ЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄ

₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪ЭЄ₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪







Σάββατο 31 Μαΐου 2008

Καλη υγεία.blogspot.com


'Ενα άρθρο που διάβασα σήμερα το πρωί και ένιωσα την ανάγκη να το αντιγράψω έτσι ακριβώς όπως δημοσιεύθηκε....τελικα σε κάποιες περιπτώσεις το blogging κάνει καλό....



Το γράψιμο στα ιστολόγια (blogs) βελτιώνει την υγεία μας, αποφαίνονται κάποιοι επιστήμονες. Αναζητούν το μυστικό στο μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου.

Καλή υγεία.blogspot.com

Ασθενείς με καρκίνο ένιωσαν καλύτερα γράφοντας Απόγνωση, φόβος, πόνος, όνειρα. Μόλις έμαθε πως πάσχει από καρκίνο, η 22χρονη Κάρολιν Μπρίτζες, φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, άρχισε να γράφει στο blog προσπαθώντας να κρατηθεί στη ζωή και να βρει δύναμη για να ολοκληρώσει τις σπουδές της Ευεργετικές επιδράσεις στην υγεία φαίνεται πως έχει η ολοένα και αυξανόμενη τάση των ανθρώπων να γράφουν τις απόψεις και τα συναισθήματά τους στα ιστολόγια (blogs). Σε πρόσφατες έρευνες που έγιναν, διαπιστώθηκε ότι ασθενείς που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες ένιωσαν καλύτερα μόλις παρακινήθηκαν να εκφράσουν γραπτώς τα συναισθήματά τους και να τα μοιραστούν με άλλους ανθρώπους σε αυτά τα διαδικτυακά φόρα. Επιστήμονες και συγγραφείς γνωρίζουν ότι η εξωτερίκευση προσωπικών εμπειριών, σκέψεων και συναισθημάτων μέσω του γραψίματος είναι ιδιαίτερα ευεργετική για τον ανθρώπινο οργανισμό. Κάποιοι ειδικοί προχωρούν ένα βήμα και υποστηρίζουν ότι η ραγδαία ανάπτυξη των blogs, δηλαδή η διατύπωση απόψεων στο Διαδίκτυο σε ειδικά διαμορφωμένα σελίδες διαλόγου, οφείλεται ώς έναν βαθμό και στη θετική επίδραση που έχει στη φυσιολογία του ανθρώπου. Πείραμα με γράψιμο. Έχει παρατηρηθεί ότι η συμμετοχή σε αυτά τα διαδικτυακά φόρα βελτιώνει την κατάσταση της μνήμης, την ποιότητα του ύπνου, τονώνει τη δραστηριότητα των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος και μειώνει το ιικό φορτίο σε ασθενείς που πάσχουν από ΑΙDS. Επίσης επιταχύνει τη μετεγχειρητική ανάρρωση. Χαρακτηριστικό είναι μάλιστα το γεγονός ότι σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Φεβρουαρίου της ιατρικής επιθεώρησης «Οncologist», ορισμένοι ασθενείς με καρκίνο που παρακινήθηκαν να εκφράσουν γραπτώς τα συναισθήματά τους πριν υποβληθούν σε θεραπεία ένιωσαν καλύτερα σε πνευματικό και φυσιολογικό επίπεδο απ΄ ό,τι άλλοι ασθενείς που δεν δοκίμασαν να γράψουν τις σκέψεις τους. Έβγαινε από τον λήθαργο. Ορισμένοι ασθενείς βεβαίως, σε πιο προχωρημένη ηλικία, οι οποίοι δεν είναι εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες, αρκέστηκαν στην παραδοσιακή μέθοδο γραφής και αποτύπωσαν τις σκέψεις τους σε μια λευκή κόλλα χαρτιού. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Ο 69χρονος Καρλ Ίρβιν αποτελεί μια τέτοια περίπτωση. Όταν πριν από λίγο καιρό πήγε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Τζόρτζταουν των ΗΠΑ για να υποβληθεί σε θεραπεία λεμφώματος είχε μαζί του ένα σημειωματάριο. Οι επιστήμονες του ζήτησαν να γράψει πώς ο καρκίνος τον είχε αλλάξει. Εκείνος ξεδίπλωσε την ιστορία του από την αρχή, από τη στιγμή που έγινε η διάγνωση μέχρι τη διαδικασία χορήγησης της φαρμακευτικής αγωγής και στο τέλος διαπίστωσε ότι η συνήθεια της γραφής των σκέψεων και των συναισθημάτων του, όχι μόνο αύξησε κατά πολύ την εμπιστοσύνη απέναντι στον εαυτό του, αλλά βοηθούσε ώστε ο εγκέφαλός του να μη βρίσκεται σε λήθαργο. Η απήχηση των ιστολογίων. Οι διαπιστώσεις αυτές κάνουν τώρα τους επιστήμονες να αναζητούν το νευρολογικό υπόβαθρο αυτού του φαινομένου, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους τη μεγάλη απήχηση που έχουν τα ιστολόγια. Η Άλις Φλάχερτι, η οποία είναι νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, λέει στο επιστημονικό περιοδικό «Scientific Αmerican» ότι το φαινόμενο placebo είναι ίσως ένα παράθυρο μέσα από το οποίο μπορεί να ερμηνευτεί η ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή του κόσμου στη λεγόμενη blogόσφαιρα. Η ίδια σημειώνει ότι οι άνθρωποι, ως κοινωνικά πλάσματα που είναι, διαθέτουν ευρεία γκάμα συμπεριφορών οι οποίες συνδέονται με πράγματα που τους βασανίζουν. Μια τέτοια συμπεριφορά είναι η έκφραση παραπόνων, η οποία λειτουργεί ως placebo, ως μέθοδος δηλαδή αυτοθεραπείας. Προσθέτει επίσης ότι η συμμετοχή σε ένα blog, όπου κάποιος θα μιλήσει για αγχωτικές εμπειρίες, μπορεί να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Επιθυμία επικοινωνίας. Η Άλις Φλάχερτι, η οποία μελετά παθολογικές καταστάσεις σαν την υπεργραφία (την έντονη ροπή για γράψιμο), προσπαθεί να εξηγήσει την παρόρμηση που κρύβεται πίσω από έναν τέτοιο τρόπο επικοινωνίας. Για παράδειγμα, άνθρωποι με μανία συχνά μιλούν πολύ. «Πιστεύουμε ότι κάτι στο μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου τούς ωθεί στην επιθυμία να επικοινωνήσουν». Ευρισκόμενο κατά το μεγαλύτερο μέρος του στο κέντρο του εγκεφάλου, το μεταιχμιακό σύστημα ελέγχει τις παρορμήσεις μας, είτε αυτές σχετίζονται με το φαγητό, το σεξ, την όρεξη, την επίλυση προβλημάτων. «Γνωρίζουμε ότι αυτές οι παρορμήσεις εμπεριέχονται στη ροπή προς το διαδικτυακό γράψιμο επειδή πολλοί άνθρωποι το κάνουν με εθιστικό τρόπο». Η Αμερικανίδα επιστήμονας σημειώνει ότι η συμμετοχή στα ιστολόγια ενδεχομένως να ενεργοποιεί την απελευθέρωση της ντοπαμίνης, όπως συμβαίνει με τη μουσική, το τρέξιμο κ.λπ. Γεγονός είναι ότι ορισμένα νοσοκομεία στις ΗΠΑ έχουν αρχίσει τον τελευταίο καιρό να φιλοξενούν στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις τους ιστολόγια από ασθενείς. Προχώρησαν μάλιστα σε αυτή την κίνηση παρακινημένα από την πεποίθηση πολλών ερευνητών ότι το «blogging» έχει θεραπευτική αξία, αλλά και από τη διαπίστωση ότι πολλοί άνθρωποι που μάχονται ενάντια στον καρκίνο και σε άλλες σοβαρές ασθένειες αναζητούν και τελικά βρίσκουν παρηγοριά στα ιστολόγια.

πηγή:εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" Σάββατο 31/5/2008
(ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ....)

