη.Έτσι είναι η αλυσίδα.
-Δηλαδή μου λες ότι σε παγιδεύω;
-Ναι.
-Έτσι βλέπεις την αγάπη;
-Όχι,εσύ τη βλέπεις έτσι.
-Εσύ πως τη βλέπεις;
-Με πολλούς τρόπους.Αλλά πάνω απ'όλα,να βάζεις την ανάγκη του άλλου πάνω απ'τη δική σου. Όπως έκανε η μαμά μου.Έτσι μου την έμαθε την αγάπη.
-Η δική μου ανάγκη είναι να με ακούς και να με υπολογίζεις.Tην βάζεις πάνω απ'τη δική σου; -Ξέρεις ποια είναι η δική μου;
-Ναι,να κάνεις ό,τι σου κατέβει.
-Ναι,στα θέματα που αφορούν μόνο εμένα.Εκεί υπάρχει μόνο η δική μου ανάγκη.
-Δεν υπάρχουν θέματα που αφορούν μόνο εσένα,η συζήτηση έχει μπει σε κύκλο.
-Δεν μ'αγαπάς.
-Γιατί;
-Γιατί θέλεις όλα τα θέματα που αφορούν εμένα,να αφορούν κι εσένα.
-Ακριβώς αυτο δείχνει πόσο σε αγαπάω.
-Ακριβώς αυτό δείχνει πόσο με έχεις ανάγκη.Δεν είναι το ίδιο.
-Όχι,δείχνει ότι σ'αγαπάω.
-Δείχνει ότι θες να είμαι κτήμα σου.
-Δεν έχεις ιδέα τι είναι αγάπη.
-Ίσως την εννοούμε διαφορετικά.Για μένα η αγάπη δεν έχει ανταλλάγματα.
-Μην βαυκαλίζεσαι.Δεν υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη.
-Ναι,δεν υπάρχει.Υπάρχει αγάπη χωρίς κτητικότητα;
-Τι εννοείς;
-Εννοώ να μ'αγαπάς κι ας μην αφορούν όλα τα δικά μου θέματα κι εσένα.
-Εγώ έτσι κι αλλιώς θα σ'αγαπάω.
-Αφού είπες ότι θα έφευγες.
-Ναι αλλά δεν θα έπαυα να σ'αγαπάω.
-Τότε γιατί θα έφευγες;
-Δεν έχεις φύγει ποτέ όταν αγαπάς κάποιον;
-Ναι,φυσικά.Όταν δεν μπορεί να μου δώσει πια αυτό που έχω ανάγκη.
-Απάντησες μόνος σου λοιπόν.Γι' αυτό θα έφευγα.
-Αυτό που έχεις ανάγκη παγιδεύει τη δική μου ανάγκη.
-Ποια είναι η δική σου ανάγκη;
-Να είμαι ελεύθερος.
-Είσαι.
-Όχι,δεν είμαι.Γιατί δεν έχω δικά μου θέματα.Μόνο δικά μας.Φοβάσαι να με αφήσεις να έχω δικά μου θέματα.Γιατί φοβάσαι;
-Δεν ξέρω.Μόνο έτσι νιώθω σιγουριά μαζί σου.Δεν φταίω εγώ.
-Κι εγώ φοβάμαι.Αλλά το παραμερίζω για να νιώθεις ελεύθερη.Αυτό εννοώ όταν λεω να βάζεις την ανάγκη του άλλου πάνω απ' τη δική σου.
-Εγώ δεν σου το ζήτησα ποτέ.
-Εγώ στο ζητάω.
-Δεν μπορώ να σου το δώσω.
-Γιατί δεν με εμπιστεύεσαι;
-Γιατί δεν με αφήνεις.
-Σε αφήνω.Δεν σε αφήνω απλά.Σε ωθώ!
-Όχι, δεν με αφήνεις.Αν δεν είχες μονίμως την ανάγκη να έχεις δικά σου θέματα,να κάνεις ό,τι γουστάρεις και να μην έχω λόγο πάνω σε αυτό,τότε δεν θα τα είχα ανάγκη όλα αυτά.Και θα στα έδινα.
-Δηλαδή πρέπει να μην το θέλω για να μου το δώσεις;
-Ναι.
-Τότε τι αξία έχει;
-Την αξία της εμπιστοσύνης μου.
-Το θέμα είναι να θυσιάζεσαι.
-Γιατί;
-Γιατί έτσι δείχνεις ότι μ'αγαπάς.
-Γιατί να πρέπει να θυσιαστώ;Πρέπει να πονάει η αγάπη για να είναι αληθινή;
-Ότι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο.
-Τσιτάτα και ιδεολογίες του κώλου.
-Τετριμμένο,ναι.Αλλά στην ουσία κι εσύ αυτό ζητάς.
-Να πονέσεις;
-Να θυσιαστώ.Να μην έχω δικά μου θέματα.
-Σε πονάει;
-Πολύ.
-Δεν το είχες δείξει.
-Το ξέρω.
-Γιατί;
-Γιατί σ'αγαπώ.
-Όχι,Δεν το είχες κρύψει γι'αυτό.Πες αλήθεια.
-Γιατί φοβόμουν.
-Τώρα λες αλήθεια.Τι φοβόσουν;
-Ότι θα φύγεις.
-Επειδή δεν σ'αγαπώ;
-Επειδή δεν μπορείς να με δεχτείς χωρίς να είμαι όλος δικός σου.Χωρίς να μην έχω κομμάτια μόνο δικά μου.Χωρίς να ελέγχεις τη ζωή μου και τις αποφάσεις μου.
-Αυτό σημαίνει ότι δεν σ'αγαπώ;
-Δεν ξέρω,έχω μπερδευτεί.
-Το ήξερες απ'την αρχή.Και με άφησες να το κάνω.Τώρα είναι πολύ αργά για να αλλάξει.
-Μα γιατί φοβάσαι τόσο πολύ;
-Ξέρεις γιατί.
-Όχι,δεν ξέρω.
-Επειδή σ'αγαπώ.
-Επειδή μ'αγαπάς ή επειδή με χρειάζεσαι;
-Και τα δύο.
-Αφού ξέρεις ότι σ'αγαπώ.Γιατί θες να είσαι μέσα σε όλα;
-Μόνο έτσι μπορώ να σ'έχω στη ζωή μου.
-Με πνίγεις.Και με πονάς.Γιατί με πονάς;Δεν μ'αγαπάς;
-Σ'αγαπάω.
-Αν μ'αγαπάς,τότε γιατί με πονάς;
-Εσύ δεν πονάς ποτέ αυτούς που αγαπάς;Εμένα,δεν μ'έχεις πονέσει ποτέ;
-Σ'έχω πονέσει.
-Τότε τί με ρωτάς;
-Γιατί δεν προσπαθείς λίγο να μη με πονάς;
-Γιατί θα πονάω εγώ,πιο πολύ.
-Πρέπει πάντα κάποιος να πονάει;
-Έτσι φαίνεται...
-Δεν θα είμαι ευτυχισμένος έτσι.
-Μέχρι τώρα πως ήσουν;
-Προσπαθούσα πολύ.
-Άμα προσπαθούσες,τότε δεν ήσουν.
-Η ευτυχία δεν θέλει προσπάθεια;
-Όχι. Είτε τη νιώθεις, είτε δεν τη νιώθεις. ...είτε παλεύεις να την αποκτήσεις.
-Εσύ παλέυεις;
-Κουράστηκα.
-Τότε πρέπει να φύγεις.
-Να φύγω;
-Ναι.
-Μα σ'αγαπάω.
-Το ξέρω.Αλλά δεν μπορώ να σου δώσω πια αυτό που έχεις ανάγκη.
-Δεν μπορείς να προσπαθήσεις;
-Όχι.
-Γιατί δεν προσπαθείς;Για μένα!
-Δεν μπορώ.
-Τότε δεν μ'αγαπάς αληθινά.Δεν το έχεις ακούσει;“Αν αγαπάς κάτι, άφησέ το να φύγει.Αν γυρίσει πίσω είναι δικό σου,αν δεν γυρίσει πίσω,δεν το είχες ποτέ”...
-Αυτό κάνω,σ' αφήνω να φύγεις.
-Δεν εννοώ έτσι.Εννοώ να μου δώσεις ελευθερία,χώρο.Να με αφήνεις να αποφασίζω εγώ για τη ζωή μου.Είναι τόσο παράλογο;
-Ίσως να μην είναι.Αλλά εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω.Και με πονάει που το θες.
-Σε πονάω;
-Ναι.
-Δεν θέλω.
-Το κάνεις όμως.
-Μπορώ να το σταματήσω;
-Εσύ τι πιστεύεις;
-Πιστεύω πως άμα θέλω,μπορώ.
-Θέλεις;
-Ναι,φυσικά,αφού σ'αγαπάω!
-Κι εγώ.
-Εντάξει,ας τα ξεχάσουμε όλα αυτά.
-Είπες ότι δεν θα είσαι ευτυχισμένος.
-Θα είμαι.Αρκεί να είσαι δίπλα μου.
-Γιατί;
-Επειδή σ'αγαπώ.
-Επειδή μ'αγαπάς ή επειδή με χρειάζεσαι;
-Και τα δύο.

Υ-Γ:Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ......

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΩ ΚΑΙ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ........

"ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕΙΣ ΚΑΤΙ"

θέλω να μου χαρίσεις κάτι...

- Ό,τι θες.

- Ό,τι θέλω;Τ' ορκίζεσαι;

- Στ' όρκίζομαι.

- Είναι δύσκολο.

- Δεν πειράζει.

- Είναι ακριβό.

- Δεν με νοιάζει.

- Είναι σπάνιο.

- Τόσο το καλύτερο.

- Είναι επικίνδυνο.

- Δεν φοβάμαι.

- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις.

- Θα γίνω νερό να σβήσω την φωτιά.

- Μπορεί να σου γλιστρήσει απ' τα χέρια και να φύγει.

- Θα το ξαναπιάσω.

- Μπορεί να πάει πολύ μακριά.

- Θα το κυνηγήσω.

- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό.

- Θα γίνω πουλί να το ψάξω.

- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα.

- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω.

- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι.

- Θα περιμένω τα χαράματα.

- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε.

- Θα φέρω τ' άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς.

- Είναι τόσο μικρό, δεν θα μπορέσεις να το πιάσεις.

- Θα ζητήσω σ' ένα μυρμήγκι να με βοηθήσει.

- Κι αν είναι μεγάλο σαν σπίτι;

- Θα φέρω γερανό.

- Κι αν είναι μεγάλο σαν βουνό;

- Θα φέρω ένα γερανό πιο μεγάλο από βουνό.

- Υπάρχει;

- Θα τον φτιάξω.

- Που ξέρεις να φτιάχνεις γερανούς;

- Δεν ξέρω.

- Τότε;

- Τότε θα μάθω.

- Από που;

- Από τα βιβλία.

- Κι αν δεν το λένε τα βιβλία;

- Θα βρω τον γέροντα που φτιάχνει γερανούς.

- Κι αν έχει πεθάνει;

- Θα βρω τον άλλον γέροντα.

- Ποιον άλλον γέροντα;

- Εκείνον που ξέρει όλα τα βότανα.

- Όλα τα βότανα;

- Όλα τα χόρτα και τα μικρά άνθη του αγρού. Ξέρει τι μάγια κρύβουν.

- Και πως θα φέρει εκείνος το βουνό;

- Όχι εκείνος, εγώ. Θα μου δώσει βότανα να πιω, να γίνω τόσο δυνατός, που θα μπορέσω να το σηκώσω το βουνό.

- Εμένα θα μπορείς να με πάρεις αγκαλιά;

- Πάντα.

- Τώρα.

- Τώρα. Έλα, τι θέλεις;

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ό,τι θέλεις.

- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;

- Στ' ορκίζομαι.

- Θέλω ... θέλω κάτι που δεν υπάρχει πουθενά.

- Να το φτιάξουμε.

- Με τι;

- Με τι θέλεις;

- Δεν ξέρω.

- Να το φτιάξουμε με ξύλο καρυδιάς και χρυσά καρφιά.

- Όχι, όχι δεν είναι έτσι.

- Να το φτιάξουμε με πούπουλα και ψίχουλα, με σταγόνες και γαργαλήματα και να του βάλουμε ένα κλειδί να το κουρδίζεις.

- Όχι, όχι, δεν θέλω κλειδί.

- Γιατί;

- Μπορεί να το χάσω.

- Θα στο κρεμάσω στον λαιμό.

- Μπορεί να χαθώ κι εγώ.

- Θα έρθω να σε βρω.

- Κι αν δεν μπορείς να με βρεις;

- Θα μπορέσω.

- Κι αν είναι σκοτάδι;

- Θ' ανάψω κερί.

- Κι αν λιώσει το κερί;

- Ως τότε θα σ' έχω βρει.

- Κι αν όχι;

- Θα ψάχνω ώσπου να σε βρω.

- Πόσο θα ψάχνεις;

- ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

- Τι θα πει για πάντα;

- Ότι Σ' ΑΓΑΠΩ!

- Κι εγώ τι θα κάνω ώσπου να με βρεις;

- Μπορείς να κοιμηθείς.

- Που;

- Κάτω από μια μυρσινιά.

- Που έχει μυρσινιές;

- Παντού.

- Έχει και λιοντάρια παντού;

- Όχι.

- Που έχει λιοντάρια;

- Στην ζούγκλα.

- Είναι κοντά η ζούγκλα;

- Πολύ μακριά. Στην άλλη άκρη του κόσμου...

- Δεν μπορούν να έρθουν εδώ ποτέ;

- Ποτέ.

- Τ' ορκίζεσαι;

- Στ' ορκίζομαι.

- Ξέχασα τι θα πει για πάντα.

- Θα πει ότι σ' αγαπώ.

- Πόσο;

- Ως τον ουρανό.

- Ναι, ναι. Να κοιμηθώ τώρα;

- Ναι.

- Θα με πάρεις αγκαλιά;

- Ναι.

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ό,τι θέλεις.

- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;

- Ναι.

Πηγή:Ανθή Δοξιάδη(drama queen)

Υ.Γ: Αφιερωμένο σε κάποιον που κάνει το φύλο των αντρών υπερήφανο...Στην αγάπη μου...

Το ναυάγιο της Κερύνειας

Το φθινόπωρο του 1965,ο δύτης Ανδρέας Καριόλου,κάτοικος Κερύνειας,βρέθηκε μπροστά σε ένα απροσδόκητο θέαμα,ενώ έψαχνε για σφουγγάρια.Στην κατάδυσή του αυτή, ο κ. Καριόλου εντόπισε ένα σωρό από αμφορείς σε βάθος 30 μέτρων να ξεχωρίζει από τον αμμώδη βυθό και την θαλάσσια βλάστηση.Δύο χρόνια αργότερα, μία μικρή ομάδα αρχαιολόγων με επικεφαλή τον καθηγητή αμερικανό Michael Katzev, έφτασε στην Κύπρο με σκοπό να διεξάγει έρευνα γύρω από τις ακτές του νησιού για τον εντοπισμό ναυαγίων.Τότε,ο Ανδρέας Καριόλου επικοινώνησε με την ομάδα αυτή, και τους οδήγησε στη θέση όπου είχε εντοπίσει το ναυάγιο της Κερύνειας.Στην πρώτη τους κατάδυση αντίκρυσαν το ίδιο θέαμα, ένα σωρό από αμφορείς στον αμμώδη βυθό.Η θέση του ναυαγίου βρισκόταν σε απόσταση περίπου μισού μιλίου μακριά από τις ακτές της Κερύνειας, στα βορειο-ανατολικά του λιμανιού της πόλης.Σύντομα ο καθηγητής Katzev ξεκίνησε έρευνες για να προσδιορίσει το μέγεθος του ναυαγίου και του φορτίου του.Για τους υπολογισμούς αυτούς χρησιμοποίησε ένα ειδικό μαγνητόμετρο και ένα ανιχνευτή μετάλλων.Επιπλέον, για να διαπιστώσει εάν υπήρχε επιπλέον φορτίο καλυμμένο από την άμμο και το πιο βασικό,εάν διατηρούνταν ακόμη το σκαρί του πλοίου, προχώρησε σε μία βολιδοσκόπηση χρησιμοποιώντας μεταλλικές ράβδους.Η ομάδα χρησιμοποιώντας τις μεταλλικές ράβδους μπόρεσε να υπολογίσει ότι το φορτίο των αμφορέων εκτεινόταν σε μία επιφάνεια 10x19 μέτρων,γεγονός που οδήγησε τους ερευνητές να υποθέσουν ότι το αναμενόμενο φορτίο του πλοίου θα ήταν περίπου 500 αμφορείς.Τα αποτελέσματα που προέκυψαν από τη χρήση του μαγνητόμετρου και του ανιχνευτή μετάλλων έδειξαν ότι υπήρχαν κάποιες συγκεντρώσεις μεταλλικού υλικού σε συγκεκριμένα σημεία.Με τη χρήση του μαγνητομέτρου (proton magnetometer),έγινε δυνατόν να προσδιοριστεί ότι κάποιες από αυτές τις συγκεντρώσεις αποτελούνταν από σίδηρο ή κράματα που περιείχαν και σίδηρο.Όσον αφορά στο ορατό φορτίο των αμφορέων, που υπολογίστηκε σε 80 έως 100 αμφορείς,θεωρήθηκε πως αυτοί αποτελούσαν μέρος του φορτίου, λόγω κυρίως του τρόπου με τον οποίο αυτοί βρέθηκαν τοποθετημένοι στο βυθό.Η ειδική στην κεραμεική Virginia Grace,μπόρεσε να τοποθετήσει το ναυάγιο χρονολογικά στο τελευταίο τρίτο του 4ου αι. π.Χ ενώ αναγνώρισε κάποιους από τους αμφορείς ως ροδιακούς.Με την διεξαγωγή αυτών των αρχικών συμπερασμάτων,έγινε αποδεκτό ότι αυτή η θέση θα έπρεπε να διερευνηθεί πιο συστηματικά. Η κυπριακή κυβέρνηση έδωσε σύντομα άδεια για να ανασκαφεί η θέση.Έτσι, το καλοκαίρι του 1968, ο καθηγητής Katzev επέστρεψε στην Κύπρο για να ξεκινήσει τη διαδικασία.Γύρω του συγκροτήθηκε μία πολυμελής διεθνής ομάδα,που συνέβαλε στο έργο της ανασκαφής, μεταφοράς στην επιφάνεια,συντήρησης και έκθεσης των ευρημάτων από τη θέση του ναυαγίου.

Το φορτίο του πλοίου

Η πορεία των ανασκαφών στο ναυάγιο της Κερύνειας ανέδειξε αρκετά ενδιαφέροντα ευρήματα εκτός από τον σωρό αμφορέων που λειτούργησε ως σηματοδότης της θέσης.Οι αμφορείς που εντοπίστηκαν αρχικά στο βυθό πριν ξεκινήσει η εντατική διερεύνηση της θέσης υπολογίστηκαν σε 100 και με το πέρας της δεύτερης ανασκαφικής περιόδου, ο αριθμός των αμφορέων που αποτελούσε μέρος του φορτίου του πλοίου ανήλθε στους 403.Ο πιο κοινός τύπος είχε τόπο προέλευσης τη Ρόδο και χρονολογείται στο τελευταίο τρίτο του 4ου αι.π.Χ.Δεν είναι όμως αυτός ο μοναδικός τύπος που εντοπίσθηκε.Συνολικά έχουμε δείγματα από έντεκα διαφορετικούς τύπους αμφορέα.Φαίνεται πως οι αμφορείς αυτοί περιείχαν υγρά αγαθά, πιθανότατα κρασί καθώς το εσωτερικό τους ήταν αλειμμένο με πίσσα ή ρητίνη.Με τον τρόπο αυτό απέφευγαν την απορρόφηση υγρών από τα τοιχώματα του κεραμικού δοχείου.Το συμπέρασμα ότι το περιεχόμενο ήταν πιθανότατα κρασί προκύπτει από το γεγονός ότι οι περισσότεροι αμφορείς προέρχονταν από τη Ρόδο και τη Σάμο, νησιά πολύ γνωστά για την παραγωγή κρασιού κατά την αρχαιότητα αλλά και την σημερινή εποχή.Τριάντα τέσσερεις από τους αμφορείς βρέθηκαν να φέρουν σφράγισμα στις λαβές τους.Το σφράγισμα αυτών των αμφορέων φέρει τα αρχικά ΑΡΙ... Ένας ακόμη αμφορέας φέρει τα αρχικά ΕΥ.Οι αμφορείς βρέθηκαν στα ανώτερα στρώματα που ανασκάφηκαν και αυτοί που βρίσκονταν μέσα στην άμμο βρίσκονταν μάλλον τοποθετημένοι πάνω από ένα μέρος του φορτίου αποτελούμενο από μυλόπετρες.Σαμιακοί αμφορείς εντοπίστηκαν τόσο προς την πρύμνη όσο και προς την πλώρη σε μεγάλους αριθμούς και μάλιστα ένα διαφορετικό σφράγισμα βρέθηκε πάνω σε μερικούς από αυτούς.Τέλος,ένας ακόμη χαρακτηριστικός τύπος αμφορέα που αποτελούσε μέρος του φορτίου ίσως είχε τόπο προέλευσης την Πάρο.Αρκετοί από τους αμφορείς που βρέθηκαν σε κατώτερα στρώματα βρέθηκαν πάνω από ένα αριθμό από μυλόπετρες και σε κάποιες περιπτώσεις φαίνεται πως ήταν στερεωμένοι πάνω σ’ αυτές. Οι μυλόπετρες αυτές ήταν τοποθετημένες σε δύο ή τρεις σειρές κατά μήκος του κεντρικού άξονα του πλοίου.Ο κάθε μύλος αποτελούνταν από δύο μέρη, διαφορετικά μεταξύ τους.Στις συγκεκριμένες κατασκευές το επάνω μέρος ήταν διαμορφωμένο ώστε στο κέντρο να υπάρχει μία σχισμή, από την οποία περνούσαν οι σπόροι που έπρεπε να αλεστούν, έπεφταν στην δεύτερη πέτρα η οποία ήταν επίπεδη και τελικά δύο άτομα θα μπορούσαν να μετακινήσουν με ένα μοχλό την επάνω πέτρα και να αλέσουν τους σπόρους.Οι μυλόπετρες αυτές ήταν κατασκευασμένες από ηφαιστειογενές πέτρωμα που προέρχεται από τη Νίσυρο.Οι μυλόπετρες ήταν 29 σε αριθμό και δεν φαίνεται να αποτελούν ζεύγη (Womer- Katzev 2005, 77). Μάλιστα έχουν σε διαφορετικό βαθμό επεξεργασθεί και είναι λίγες αυτές που διαθέτουν και την υποδοχή για τον ξύλινο μοχλό ενώ παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές στο μέγεθός τους.Πάνω στις μυλόπετρες βρέθηκαν χαραγμένα μεμονωμένα ελληνικά γράμματα, χωρίς να σχηματίζουν λέξεις.Η αρχική σκέψη ότι πρόκειται για σημάδια ώστε να ξεχωρίζουν ποιες δύο μυλόπετρες ταιριάζουν μεταξύ τους απορρίπτεται, όχι μόνο για τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω, αλλά επίσης επειδή συχνά βρίσκονται ίδια σύμβολα σε περισσότερες από δύο μυλόπετρες.Έτσι, η επικρατέστερη θεωρία σήμερα είναι ότι οι χαράξεις αυτές αποτελούν σημάδια που άφησε το άτομο που επεξεργάστηκε το πέτρωμα, είτε ως αρίθμηση ή υπογραφή.Επίσης,σχετικά με τον λόγο για τον οποίο μυλόπετρες συμπεριλαμβάνονται στο φορτίο του πλοίου έχει διατυπωθεί μία υπόθεση.Σύμφωνα με αυτήν, το γεγονός ότι έχουμε περιττό αριθμό μυλοπετρών,σε πολλές διαφορετικές διαστάσεις και διαφορετικό βαθμό επεξεργασίας, συνιστά ίσως ότι οι μυλόπετρες αποτελούν μέρος παλαιότερου φορτίου του πλοίου,που πλέον βρισκόταν στο πλοίο ως έρμα.

Το επόμενο σημαντικό εύρημα από το ναυάγιο της Κερύνειας είναι οι μεγάλες ποσότητες αμυγδάλων που εντοπίστηκαν κυρίως κοντά στην πλώρη.Εντοπίστηκαν περίπου 9000 αμύγδαλα, αρκετά μέσα σε αγγεία και άλλα έξω και γύρω από αυτά.Ο τρόπος με τον οποίο βρέθηκαν οι καρποί αποτελεί ίσως ένδειξη ότι η μεταφορά τους γινόταν μέσα σε μεγάλους σάκους φτιαγμένους από κάποιο οργανικό υλικό, το οποίο συνεπώς δεν σώθηκε μέχρι την ανασκαφή του ναυαγίου.Τα αμύγδαλα και γενικότερα οι ξηροί καρποί αποτελούσαν βασικό είδος διατροφής κατά την αρχαιότητα και έτσι το γεγονός ότι τα εντοπίζουμε σε τόσο μεγάλες ποσότητες στο ναυάγιο δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Εξ άλλου, θα πρέπει να αποτελούσαν βασική τροφή και για το πλήρωμα του πλοίου.
Τέλος,από το ναυάγιο ανασύρθηκαν αρκετά αντικείμενα που είχαν σχέση με την προετοιμασία των γευμάτων του πληρώματος, αλλά και αντικείμενα προσωπικά.Έτσι κοντά στην πρύμνη και την πλώρη κυρίως, κατά τις δύο ανασκαφικές περιόδους εντοπίστηκαν οινοχόες με μελανή στίλβωση, μαγειρικά σκεύη, αρκετά πινάκια με την χαρακτηριστική ροδιακή μελανή στίλβωση κ.α.Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι ανάμεσα σε αυτά τα σκεύη αριθμούνται από τέσσερα όμοιου τύπου κύπελλα, πινάκια, τέσσερα δοχεία λαδιού και υπολείμματα τεσσάρων ξύλινων κουταλιών.Μάλιστα δύο από αυτά φέρουν και πάλι τα αρχικά ΕΥ.Μήπως λοιπόν τα αρχικά αυτά αντιστοιχούν στα αρχικά του κατόχου αυτών των σκευών;
Είναι αναγκαίο επίσης να αναφερθούμε και στα μολύβδινα βάρη που βρέθηκαν στην περιοχή της πλώρης και πιθανότατα ήταν στερεωμένα σε δίχτυα για ψάρεμα.Φαίνεται λοιπόν ότι μέρος της διατροφής του πληρώματος αποτελούσε και το ψάρι.Στην ίδια περιοχή βρέθηκε επίσης και μία σφραγιστική αποτύπωση της Αθηνάς Προμάχου και τέσσερα χάλκινα νομίσματα, δύο από τα οποία αναγνωρίσθηκαν και τοποθετούνται χρονολογικά μετά το 316 π. Χ.Επίσης εντοπίστηκαν μάζες σιδήρου στην περιοχή που θα βρισκόταν η πρύμνη του πλοίου,οι οποίες ίσως να αποτελούσαν τάλαντα σιδήρου,κάτι όμως που δεν θα ήταν δυνατόν να φανεί δίχως τον απαραίτητο καθαρισμό και συντήρηση.Τα τελευταία αντικείμενα που βρέθηκαν στο πλοίο και φαίνεται πως ανήκαν στο πλήρωμα,ήταν ένα θραύσμα φωτιστικής λύχνου και ένα μελανοδοχείο που μάλλον θα ανήκε στον καπετάνιο του πλοίου.
Από όλα τα πιο πάνω προκύπτει ότι το πλήρωμα του πλοίου αποτελούσαν τέσσερα άτομα.