Πέμπτη 29 Μαΐου 2008

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ

ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ ΤΩΝ "ΠΑΡΑΛΟΓΩΝ" ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ,Ο ΑΊΒΑΝ ΣΑΝΤΕΡΣΟΝ(ΑΠΕΒΙΩΣΕ ΤΟ 1973),ΕΡΕΥΝΟΥΣΕ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΙΑ.ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΟΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕ ΤΟ "ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ".ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΟΤΙ ΤΟ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ,ΔΙΑΦΟΡΈΣ ΣΤΗ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΕΝΤΑΣΗ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΕΝΤΟΠΙΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΕΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΕ 12 ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ,ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΟΙ 5 ΕΙΝΑΙ ΒΟΡΕΙΑ ΤΟΥ 36ου ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥ,ΑΛΛΕΣ 5 ΝΟΤΙΑ ΤΟΥ 36ου ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ 2,Η ΜΙΑ ΣΤΟ ΒΟΡΕΙΟ ΠΟΛΟ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΣΤΟ ΝΟΤΙΟ ΠΟΛΟ.ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΑΥΤΕΣ,ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ,ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ,ΠΟΥ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΒΗΡΙΚΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ.ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ,ΑΦΟΥ ΚΙ ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ UFO,ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ ΥΠΟΒΡΥΧΙΩΝ,ΠΛΟΙΩΝ ΚΑΙ ΑΕΡΟΠΛΑΝΩΝ ΣΕ ΠΟΛΥ ΟΜΩΣ ΜΙΚΡΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ.ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ,ΘΑ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ... ΣΤΙΣ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 1963 ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΕΝΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ ΤΥΠΟΥ Τ-33,ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ ΠΡΙΝ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΤΗΣΗ.ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΟΙ ΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΥΣ,ΥΠΟΣΜΗΝΑΓΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΟΥΡΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ,ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ,ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΥ ΛΙΓΑ ΧΛΜ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ.ΕΚΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΡΕΥΝΕΣ ΑΠΟ ΑΕΡΑ,ΞΗΡΑ,ΘΑΛΑΣΣΑ,ΔΕΝ ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΙΧΝΟΣ ΤΟΥ Τ-33...
ΤΟ "ΕΥΡΥΔΙΚΗ",ΕΝΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΚΛΑΣΗΣ ΔΑΦΝΗ ΧΑΘΗΚΕ,66 ΜΙΛΙΑ ΑΠ'ΤΗ ΜΑΣΣΑΛΙΑ ΣΤΙΣ 4 ΜΑΡΤΙΟΥ 1970 ΜΕ 57 ΑΤΟΜΑ ΚΑΘΩΣ ΕΠΛΕΕ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΜΟΛΙΣ 30 ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΝΕΥΡΕΘΗΚΑΝ ΣΥΝΤΡΗΜΙΑ ΤΟΥ Ή ΕΣΤΩ ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ...
ΣΤΙΣ 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1971 ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΦΟΡΤΗΓΟ "ΚΙΚΗ" ΕΞΕΠΕΜΨΕ ΣΟΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΜΑΛΤΑΣ.ΤΑ ΣΚΑΦΗ ΠΟΥ ΕΤΡΕΞΑΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ,ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΝ ΤΙΠΟΤΑ...ΤΟ ΣΚΑΦΟΣ ΜΕΤΕΦΕΡΕ 5000 ΚΟΚ ΣΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ...