Το ταξίδι του ελληνιστικού πλοίου
Ένα πρώτο θέμα που θα μας απασχολήσει είναι ο τόπος προέλευσης του πλοίου.Το πλοίο αυτό πιθανόν προήλθε από το νησί της Ρόδου,και ο λόγος ο οποίος οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα είναι ότι τα προσωπικά σκεύη του πληρώματος,τα οποία εξετάσθηκαν πιο πάνω, είναι κεραμικοί τύποι που κατασκευάζονταν στη Ρόδο.Επίσης σημαντικό στοιχείο που ενισχύει αυτή την άποψη είναι ότι το κυρίως φορτίο του πλοίου της Κερύνειας αποτελούνταν από ροδιακούς αμφορείς που πιθανότατα ήταν γεμάτοι κρασί της περιοχής.
Το πλοίο πιθανόν να ξεκίνησε από τη Ρόδο,χωρίς αυτό να είναι βέβαιο, και φαίνεται πως σταμάτησε σε διάφορα λιμάνια από όπου θα πρέπει να φόρτωσε το υπόλοιπο φορτίο του.Θα πρέπει να έφτασε στη Σάμο, από όπου προέρχονται οι σαμιακοί αμφορείς που περιείχαν αμύγδαλα , όπως επίσης και στη Νίσυρο όπου θα φόρτωσε τις μυλόπετρες, εάν αυτές βέβαια αποτελούσαν μέρος του τελευταίου του φορτίου.Έπειτα ακολουθήθηκε μία πορεία κατά μήκος των μικρασιατικών ακτών μέχρι να φτάσει το πλοίο στην Κύπρο.Η διαδικασία που ακολουθούνταν κατά τις εμπορικές συναλλαγές στην αρχαιότητα, φαίνεται να επιβεβαιώνεται μέσα από το συγκεκριμένο εύρημα.Το πλοίο ξεκινά από ένα σημείο, ίσως τη βάση του, σε συγκεκριμένες περιόδους του χρόνου, με ένα φορτίο και μέχρι να φτάσει στον προορισμό του κάνει σταθμούς, όπου πιθανότατα αφήνει μέρος του αρχικού φορτίου του και φορτώνει κάποιο άλλο αγαθό από το λιμάνι όπου σταμάτησε. Επίσης χαρακτηριστική είναι η πλεύση κατά μήκος της ακτογραμμής.Στην αρχαιότητα δεν συνηθιζόταν να γίνεται το ταξίδι σε ανοιχτή θάλασσα και μακριά από τις ακτές κυρίως για λόγους ασφάλειας αλλά και καλύτερου ανεφοδιασμού.
Χρονολόγηση των οργανικών υλικών με τη μέθοδο της ραδιοχρονολόγησης έδειξαν ότι το πλοίο της Κερύνειας χτίστηκε γύρω στο 389 π.Χ. ενώ τα αμύγδαλα πρέπει να συγκεντρώθηκαν γύρω στο 288 π.Χ.Αυτό σημαίνει πως το πλοίο μας ταξίδευε ήδη για περίπου ένα αιώνα στη θάλασσα.

Πως βυθίστηκε
Υπάρχουν αρκετές θεωρίες γύρω από αυτό το ζήτημα.Η πρώτη από αυτές θέλει το πλοίο να βυθίζεται μετά από εκτεταμένες βλάβες λόγω της φθοράς του πλοίου από θαλάσσιους οργανισμούς και της μεγάλης παραμονής του πλοίου στο νερό επί σειρά ετών.Μία άλλη υπόθεση τοποθετεί την καταστροφή κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος μιας φοβερής τρικυμίας,οι οποίες είναι συχνές ανάμεσα στην περιοχή των νοτίων παραλίων της Μ. Ασίας και της Κύπρου.Και τέλος ένα αναπάντεχο εύρημα δίνει βάση για περαιτέρω συζήτηση σχετικά με το πώς βυθίστηκε τελικά το πλοίο της Κερύνειας.8 λόγχες αναγνωρίσθηκαν κατά τη διαδικασία συντήρησης των ευρημάτων, δίνοντας μία νέα διάσταση στο θέμα.Μήπως το πλοίο βυθίστηκε μετά από επίθεση πειρατών;Αυτή η θεωρία φαίνεται να υποστηρίζεται και από το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν πολύτιμα αντικείμενα στο πλοίο. Τέσσερα μόνο χάλκινα νομίσματα, μικρής αξίας και δύο τάλαντα σιδήρου.Πώς είναι δυνατόν ο καπετάνιος να μην έχει μεγάλης αξίας νομίσματα σε εμπορικές συναλλαγές;Σίγουρα θα είχε μαζί του αρκετά χρήματα για το σκοπό του, όμως δεν έχει βρεθεί κάποιο πουγκί ή κουτί όπου θα φύλαγε τα χρήματά του,και επίσης δεν έχουν βρεθεί άλλα νομίσματα.Αν αυτή ήταν τελικά η τύχη του πλοίου,τι συνέβη στο πλήρωμα;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που δεν έχουν ακόμη απαντηθεί σχετικά με το πλοίο αυτό.Ένα ακόμη ερώτημα, μάλλον μικρότερης σημασίας,είναι πως δε γνωρίζουμε εάν το λιμάνι της Κερύνειας ήταν ο τελευταίος προορισμός του πλοίου πριν επιστρέψει στη βάση του. Δεν γνωρίζουμε όμως ούτε εάν το πλοίο έφευγε από το λιμάνι όταν ναυάγησε ή εάν πλησίαζε σ’ αυτό.Και όπως φαίνεται είναι ένα ερώτημα το οποίο πολύ δύσκολα θα απαντηθεί.

Συντήρηση και έκθεση του πλοίου
Μετά το τέλος της ανασκαφής του ναυαγίου στις αρχές φθινοπώρου 1969,κρίθηκε αναγκαίο να μεταφερθεί και το σκαρί στην επιφάνεια ώστε να συντηρηθεί.Έτσι,τα μέλη της ομάδας φρόντισαν να καταγράψουν και να αποτυπώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες ήταν δυνατόν στο βυθό πριν ξεκινήσουν την μεταφορά.Για να μεταφερθεί το σκαρί στη στεριά, χρειάστηκε να κοπεί σε κομμάτια τα οποία θα μπορούσαν εύκολα να μετακινηθούν.
Για τη συναρμολόγηση του πλοίου κλήθηκε ο ειδικός σε θέματα ναυπηγικής J. Richard Steffy, που για περίπου τέσσερα χρόνια προσπαθούσε, με τη βοήθεια βέβαια του ανασκαφέα και τους Robin Piercy και Chip Vincent,να ταυτίσει τα κομμάτια και να τα τοποθετήσει στην σωστή θέση.Για να επιτευχθεί σωστή επανατοποθέτηση, η ομάδα χρειάστηκε να πειραματιστεί κατασκευάζοντας ένα μοντέλο σε κλίμακα 1:5,το οποίο δημιουργήθηκε με τη χρήση απλών εργαλείων(όσο το δυνατόν δηλαδή ομοίων με αυτά που θα χρησιμοποιούνταν στην αρχαιότητα), και τα διάφορα μέρη του μιμούνταν αυτά του ελληνιστικού πλοίου.
Η έκθεση του συναρμολογημένου σκαριού έγινε τελικά στο κάστρο της Κερύνειας μαζί με τα άλλα ευρήματα από το ναυάγιο.Ήδη πριν την ολοκλήρωση του έργου και κατά την διάρκεια της συντήρησης το κοινό έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το εύρημα, και οι επισκέπτες του μουσείου αυξήθηκαν σημαντικά.Η τελική έκθεση παρόλα αυτά καθυστέρησε λόγω των πολιτικών γεγονότων στο νησί το 1974.Το πλοίο της Κερύνειας συνεχίζει να εκτίθεται στο μεσαιωνικό κάστρο της πόλης...

Κάπου εδώ τελειώνει η αναφορά μας στο ναυάγιο της Κερύνειας.Στα 2.300 χρόνια που παρέμεινε το πλοίο θαμμένο στο βυθό,κατάφερε να διατηρήσει βασικές ενδείξεις για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ήταν κατασκευασμένο,για το πλήρωμά του,το τελευταίο του ταξίδι όπως και για το παρελθόν του.
Κατάφερε όμως πάνω από όλα να μας δώσει την ευκαιρία να κατανοήσουμε άγνωστες πτυχές της ναυπηγίας και της ναυσιπλοΐας στην αρχαία Ελλάδα...

~ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ~

Μετά την πρώτη ανεπαρκή ανασκαφή του 1901 και την σύντομη κλασσική επαναπροσέγγιση το 1937 από την Αμερικανική σχολή Αρχαιολογίας,κανένας Έλληνας ή αλλοδαπός αρχαιολόγος δεν επισκέφθηκε ερευνητικά τα μνημεία αυτά, αφού η επιστημονική κοινότητα δεχόταν την ηλικία που προσέφεραν οι Αμερικανοί αρχαιολόγοι το 1938, δηλαδή το τέλος της κλασσικής με αρχές της ελληνιστικής εποχής.Η κατάσταση αυτή άλλαξε μετά από τις νεότερες έρευνες (ανασκαφές κλπ) και μετρήσεις με νεότερες και ακριβέστερες μεθόδους(π.Χ. η ανάπτυξη νέας πυρηνικής μεθόδου χρονολόγησης του πετρώματος της κατασκευής).Η κατάσταση των μνημείων το 1991 πριν ξεκινήσει η μελέτη τους φαίνεται στο απόσπασμα από το βιβλίο του Δρ Ι. Λυριτζή "Το μυστήριο των Ελληνικών Πυραμοειδών"«...το 1991 με την επίσκεψή μας στις δύο πυραμίδες διαπιστώσαμε την εγκατάλειψή τους στην δίνη των παραγόντων καταστροφής:βάτα, αιγοπρόβατα, θάμνοι, χρησιμοποίηση μεγαλίθων σε κτίρια και εκκλησίες της περιοχής,πεσμένοι μεγάλιθοι.Παλαιότερα,οι δομικοί ογκόλιθοι των πυραμίδων χρησιμοποιούνταν σε ασβεστοκάμινα!Έτσι θα πρέπει να εξαφανήσθησαν δύο άλλες πυραμίδες στη περιοχή του Άστρους Κυνουρίας και στη Σικυώνα Κορινθίας,που αναφέρονται από ξένους περιηγητές στις αρχές του περασμένου αιώνα και μία τρίτη στα Βιγλάφια της Νότιας Λακωνίας...»Η σημερινή κατάσταση της πυραμίδος του Ελληνικού είναι πολύ καλύτερη αφού μετά τα πρώτα ενθαρυντικά αποτελέσματα των μετρήσεων και ερευνών του Δρ Ι Λυριτζή,την φροντίδα του προέδρου της κοινότητος Ελληνικού και την μετέπειτα παρέμβαση της Νομάρχου Αργολίδος έγινε καθαρισμός του κτιρίου (εσωτερικά και εξωτερικά),περίφραξη και φωταγώγηση του.

ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΛΙΓΟΥΡΙΟΥ
Η πυραμίδα αυτή βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Αραχναίο (από 'Αργος προς Επίδαυρο) με διαστάσεις 14x12 μέτρα περίπου.Έχει χρονολογηθεί (με την μέθοδο της θερμοφωταύγειας) στο 2100 π.Χ.Ο Παυσανίας δεν αναφέρει τίποτα για το κτίσμα και η πρώτη αναφορά που έχουμε, είναι από την "Γαλλική Επιστημονική Αποστολή στον Μοριά". Οι πρώτες ανασκαφές διενεργήθηκαν στις 9 - 18 Δεκεμβρίου του 1936 και στις 1 - 9 Αυγούστου του 1937 υπό την διεύθυνση του Αμερικανού αρχαιολόγου Ρ. Σκράντον. Οι διαστάσεις της πυραμίδας του Λιγουριού δείχνουν καθαρά την ομοιότητα σε τύπο και πιθανώς σε χρήση, με την πυραμίδα του Ελληνικού.
Η πυραμίδα σήμερα είναι σχεδόν ισοπεδωμένη. Όπως βλέπουμε και στην φωτογραφία πάνω, ελάχιστες πέτρες έχουν μείνει στην θέση τους για να δείχνουν το αρχιτεκτονικό της σχήμα.Οι υπόλοιπες πέτρες της οικοδομής (ψαμμίτης λίθος) χρησιμοποιήθηκαν στο χωριό Λιγουριό για χτίσιμο άλλων άλλων κατασκευών ενώ μερικές είναι εντοιχισμένες στην παρακείμενη Βυζαντινή εκλησία της Αγίας Μαρίνας..
Ανάμεσα στα ευρήματα της ανασκαφής της Αμερικανικής σχολής Αρχαιολογίας το 1937, περιλαμβάνεται κι ένας λίθινος πέλεκυς της νεολιθικής εποχής (ηλικίας πριν το 3000 π.Χ.), ενώ ο Λ. Λορντ (L. Lord - διευθυντής της Αμερικανικής αποστολής) χρονολογεί την πυραμίδα στον 4ο π.Χ. αιώνα, άποψη που ενστερνίζονται ακόμα και σήμερα οι αρμόδιοι φορείς και το Υπουργείο Πολιτισμού σε σχετική σελίδα του στο δίκτυο (βλ. Πυραμίδα Ελληνικού).
Ο Ρ. Σκράντον (R. Scranton - διευθυντής άλλης Αμερικανικής αποστολής), που μελέτησε τα κεραμικά, υποστηρίζει ότι ο νεολιθικός πέλεκυς "απλά, μπορεί να μεταφέρθηκε από κάπου μακριά σαν κάτι αξιοπερίεργο".
Αλλά το πως μπορεί να διατηρήθηκε ο νεολιθικός πέλεκυς "κάπου μακριά" για 2.500 τουλάχιστον χρόνια, να μεταφέρθηκε ως "κάτι αξιοπερίεργο" τον 4ο π.Χ. αιώνα στην πυραμίδα του Λιγουριού και να διατηρήθηκε στη νέα του θέση για άλλα 2.300 χρόνια, είναι ένα εύλογο ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί...

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Στις 9-2-1995 η Ακαδημία Αθηνών ανακοίνωσε τα αποτελέσματα των μετρήσεων που αφορούσαν την χρονολόγηση της πυραμίδας του Ελληνικού,βασισμένη στην μέθοδο της οπτικής θερμοφωταύγειας.Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν στο εργαστήριο Πυρηνικής χρονολόγησης του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και στο Εργαστήριο Αρχαιομετρίας του "ΕΚΕΦΕ-Δημόκριτος".Η χρονολόγηση κατασκευής της πυραμίδας του Ελληνικού εντοπίσθηκε στο 2720 π.χ. .Τα αποτελέσματα αυτά αποδεικνύουν,οτι η πυραμίδα του Ελληνικού προηγείται κατά 100 (τουλάχιστον) έτη της πρώτης Αιγυπτιακής πυραμίδας του Ζοζέρ (2620 π.χ.) και είναι κατά 170 (τουλάχιστον)έτη αρχαιότερη της πυραμίδας του Χέοπος (2550 π.χ.) .
Ιστορικές Αναφορές

Μολονότι τα πυραμοειδή οικοδομήματα της Αργολίδας παρουσιάζουν από την φύση τους μεγάλο ενδιαφέρον, οι βιβλιογραφικές αναφορές σε αυτά είναι πολύ περιορισμένες ...
Ο Παυσανίας (2ος μ.Χ. αιώνας) στην Περιήγησή του θεωρεί την Πυραμίδα του Ελληνικού ως πολυάνδριο δηλαδή ως ομαδικό τάφο κατοίκων του Άργους.Συγκεκριμένα για την πυραμίδα του Ελληνικού αναφέρει :
"ΕΡΧΟΜΕΝΟΙΣ ΔΕ ΕΞ ΑΡΓΟΥΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΙΑΝ ΕΣΤΙΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΕΝ ΔΕΞΙΑ ΠΥΡΑΜΙΔΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΙΚΑΣΜΕΝΟΝ, ΕΧΕΙ ΔΕ ΑΣΠΙΔΑΣ ΣΧΗΜΑ ΑΡΓΟΛΙΚΑΣ ΕΠΕΙΡΓΑΣΜΕΝΑΣ..."

και συνεχίζει :

"ΕΝΤΑΥΘΑ ΠΡΟΙΤΩ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣ ΑΚΡΙΣΙΟΝ ΜΑΧΗ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΜΕΝ ΙΣΩ ΤΩ ΑΓΩΝΙ ΣΥΜΒΗΝΑΙ ΚΑΙ ΦΑΣΙ ΚΑΙ ΑΠΑΥΤΟΥ ΔΙΑΛΛΑΓΑΣ ΥΣΤΕΡΟΝ, ΩΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΡΑΤΕΙΝ ΕΔΥΝΑΝΤΟ ΣΥΜΒΑΛΕΙΝ ΔΕ ΣΦΑΣ ΛΕΓΟΥΣΙΝ ΑΣΠΙΣΙ ΠΡΩΤΟΝ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΩΠΛΙΣΜΕΝΟΥΣ .ΤΟΙΣ ΔΕ ΠΕΣΟΥΣΙΝ ΑΦΕΚΑΤΕΡΩΝ (ΠΟΛΙΤΑΙ ΓΑΡ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΗΣΑΝ) ΕΠΟΙΗΘΗ ΜΝΗΜΑ ΕΝ ΚΟΙΝΩ..."
(Μετάφραση)

"Δεξιά καθώς κανείς πηγαίνει από το Αργος προς την Επιδαυρία υπάρχει οικοδόμημα που μοιάζει πολύ με πυραμίδα και έχει απεικονισμένες ανάγλυφες ασπίδες του σχήματος των αργολικών ασπίδων.
Αυτού είχε πολεμήσει ο Προίτος εναντίον του Ακρισίου για την βασιλεία, και λένε πως ο αγώνας έληξε ισόπαλος και γι' αυτό αργότερα συμφιλιώθηκαν, αφού ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπόρεσε να πετύχει αποφασιστική νίκη.
Λένε πως τότε πρώτη φορά συγκρούστηκαν οπλισμένοι με ασπίδες και οι ίδιοι και το στράτευμά τους. Για όσους εκατέρωθεν έπεσαν, επειδή ήταν συμπολίτες και συγγενείς,έγινε σ' αυτό το μέρος κοινός τάφος."