ΣΤΙΣ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1973,ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ "ΓΚΑΛΦ ΜΠΑΝΤΑΡ"499 ΚΟΡΩΝ,ΑΝΑΜΕΝΟΤΑΝ ΣΤΗ ΒΕΓΚΑΖΗ.ΕΙΧΕ ΑΠΟΠΛΕΥΣΕΙ ΑΠ'ΤΟ ΙΠΣΟΥ'Ι'ΤΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ.ΔΕΝ ΕΦΤΑΣΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΙΧΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕ ΒΡΕΘΗΚΕ.... ΣΤΙΣ 4 ΜΑ'Ι'ΟΥ 1978,ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΤΗΓΟ "ΒΗΤΑ ΣΗ" ΜΕ 27 ΑΤΟΜΑ,ΧΑΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΡΔΗΝΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΣΙΚΗΣ ΣΕ ΗΡΕΜΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕ ΜΕΤΑΛΛΕΥΜΑ ΧΡΩΜΙΟΥ.ΗΤΑΝ ΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ 14.200 ΤΟΝΩΝ,ΜΕ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΗΝ ΜΑΣΑΛΙΑ ΟΠΟΥ ΘΑ ΕΦΤΑΝΕ ΣΤΙΣ 5 ΜΑ'Ι'ΟΥ,ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΑ ΩΣ ΤΙΣ 4 ΜΑ'Ι'ΟΥ,ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΣΙΓΗΣΕ...
ΣΤΙΣ 21/10/86 ΕΝΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ ΑΝΘΥΠΟΒΡΥΧΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ,ΤΥΠΟΥ S-3A VIKING,ΜΕ ΠΛΗΡΩΜΑ 4 ΑΝΔΡΩΝ,ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ 110 ΧΛΜ ΝΟΤΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ...ΟΥΤΕ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ,ΟΥΤΕ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ...
ΣΤΙΣ 13-11-1978 ΣΤΗΝ "ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ" ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ ΟΤΙ ΤΑ UFO,ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΨΑΡΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ ΣΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΔΡΙΑΤΙΚΗΣ.ΣΥΧΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΥΘΟ ΦΩΤΕΙΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ,ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ,ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ.ΟΤΑΝ ΑΝΑΔΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΑ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ ΙΣΧΥΡΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΗΚΩΝΟΥΝ ΜΕΓΑΛΑ ΚΥΜΑΤΑ....
ΣΤΗΝ "ΑΚΡΟΠΟΛΗ" ΣΤΙΣ 11-1-1985 ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ: ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ-ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΣΗΜΑΝΑΝ ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ.ΣΑΝ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕ ΞΑΦΝΙΚΑ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΝΑ ΞΕΠΗΔΗΣΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΦΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΑΠΛΩΝΟΝΤΑΝ.ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΗΦΑΙΣΤΙΑΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΕΙΔΕ ΕΝΑΣ ΠΙΛΟΤΟΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΝΙΣΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΛΟΥ.ΚΑΤΟΠΙΝ Η ΦΩΤΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ...ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΑΝΤΙΚΡΙΖΑΝ ΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΙΣΥΡΟ ΚΑΙ Ο ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΤΟ ΦΟΡΤΗΓΟΥ ΠΛΟΙΟΥ "ΖΗΤΑ"... ΣΤΙΣ 22-1-1987 ΕΝΑ ΦΑΝΤΟΜ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ,10.00 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΕΤΟΥΣΕ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΕΤΑΞΥ ΣΚΙΑΘΟΥ ΚΑΙ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ.Η ΕΠΑΦΗ ΤΟΥ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΥ ΔΙΑΚΟΠΗΚΕ ΕΝΩ ΠΕΤΟΥΣΕ 37-35 ΜΟΙΡΕΣ ΒΟΡΕΙΑ.ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΚΑΙ ΑΓΝΟΟΥΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ 2 ΧΕΙΡΙΣΤΕΣ...

Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Η ΦΙΛΙΑ




Το να έχει κάποιος αληθινούς φίλους, είναι μεγάλη υπόθεση. Πότε όμως ...Διασυνδέσεις... είναι μια φιλία αληθινή, προορισμένη να αντέξει στις τρικυμίες του χρόνου, και πότε είναι απλά και μόνο μια “παρέα”, που σήμερα είναι και αύριο δε θα είναι; Το βασικό που πρέπει κάποιος να κοιτάξει για να διαχωρίσει αυτές τις δύο καταστάσεις, είναι τα κίνητρα πίσω από το συναπάντημα. Σε μια αληθινή φιλία, βρίσκομαι μαζί με τον άλλο άνθρωπο για να μοιραστούμε την ίδια τη ζωή, τις χαρές και τις λύπες της. Ο αληθινός φίλος είναι συνοδοιπόρος μου, όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες στιγμές, αλλά επίσης στις αναπόφευκτες περιόδους θλίψης και δυσκολίας. Σε μια γνήσια φιλία υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, ώστε να υπάρχει ώρα και χώρος για να εκφραστούν όλοι. Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που δε φοβάται να μας πει την αλήθεια, αν πιστεύει ότι σε κάτι έχουμε παρεκτραπεί.

Είναι όμως παράλληλα έτοιμος να σεβαστεί τις επιλογές μας, έστω και αν διαφωνεί, χωρίς να ... φύγει από το πλευρό μας. Σε αντίθεση, όταν μιλάμε για “σκέτη παρέα” τα κίνητρα είναι διαφορετικά: Εδώ δε συναντιόμαστε για να μοιραστούμε τη ζωή στην ολότητά της, αλλά μόνο για να ευχαριστηθούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα, πρόσκαιρα πράγματα, που τυγχάνει να μας αρέσουν και των δύο. Σε τέτοιες σχέσεις γνωρίζουμε – κατά βάθος – ότι υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να μοιραστούμε με τον άλλο. Όταν πια ο ένας από τους δύο βαρεθεί τη συγκεκριμένη απόλαυση που τους ένωνε, ή αν προκύψει εν τω μεταξύ κάποια διαφωνία, η “φιλία” αυτή εξανεμίζεται.
AΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΦΙΛΕΝΑΔΑ ΜΟΥ..........ΞΕΡΕΙ ΑΥΤΗ!!!!!!ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

Τρίτη 20 Μαΐου 2008

ΒΥΘΙΣΜΕΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ






ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΠΟΤΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΛΕΚΑΝΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΗΤΑΝ ΞΗΡΑ.ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ,ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΣΚΕΠΑΖΟΥΝ ΤΑ ΓΑΛΑΝΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΕΚΤΕΙΝΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΦΟΡΗ ΚΟΙΛΑΔΑ,Η ΑΙΓΗΊΔΑ,ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΟΙ ΓΕΩΛΟΓΟΙ.ΚΑΛΥΠΤΩΤΑΝ ΑΠΟ ΚΑΤΑΠΡΑΣΙΝΑ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΧΛΟΕΡΟΥΣ ΛΕΙΜΩΝΕΣ,ΠΟΛΛΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 2 ΜΕΓΑΛΕΣ ΛΙΜΝΕΣ,Η ΜΙΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΙΑΤΙΚΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΝΕΙΛΟΥ.ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΕΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΟΧΕΣ,Η ΑΙΓΗΊΔΑ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ,ΚΑΤΑΚΛΥΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ.Ο ΣΥΝΔΙΑΣΜΟΣ ΕΝΤΟΝΗΣ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΤΗΞΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ,ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΧΕΙΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΤΑΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΙΜΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΥΨΩΣΗ ΤΗΣ ΣΤΑΘΜΗΣ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ,ΕΙΧΕ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΜΠΟΔΙΩΝ,ΔΗΛ.ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ ΣΤΟΝ ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΡΑΚΛΕΙΩΝ ΣΤΗΛΩΝ ΣΤΗ ΔΥΣΗ,ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΩΚΕΑΝΙΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΣΤΗ ΛΕΚΑΝΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ,ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΗΣ ΑΙΓΗΊΔΟΣ ΝΑ ΑΠΟΜΕΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΟΙ ΒΟΥΝΟΚΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΒΥΘΙΣΜΕΝΗΣ ΧΩΡΑΣ...Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ,ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΤΟΠΙΝΩΝ ΓΕΩΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΕΤΑΒΟΛΩΝ.Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΥΣ:ΤΟΥ ΩΓΥΓΗ,ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΡΔΑΝΟΥ,ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΩΘΗΚΑΝ... ΣΗΜΕΡΑ,ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΥΘΟΝΕΣ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΥΠΟΛΕΙΜΜΑΤΑ ΟΙΚΙΩΝ,ΔΡΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΕΙΧΩΝ.ΣΤΗ ΘΑΣΟ ΒΡΕΘΗΚΕ ΒΥΘΙΣΜΕΝΟ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.ΣΤΑ ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ,ΣΤΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗ'Σ,ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ...ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ,ΕΡΕΙΠΙΑ ΒΥΘΙΣΜΕΝΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥΛΙΑΝΗΣ.ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΕΙ ΕΝΤΟΠΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΤΟΡΩΝΗΣ.ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ,ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΒΔΗΡΑ,ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΣΚΑΠΤΟΥΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΝ ΟΤΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΚΕΠΑΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ.ΣΤΗΝ ΜΗΛΟ,ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΕ ΜΙΑ ΠΡΟ'Ι'ΣΤΟΡΙΚΗ ΑΚΡΟΠΟΛΗ.ΔΡΟΜΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΟΔΗΓΟΥΣΑΝ ΣΕ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΒΑΘΟΣ...ΣΤΟ ΣΤΕΝΟ ΤΗΣ ΛΕΡΟΥ,ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΟΥ ΔΙΑΥΛΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΡΕΙΠΙΑ ΜΙΑΣ ΒΥΘΙΣΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ.ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙΑ ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗ ΝΑΞΟ,ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟ,ΣΤΗ ΔΗΛΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΑ'ΛΛΙΑ ΚΡΗΤΗΣ.ΒΥΘΙΣΜΕΝΑ ΛΙΜΕΝΙΚΑ ΕΡΓΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ.ΣΤΟΝ ΛΑΚΩΝΙΚΟ ΚΟΛΠΟ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΕ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΒΥΘΙΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ,ΕΝΑ ΠΛΟΥΣΙΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ.ΣΤΗΝ ΘΗΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ,ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΠΟΛΥΩΡΟΦΑ ΚΤΙΡΙΑ ΜΕ ΠΛΟΥΣΙΑ ΟΙΚΟΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΠΕΣΙΤΕΧΝΑ ΕΠΙΠΛΑ,ΔΙΑΚΟΣΜΗΝΕΝΑ ΜΕ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ..ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ,ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΙ'ΚΗ.ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΠΡΕΣΠΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ Ο ΘΡΥΛΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΥΘΙΣΜΕΝΗ ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ... Η ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΥΘΙΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΟΣ...ΧΡΟΝΟΥ.ΑΛΛΩΣΤΕ,ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ,ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ.ΒΕΒΑΙΑ,ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ,ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΥΘΙΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ,ΠΟΛΛΕΣ ΟΜΩΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΚΕΠΑΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ,ΑΓΝΩΣΤΕΣ Ή ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ...ΟΜΩΣ ΜΗΝ ΓΕΛΙΩΜΑΣΤΕ,ΟΙ ΒΥΘΙΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΕΣ,ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΣ ΖΩΟΓΟΝΟΥΝ ΠΙΑ ΟΙ ΠΝΟΕΣ ΤΟΥ ΑΙΟΛΟΥ,ΜΑ ΤΩΡΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΚΙΟΝΕΣ ΤΟΥΣ ΚΥΛΟΥΝ ΡΕΥΜΑΤΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΙ ΜΕ ΦΥΚΙΑ ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ,ΚΟΧΥΛΙΑ ΚΙ ΑΣΤΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΛΛΟΤΙΝΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ,ΤΩΡΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΑ ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΤΡΙΤΗΣ...ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ,ΣΤΗ ΜΗΤΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΟΙ ΒΥΘΙΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

MANA KAI ΠΑΙΔΙ




Μάνα και παιδί, μια αιώνια σχέση αγάπης και προσφοράς

Η Μάνα, κρύβει μια καταλυτική δύναμη για το παιδί της με αγάπη χωρίς όρια και όρους.Μάνες φορτωμένες με του κόσμου τις εμπειρίες, γυναίκες που βίωσαν την μητρότητα με τον δικό της τρόπο η καθεμιά, γυναίκες που σίγουρα πόνεσαν, έκλαψαν, γέλασαν για τα παιδιά τους, γυναίκες που ξέρουν τι σημαίνει θυσία, προσφορά, ανταπόδοση, αναγνώριση, αχαριστία, υπομονή, υποταγή, σκληρότητα, αξιοπρέπεια, περηφάνια, εγωισμός και αγάπη.Το παιδί έχει ανάγκη από τη μάνα –πρότυπο. Την τοποθετεί σ’ ένα υψηλό βάθρο. Έχει ανάγκη να την θαυμάζει, να την καμαρώνει. Τα παιδιά ζητούν μια ήρεμη φωλιά για να μεγαλώσουν με ασφάλεια. Έχουν ανάγκη από πρότυπα που θα τα φυλάξουν καλά μέσα στην ψυχή και στο μυαλό τους και αυτά τα πρότυπα θα επηρεάσουν την πορεία της ζωής τους και τις επιλογές τους.Ο άνθρωπος μεγαλώνει, ωριμάζει, γερνάει αλλά το δέσιμο με τη μάνα του παραμένει το ίδιο. Έχει ανάγκη από την αγάπη της, την στοργή της, την καλοσύνη της, τη συμβουλή της. Εικόνα εξιδανικευμένη. Σχέση μοναδική. Μπροστά στη μάνα μας όλοι μικροί, μεγάλοι, αισθανόμαστε παιδιά. Οι μάνες δεν έχουν ηλικία για τα παιδιά όπως και τα παιδιά δεν έχουν ηλικία για τις μάνες. Η λέξη μάνα λέγεται με την ίδια φόρτιση είτε απευθύνεται στη νεαρή γυναίκα με το ανάλαφρο βήμα είτε στη μεγαλύτερη με το κουρασμένο σώμα και τα δακρυσμένα μάτια.Η σχέση μάνας και παιδιού είναι μια μοναδική σχέση, πέρα από το χρόνο και το χώρο, πέρα από τη λογική και τους νόμους της φύσης.Η λέξη «μάνα» σημαίνει προσφορά. Προσφορά ζωής ανεκτίμητη και απεριόριστη. Η μάνα αγαπά μέχρι αυτοθυσίας το παιδί της και η αγάπη αυτή δίνει ένα ιδιαίτερα υψηλό νόημα στη ζωή της. Του χαρίζει ότι πολυτιμότερο έχει δίχως δεύτερη σκέψη αρκεί να το δει ευτυχισμένο.Αν κοιτάξουμε γύρω μας προσεκτικά, θα δούμε πολλές μάνες με μάτια δακρυσμένα, ατέλειωτες μάνες με χείλη σφραγισμένα, να σφίγγουν στην αγκαλιά τους ή στην καρδιά τους το παιδί τους, να περιφέρονται σαν αερικά στους διαδρόμους ενός νοσοκομείου, να προσεύχονται γονατιστές μπροστά στην εικόνα της Παναγίας για το παιδί τους που υποφέρει, που ταλαιπωρείται, που βρίσκεται μπλεγμένο στα ναρκωτικά ή στο αλκοόλ. Θα δούμε άλλες μάνες που τάχτηκαν να μεγαλώσουν ένα ξεχωριστό παιδί, με ιδιαίτερα χαρίσματα και άλλες ικανότητες από αυτές που έχει ο μεγαλύτερος αριθμός των παιδιών του πλανήτη μας, μάνες που πέρασαν μέσα από το εφιαλτικό τούνελ των ψυχιατρείων, μάνες που αναρωτήθηκαν με απόγνωση «Άραγε πόσες φορές μπορεί να σπάσει η καρδιά της μάνας;» .

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ!!!Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΜΩΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΗ!!!

Οχι στις εκτρωσεις και παλι οχι!Και το αγεννητο παιδι εχει δικαιωμα στη ζωη!Με ποιο δικαιωμα του το στερουμε;.....Ο μονος που μπορει να στερησει τη ζωη σε οποιονδηποτε ειναι ο Θεος!Οχι εμεις!!!....ΕΚΤΡΩΣΗ=ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΑΣ!!!...........