Αξίζει να σημειωθεί η αναφορά του Παυσανία ότι η συγκεκριμένη μάχη ήταν η πρώτη που χρησιμοποιήθηκαν ασπίδες, αναφορά που δείχνει την παλαιότητα του συγκεκριμένου οικοδομήματος...
ΚΛΙΜΑΚΩΤΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΘΗΒΑΣ-ΑΜΦΕΙΟΝ- (3η χιλιετία π.Χ.)
Από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα πυραμίδων στην Ελλάδα αποτελεί η κλιμακωτή (τύπου μασταμπά) πυραμίδα του Αμφείου των Θηβών,την οποία ανακάλυψε και ερεύνησε ο αρχαιολόγος Θεόδωρος Σπυρόπουλος,τότε επιμελητής αρχαιοτήτων.Η ανασκαφή του μνημείου πραγματοποιήθηκε στη διάρκεια των ετών 1971-73,ενώ η έκδοση των πορισμάτων της ανασκαφής και της ανάλυσης των στοιχείων που προέκυψαν ολοκληρώθηκε το 1981, όταν κυκλοφόρησε ο τόμος ΑΜΦΕΙΟΝ : έρευνα και μελέτη του Μνημείου του Αμφείου Θηβών γραμμένο από τον Θ.Γ. Σπυρόπουλο.Δυστυχώς, σύγχρονες επεμβάσεις (διάνοιξη παλαιάς εθνικής οδού Αθηνών Λαμίας, ανέγερση σταθμού της ΔΕΗ και δημιουργία παιδικού σταθμού) έχουν αλλοιώσει τον λόφο, ο οποίος μόνο από κάποιο συγκεκριμένο σημείο αποκαλύπτει την βαθμιδωτή διάταξη της πυραμοειδούς κατασκευής του.Επί της κορυφής της βαθμιδωτής πυραμίδος βρέθηκε πλιθόκτιστος Τύμβος με τον τάφο,που αποδίδεται στους αδελφούς Αμφείωνα και Ζήθωνα,συνιδρυτές με τον Κάδμο της Θήβας,καθώς και αρκετά μικρά μεταλικά ευρήματα «αιγυπτιακής τεχνοτροπίας» κατά τον Θ. Σπυρόπουλο.Ο κιβωτιόσχημος (2.20 x 1.15 μέτρα) τάφος απότελείτο από μεγάλες λαξευμένες ασβεστολιθικές πλάκες.Επικυρώνεται έτσι η παράδοση από τον Παυσανία για το ΕΝ ΚΟΙΝΩ ΜΝΗΜΑ των αδελφώνΟι ανασκαφές εκτός από τον τάφο των Ζήθου και Αμφείωνος, έφεραν στο φως και άλλα σημαντικά στοιχεία : λείψανα οστών,χρυσά κοσμήματα και κάτω από τον τάφο σύστημα στοών και συράγγων.Η χρονολογία του τύμβου και της επ' αυτού επίχωσης δίνεται από κεραμεικά ευρήματα που περιλαμβάνουν πλήθος κεραμεικών οστράκων και σκεύη των πρωτοελαδικών ΙΙ χρόνων.Ο ίδιος ανασκαφέας αποδίδει στην ίδια εποχή και την κατασκευή των υδραυλικών έργων αποξήρανσης της λίμνης της Κωπαϊδος.Έργα και τα δύο των Μινύων με κέντρο τους τον Βοιωτικό Ορχομενό κατά την περίοδο 2.800 π.Χ. με 2.500 π.Χ.

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ Ν. ΧΑΝΙΩΝ
Επίσημες μελέτες, έρευνες ή ανασκαφές δεν έχουν γίνει μέχρι στιγμής - ακόμη και το ίδιο το μνημείο είναι άγνωστο στον κόσμο, και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την χρήση που είχε στην αρχαιότητα ή την ηλικία του.Βρίσκεται σε υψόμετρο 290 μέτρων από την επιφάνεια της θαλάσσης στα Νότια του νομού Χανίων.Μέσα στον κώνο έχει λαξευτεί ένα δωμάτιο με διαστάσεις 2,20μ. x 2,10μ. και ύψος 1,40μ περίπου,στο οποίο μπαίνει κανείς από την είσοδο που είναι στα Δυτικά (στις 253° περίπου) διαστάσεων 1,2μ x 0,7μ. Η περιφέρεια του κώνου είναι περίπου 16 μέτρα και το ύψος του από την κορυφή μέχρι το δάπεδο του θαλάμου είναι περίπου 4,6 μέτρα.Η περιφέρεια της βάσης του είναι περίπου 29 μέτρα.Η "πυραμίδα" των Χανίων (στην πραγματικότητα είναι κώνος) είναι ένας λαξευμένος βράχος και είναι ένα μνημείο μοναδικό στο είδος του μιας και δεν υπάρχει καμία αναφορά για παρόμοιο κτίσμα-κατασκεύασμα.

Η ΒΡΑΧΟΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΤΑΫΓΕΤΟΥ
Οι Βραχοπυραμίδες γενικά έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο θέμα συζητήσεων για το αν είναι τεχνητά ή φυσικά κατασκευάσματα.'Έτσι και με αυτήν του Ταϋγέτου.Υπάρχει μία μεγάλη μερίδα ερευνητών που υποστηρίζουν ότι η κορυφή προφήτης Ηλίας του Ταϋγέτου λαξεύτηκε, προκειμένου να αποκτήσει πυραμιδοειδή σχήμα,ενώ υπάρχουν και άλλοι που υποστηρίζουν ότι η πυραμίδα είναι φυσική και δεν κατασκευάστηκε από ανθρώπινο χέρι.Όμως γεγονός είναι ότι όσοι επισκέπτονται την βραχοπυραμίδα παραξενεύονται από την απότομη αλλαγή του τοπίου στο σημείο που είναι η βάση της(στο σημείο που αρχίζει η βραχοπυραμίδα το βουνό γίνεται σχετικά λείο και ομαλό ενώ πιο πριν δεν είναι, την διαφοροποίηση του τοπίου στο σημείο που ξεχωρίζει η "πυραμίδα" από την "βάση" της),καθώς και την περίεργη σκιά της στην ανατολή και δύση του ήλιου(βλέπε πρώτη φωτο...).
H ετυμολογική ανάλυση τής λέξεως Λακωνία υποδεικνύει τήν επισήμανση τουλάχιστον τής πυραμίδας από τούς αρχαίους....

λάς(λίθος)+κώνος...


Πηγή:

α) "ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" του Χρήστου Λάζου.

β) "ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΟΕΙΔΩΝ" του Δρ. Ιωάννη Λυριτζή.

ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αυτό το μήνυμα προέρχεται από την Γαλλία. Βοηθήστε να κάνει τον γύρο του κόσμου. Πότε δεν ξέρεις…
Σας παρακαλώ κοιτάξτε την φωτογραφία ακριβώς από κάτω, διαβάστε το μήνυμα της μητέρας της και στείλτε το μήνυμα αυτό σε όλες τις επαφές σας ......

Η κόρη μου 13 ετών, Ashley Flores, χάθηκε εδώ και δύο εβδομάδες. Εάν στείλετε αυτό το μήνυμα σε όλες τις επαφές σας μπορεί κάποιος να δει αυτό το μικρό κορίτσι. Έτσι ακριβώς συνέβη με το κοριτσάκι του Steven Point το οποίο βρέθηκε γυρνώντας την φωτογραφία της και στην τηλεόραση. Το Internet μπορεί όμως να στείλει αυτό το μήνυμα και πέρα από την θάλασσα, στη Νότια Αφρική, Καναδά κλπ.Σας παρακαλώ στείλτε αυτό το μήνυμα σε όλες τις επαφές σας!!
Με την βοήθεια του Θεού και με τον συναισθηματισμό όλων, η μικρή μου κορούλα θα βρεθεί.
Ζητάω από όλους, εκλιπαρώ όλους να στείλουν αυτό το μήνυμα σε όσο γίνεται περισσότερο κόσμο.
Δεν είναι ακόμη πολύ αργά .....ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Οποιοσδήποτε έχει κάποια πληροφορία, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου:: HelpfindAshleyFlores@yahoo.com
Επισυνάπτω την φωτογραφία της κόρης μου. Όλες οι προσευχές σας είναι σημαντικές και όλες οι προσπάθειες σας είναι αναγκαίες!!

Μόνο 2 λεπτά είναι αρκετά για να στείλετε αυτό το μήνυμα. Ένα συνέβαινε στο παιδί σας θα κάνατε τα πάντα για μία βοήθεια!!!

~ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ~

Τα σπίτια στην αρχαία Ελλάδα είχαν να αντιμετωπίσουν λίγο πολύ τα προβλήματα που έχουν και τα δικά μας σήμερα με βασικότερα την ζέστη και το κρύο. Ας δούμε όμως τι έκαναν σοφά οι αρχαίοι Έλληνες κι εμείς συνήθως δεν μπαίνουμε στον κόπο ούτε καν να αντιγράψουμε...

θερμομόνωση:

Οι τοίχοι των σπιτιών φτιαχνότανε συνήθως από λάσπη και από πέτρες. Μιας και δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμα το τσιμέντο για μαζική χρήση, χρησιμοποιούσαν για καλύτερο «δέσιμο» και αντοχή της λάσπης, άχυρο, αυγά και μαλλιά από κατσίκες. Ο βόρειος τοίχος γινόταν παχύτερος και με τα ελάχιστα δυνατά ανοίγματα. Η είσοδος συνήθως βρισκόταν στην ανατολική και σπανιότερα στην νότια πλευρά.
Ο φόβος της καταστροφής από σεισμό οδηγούσε τους αρχαίους προγόνους μας να σφάζουν και ένα κόκορα στα θεμέλια του σπιτιού σαν θυσία εξευμενισμού στους χθόνιους Θεούς. Το έθιμο επιβιώνει μέχρι σήμερα σε αρκετές περιοχές.


χρήση φυτών για κλιματισμό:

Στην βόρεια πλευρά του σπιτιού συνήθως φυτευότανε κάποια αειθαλή δέντρα, όπως ελιές, ώστε με το φύλλωμά τους να εμποδίζουν τον χειμωνιάτικο κρύο βόρειο άνεμο να πέσει απ' ευθείας πάνω στο σπίτι. Στην νότια πλευρά συνήθως υπήρχαν φυλλοβόλα δένδρα, που τον χειμώνα χωρίς φύλλα δεν εμπόδιζαν τον ήλιο από το να ζεστάνει το σπίτι, αλλά το καλοκαίρι προσφέρανε όλη τους την σκιά.
Σήμερα ξανασυναντάμε σε κάποια σχέδια τις παλιές ιδέες για φυσική δροσιά στα κτίσματα με την βοήθεια φυτών, αλλά και πολλές φορές για να βελτίωση την ηχομόνωσης απ' τους θορύβους του περιβάλλοντος.

μόνο όσος ήλιος χρειάζεστε:

Οι αρχαίοι Έλληνες δεν σταματήσανε μόνο στην χρήση φυτών για κλιματισμό. Χρησιμοποιούσαν πάνω από τις νότιες πόρτες και παράθυρα μία προέκταση της σκεπής με προσεκτικά σχεδιασμένο μέγεθος. Το μέγεθος αυτής της προέκτασης ήταν υπολογισμένο με τέτοιο τρόπο που το καλοκαίρι ο ήλιος εμποδιζόταν από το να πέσει μέσα στο σπίτι αλλά το χειμώνα που έχει χαμηλότερη τροχιά αυτή η προέκταση δεν τον εμπόδιζε απ' το να ζεσταίνει και το εσωτερικό του σπιτιού.
Μία άλλη έξυπνη εναλλακτική κίνησή τους ήταν η χρήση κληματαριάς συγκεκριμένου ύψους και πλάτους. Πετύχαιναν σχεδόν τα ίδια αποτελέσματα και τρώγανε και τα σταφύλια! :-)
Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι οικολογικά ενημερωμένοι και ευαισθητοποιημένοι αρχιτέκτονες ξαναεφαρμόζουν παρόμοιες λύσεις για πελάτες που είναι σε θέση να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν την ποιοτική διαφορά. Μπορείτε να ανακατασκευάσετε κάτι παρόμοιο για ένα νότιο παράθυρό σας; Δοκιμάστε να ρυθμίσετε και το ύψος της τέντας σας ανάλογα!
για περισσότερα: αρχές βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής στο http://www.geocities.com/ResearchTriangle/Facility/8776/indice_E.html και το θαυμάσιο βιβλίο «το οικολογικό σπίτι» του Κ.Τσίπιρα


θερμοανακλαστικό χρώμα:

Φυσικά όπως μπορείτε να δείτε μέχρι και σήμερα στα περισσότερα παραδοσιακά Ελληνικά σπίτια, το χρώμα παραμένει λευκό! Αυτό συναντάται κυρίως στα ηλιόλουστα νησιά και χρησιμοποιείται για να ελαχιστοποιήσει την ζέστη απ' τον ήλιο. Επίσης ο ασβέστης που χρησιμοποιείται ειδικά στα νησιά του Αιγαίου για λεύκανση των τοίχων διαθέτει και μια σειρά άλλων ευεργετικών ιδιοτήτων όπως η απολύμανση και η απορρόφηση της υγρασίας, αποτροπή εντόμων κλπ.
Αυτή η απλή και οικονομική ιδέα μπορεί να βοηθήσει κάθε κτίσμα να λιγοστέψει την θερμότητα που του προσθέτει ο ήλιος αλλά σχεδόν κανένας δεν δείχνει να ενδιαφέρεται σοβαρά. Προτιμάμε να ξοδεύουμε τα χρήματά μας στην χρήση κλιματιστικών μηχανημάτων επιβαρύνοντας την ατμόσφαιρα τόσο με την θερμότητα που παράγουν όσο και με τους χλωροφθοράνθρακες (CFC) που χρησιμοποιούν. Μεταθέτουμε το πρόβλημα λίγα μέτρα μακριά μας και νομίζουμε ότι δεν είναι πια δικό μας...
Σαν παράδειγμα, ένα λευκό αυτοκίνητο ίδιου τύπου με ένα μαύρο, σταθμευμένα στο ίδιο ηλιόλουστο σημείο μπορούν να έχουν διαφορά εσωτερικής θερμοκρασίας πάνω από 10 βαθμούς. Μπορείτε να παρατηρήσετε όταν μετά από βροχή βγει ήλιος πόσο πιο γρήγορα στεγνώνουν τα σκούρα αυτοκίνητα!
Μια παρατήρηση όσον αφορά το «λευκό» χρώμα. Η ανακλαστικότητα δεν οφείλεται μόνο στο ίδιο το λευκό χρώμα αλλά και σε επιμέρους χαρακτηριστικά εγγενή σε κάθε υλικό όπως: Εκτός από το ορατό φάσμα πόσο υπέρυθρο αντανακλά το υλικό; Το υπέρυθρο φως μεταφέρει αρκετά μεγάλα ποσά ενέργειας!. Αόρατο στο γυμνό μάτι αποκαλύπτει την ύπαρξή του στην υπέρυθρη φωτογράφηση και όπως ξέρει όποιος έχει ασχοληθεί με αυτήν, τα πράγματα γύρω μας, τόσο τα φυσικά αντικείμενα όσο και οι τεχνητές κατασκευές, έχουν διαφορετική όψη στο υπέρυθρο φάσμα.

δίκτυο ύδρευσης:

Το πρώτο γνωστό δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης για ολόκληρη πόλη το συναντάμε στην Κνωσό. Οι ανασκαφές του 'Αρθουρ Έβανς στις αρχές του αιώνα έφεραν στο φως ένα εντυπωσιακό σύστημα ύδρευσης. Το νερό μεταφερόταν μέσα σε πήλινες σωλήνες από αρκετά μακριά απ' τις περιοχές Κουναβων και Αρχανών στο υδραγωγείο της πόλης και από εκεί διανεμόταν στα σπίτια. Τα σπίτια ήταν ξύλινα, πέτρινα και μαρμάρινα και μερικά απ' αυτά με τρεις, λιγότερα με τέσσερις αλλά και λίγα, όπως το παλάτι, με πέντε ορόφους. Κάποια δημόσια κτήρια, μάλλον αποθήκες τροφίμων, είχαν επενδυμένους τοίχους με κεραμικά πλακάκια παρόμοια με τα σημερινά.

σχέδιο αρχαίων σωλήνων και ενώσεων:
Υδραυλικά στο παλάτι της Κνωσού στην Κρήτη από την Πρώτη ΜεσοΜινωική περίοδο περίπου 2000 π.Χ. Τα τμήματα (πήλινων σωλήνων) από ψημένο πηλό είχαν κατασκευαστεί με τρόπο που να εγκαθιστώνται εύκολα. Αλληλοεπικάλυψη των άκρων των σωλήνων χρησιμοποιούταν για ομαλές ενώσεις, εξασφαλίζοντας ελεύθερη ροή του νερού και ελάχιστο στροβιλισμό. Πριονωτή διαμόρφωση των ενώσεων διατηρούσε την ένωση σίγουρη. Έτσι όπως είναι δεν λέει και πολλά, αλλά βλέπουμε κατασκευή πήλινων σωλήνων με κατάλληλα διαμορφωμένα άκρα που επέτρεπαν συνδέσεις με μέγιστη ασφάλεια αλλά και βέλτιστη ροή. Είναι προφανές ότι για τέτοια ακρίβεια συνδέσεων θα χρησιμοποιούσαν καλούπι στις κατασκευές που θα εξασφάλιζε τόσο ομοιογένεια και τυποποίηση σωλήνων όσο και ταχύτητα παραγωγής. Το σχήμα δείχνει να έχει μπει πηλός για σφράγισμα της ένωσης όχι μόνο εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Τουλάχιστον ενδιαφέρον!
'Αλλο ενδιαφέρον σημείο που έγινε γνωστό μόνο μετά από την σύγχρονη επανεφεύρεσή του, είναι σημεία του συστήματος υδρεύσεως σχεδιασμένα έτσι που με στροβιλισμό λόγω ροής μέσα από σπειροειδούς σχήματος σωληνώσεις να ανεβάζουν την πίεση ή την ταχύτητα του νερού ανάλογα με την ανάγκη σε κάθε σημείο. Απλός τρόπος καθαρισμού ήταν τα ενδιάμεσα φρεάτια συντήρησης του δικτύου όπου έπεφτε η πίεση του νερού και μπορούσαν να επιπλεύσουν ή να βυθιστούν οι όποιες ακαθαρσίες πριν το νερό συνεχίσει την πορεία του.
Ο Αυστριακός αινιγματικός επιστήμονας Βίκτωρ Σαουμπέργκερ στις αρχές του 20ού αιώνα ασχολήθηκε αρκετά με τις δυνάμεις του νερού και τις ιδιότητές του με φημολογούμενα εντυπωσιακά αποτελέσματα αλλά η δουλειά του εξαφανίστηκε μετά τον 2o παγκόσμιο πόλεμο και τα ίχνη του χάνονται στις ΗΠΑ το '50.

δίκτυο αποχέτευσης:

Στην Κνωσό συναντάμε για πρώτη φορά η χρήση σιφωνίου στην αποχέτευση. Η ποιότητα ζωής και προφανώς η γνώση κανόνων υγιεινής μέσα στο σπίτι δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με ανεπιθύμητες οσμές απ' το δίκτυο αποχέτευσης. Το ξανασυναντάμε και στην Θήρα με οργανωμένο αποχετευτικό δίκτυο.
Πανάρχαιο δίκτυο αποχέτευσης αναφέρεται στον πολιτισμό των Αζτέκων όπου τα ανθρώπινα περιττώματα συλλέγονταν και χρησιμοποιούνταν για λίπασμα, τα δε ούρα στην παρασκευή βαφών (?), αλατιού... Η πόλη του Τενοκτιτλάν εθεωρείτο καθαρότατη και χίλια άτομα κάθε ημέρα καθάριζαν τους δρόμους της και μόνο.
Εξαιρετικές πληροφορίες με εκτενή βιβλιογραφία βρίσκονται στο http://northcoast.com/~spdtom/a-med.html.
Χρειάζεται να φτάσουμε στα 1589, όταν το αποχωρητήριο με καζανάκι και βόθρο φέρνει με την βοήθεια του Τζ. Χάρινκτον «σύγχρονες ανέσεις» στην πολιτισμένη πια Αγγλία. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το διάσημο για τον πλούτο του παλάτι των Βερσαλλιών δεν είχε αποχέτευση.


ενδοδαπέδια θέρμανση:

παλάτι Κνωσού
'Αλλο στοιχείο που αποδεικνύει την εξελικτική ανωτερότητα της Κνωσού σε σχέση με τα υπόλοιπα γνωστά κτίσματα της εποχής εκείνης είναι ο τρόπος θέρμανσης κάποιων δωματίων του παλατιού. Υπήρχαν κάτω από το δάπεδο σωλήνες μέσα από τις οποίες πέρναγε ζεστό νερό θερμαίνοντας όλο τον χώρο.
Ο Μ.Τρίβαλντ στην Σουηδία το 1716 ξαναδίνει μια νέα πνοή στην χρήση της ενδοδαπέδιας θέρμανσης κι έτσι αρκετοί χώροι ιδιωτικοί και δημόσιοι θερμαίνονται με αυτό τον τρόπο σήμερα. Στην Ολλανδία χρησιμοποιείται μέχρι και σε κάποιες γέφυρες για να λιώνει τον πάγο τον χειμώνα αλλά και να ψύχει την άσφαλτο το καλοκαίρι!

Την εποχή της ακμής της υπολογίζεται ότι η Κνωσός είχε σχεδόν 100.000 κατοίκους. Σε μια τοιχογραφία παρατηρούμε λευκό αξιωματικό και μαύρους «μισθοφόρους», πράγμα μας που δίνει στοιχεία για την ισχύ της και την επιρροή της στο τότε ευρύτερο περιβάλλον της.

Και μετά απ' τις επιρροές της Αρχιτεκτονικής επιστήμης στον πολύ κόσμο ας δούμε τι μπορούσε να κάνει για τους λίγους!

κατασκευή θόλου:

Είσοδος θολωτού τάφου Ατρέως
Αν πάμε στις Μυκήνες θα δούμε τον περίφημο «Θησαυρό του Ατρέα», μια θολωτή κατασκευή ενός πολιτισμού που ήκμασε από το 1600 μέχρι το 1200 π.Χ. Η θολωτή αυτή κατασκευή που χρησιμοποιήθηκε σαν τάφος έχει 14.6 μέτρα διάμετρο και 13.4 μέτρα ύψος. Είναι κατασκευασμένη από προσεκτικά κομμένες πέτρες που δεν συνδέονται μεταξύ τους με κανένα συνδετικό υλικό. Οι 33 σειρές από κομμένες πέτρες, κρατιούνται στην θέση τους απ' την βαρύτητα και από την πίεση που ασκεί ο λόφος χώματος που βρίσκεται από πάνω τους. Αν δηλαδή κάποιος αφαιρούσε το χώμα του λόφου είναι πολύ πιθανόν η κατασκευή να κατέρρεε! Η κατασκευαστική δυσκολία που παρουσιάζει μία τέτοια κατασκευή την κάνει ιδιαίτερα σπάνια.
Στην είσοδό της υπάρχει πάνω απ' την πόρτα του θολωτού τάφου, κατάλληλα επεξεργασμένος ογκόλιθος 122 τόνων. Πάνω απ' αυτόν υπάρχει κενό ανακουφιστικό τρίγωνο που προφυλάσσει έξυπνα την πόρτα απ' το υπερβολικό φορτίο, κατανέμοντας το βάρος της οροφής στα πλάγια. Οι γνώσεις που απαιτεί η κατασκευή ενός μνημείου τέτοιου μεγέθους και μάλιστα συνδυασμένες με τα υλικά και τον τρόπο σύνδεσής τους προκαλούν τουλάχιστον σεβασμό για τους αρχιτέκτονες που σχεδίασαν και υλοποίησαν μία τέτοια κατασκευή.
Κυκλοφορεί συχνά η λανθασμένη αντίληψη ότι το τόξο, η αψίδα, η καμάρα και ο θόλος αποτελούν ρωμαϊκή εφεύρεση. Αυτό μοιάζει σχεδόν σωστό αν παραμείνουμε στην επιφάνεια της ιστορίας αλλά και της γης! Οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν κυκλικές κατασκευές χωρίς κανένα πρόβλημα τουλάχιστον απ' την Μυκηναϊκή περίοδο αλλά αποκλειστικά για κατασκευές εντός της γης, αφιερωμένες είτε σε χθόνιους θεούς είτε σε ότι ήταν σχετικό με τον θάνατο. Τις βρίσκουμε σε τάφους, νεκρομαντεία κλπ.όπως οι τάφοι της Βεργίνας, της Πύλου κ.α. Στην επιφάνεια σε ότι ήταν σχετικό με την ζωή χρησιμοποιούταν ευθύγραμμες κατασκευές. Μικτού τύπου κατασκευές χρησιμοποιούταν για θεούς που είχαν σχέση τόσο με την ζωή όσο και με τον θάνατο. Οι Ρωμαίοι έβγαλαν στην επιφάνεια αυτές τις κυκλικές κατασκευές και τις χρησιμοποίησαν κατά κόρον, όταν ουσιαστικά κατάργησαν τις χθόνιες λατρείες.
Οι διαστάσεις του «Θησαυρού του Ατρέα» ξεπεράστηκαν από αντίστοιχη κυκλική κατασκευή στο γνωστό Πάνθεον της Ρώμης κατασκευασμένο απ' τον Απολλόδωρο τον Δαμασκηνό, 1350 χρόνια αργότερα...! Η κορυφη του θόλου όμως στο Πάνθεον είναι άνοιγμα εξαερισμού και φωτισμού αποφεύγοντας το δυσκολώτερο κατασκευαστικό κομάτι του θόλου. Και φυσικά στην κατασκευή του υπήρχε ήδη διαθέσιμο σαν δομικό συνδετικό υλικό το τσιμέντο.

τοξωτή πύλη Παλαιομάνινας :
Στην Παλαιομάνινα Αιτωλοακαρνανίας, σχεδόν 55 χιλιόμετρα απ' την πόλη του Αστακού, σώζεται τμήμα αρχαίων τειχών με την αρχαιότερη γνωστή τοξωτή πύλη. Η ηλικία της υπολογίζεται περίπου 5.000 ετών και αποτελεί τμήμα των τειχών πόλης με περίμετρο σχεδόν 5 χιλιομέτρων. Η αρχαία πόλη είχε δύο ακροπόλεις, αρκετούς πύργους και σώζεται τμήμα του λιθόστρωτου δρόμου που συνέδεε την πόλη με τον Αχελώο.
Απ' ότι καταλαβαίνετε είναι προφανές ότι η "ρωμαική αψίδα" προϋπήρχε των Ρωμαίων. Και φυσικά δεν υπάρχει μόνο αυτή η τοξωτή πύλη σαν απόδειξη, αλλά και οι Μυκηναϊκές τοξωτές γέφυρες...