Κυριακή 18 Μαΐου 2008

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ



Η ΓΕΝΝΕΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΚΥΤΤΑΡΟ ΜΠΟΡΕΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΑ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ.ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ,ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΟΝΤΑ ΚΑΙ ΥΛΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΛΟΓΕΝΕΣΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ.ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ.ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΙΣΤΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΑΛΟ ΚΑΙ ΤΙ ΑΝΩΜΑΛΩ,ΤΙ ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΙ ΤΙ ΑΦΥΣΙΚΟ,ΤΙ ΣΩΣΤΟ ΚΑΙ ΤΙ ΤΕΡΑΣ,ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΜΗΧΑΝΗ.ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΟΜΩΣ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ:ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΕΜΒΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΜΕ ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΜΑΣ;ΑΛΛΩΣΤΕ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ,ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΑΚΌΜΗ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΩΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ,ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ,ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ...ΣΩΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ,ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΘΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ ΣΤΟΝ ΓΕΝΕΤΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ.ΣΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ.ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝ Η ΝΕΑ ΑΥΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΗΚΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ Ή ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ..ΤΕΧΝΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΚΛΩΝΟΙ,ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΥΒΡΙΔΙΑ,ΧΙΜΑΙΡΙΚΑ ΕΙΔΗ ΚΑΙ ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ.ΤΑ ΓΕΝΕΤΙΚΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΤΡΟΦΙΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΙΣΧΥΡΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥΣ,ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΦΙΚΤΗ ΤΗ ΡΙΖΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ.ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΗΞΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΟΝΟ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΟΥΝ.ΤΑ ΝΕΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΘΑ ΑΠΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ,ΕΝΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟ'Ι'ΟΝΤΑ ΚΑΛΛΩΠΙΣΜΟΥ ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΡΜΟΖΕΙ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΤΥΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,ΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟ ΣΕ ΟΡΙΑΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ...ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΚΥΚΛΩΝΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ:ΙΔΕΕΣ,ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ,ΗΘΙΚΗ.ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΟΡΟΣ,"ΓΕΝΝΕΤΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ",ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΤΩΝ ΓΕΝΕΤΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΛΟΓΩΝ.ΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΧΕΛΩΝΕΣ,ΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΨΑΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΕΙΔΗ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΧΘΟΥΝ ΜΑΖΙΚΑ,ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΑΛΛΟΙΩΣΗ...ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ ΣΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ,ΚΑΤΑΔΙΚΟΙ,ΤΡΟΦΙΜΟΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΩΝ,ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΝΗΛΙΚΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ,**** ΚΑΙ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟΙ ΣΕ ΟΙΚΟΥΣ ΕΥΓΗΡΙΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΠΟΙΑ ΟΜΑΔΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΕΛΙΤ...Η ΧΡΗΣΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ:ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ,ΕΠΟΜΕΝΩΣ,ΤΗ ΜΗ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΟΥ "ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟΥ"...ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΙ ΝΕΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΑ ΤΑ ΝΕΑ ΑΥΤΑ ΜΕΤΑ-ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΧΙΜΑΙΡΙΚΑ ΕΙΔΗ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΚΙ ΕΦΗΒΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.ΕΞΟΙΚΕΙΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΜΕ ΤΑ ΤΕΡΑΤΟΜΟΡΦΑ ΚΑΡΤΟΥΝ.Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ,ΛΟΓΩ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΗ,ΤΑ ΧΕΛΩΝΟΝΙΝΤΖΑΚΙΑ,ΟΙ ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ,Ο ΣΠΑ'Ι'ΝΤΕΡΜΑΝ, ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΚΕΜΟΝ(ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕΙΣ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΦΥΤΩΝ)ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ ΕΙΔΩΝ...ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΟΡΦΗ ΜΕΤΑ-ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ "MIND CONTROL",ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΝΑ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ...ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΑΝ ΤΑ ΕΙΔΗ ΑΥΤΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ;ΠΟΙΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΕΣ ΗΘΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ;ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ;ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΟΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΦΥΣΗ;ΜΕ ΒΑΣΗ ΠΟΙΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΝΟΜΟ;ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟ ΚΟΣΤΟΣ;

Σάββατο 17 Μαΐου 2008

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ




(Από το βιβλιο του Α. Nekrasof «Οι ζωντανές σκέψεις»).
Θα σας θυμίσω μια ιστορία για τις Ψυχές, που ετοιμάστηκαν να κατέβουν στην Γη. Ίσως η ιστορία αυτή θα βοηθήσει κάποιους να καταλάβουν καλλίτερα την Ψυχή τους, τον Εαυτό τους και το νόημα της ζωής τους.
Να θυμάστε την ιστορία αυτή όσο πιο συχνά μπορείτε, ιδίως στις δύσκολες καταστάσεις και τότε θα έρθουν σε σας η σοφία και η χαρά.
. . . Κάποτε έχουν συγκεντρωθεί οι Ψυχές σε ένα συμβούλιο πριν την ενσάρκωσή τους στην Γη.
Ρωτάει λοιπόν ο Θεός την μια Ψυχή:
- Εσύ γιατί θέλεις να πας στην Γη;
- Θέλω να μάθω να συγχωρώ.
- Και ποιούς σκοπεύεις εσύ να συγχωρέσεις; Κοίταξε- όλες οι Ψυχές είναι καθαρές, φωτεινές και αγαπητές. Αυτές σ’ αγαπάνε τόσο πολύ, που δεν μπορούν με τίποτε να κάνουν κάτι, που να χρειάζεται να τις συγχωρέσεις.
Η Ψυχή έριξε μια ματιά στις αδελφούλες της και πράγματι, αυτή τις αγαπάει όλες άνευ όρων και αυτές επίσης την αγαπούν άνευ όρων!
Πικράθηκε η Ψυχή και λέει:
- Και ήθελα τόσο πολύ να μάθω να συγχωρώ!
Εκείνη τη στιγμή την πλησιάζει η άλλη Ψυχή και της λέει:
- Μη στεναχωριέσαι, σ’ αγαπώ τόσο πολύ, που είμαι έτοιμη να βρεθώ μαζί σου στην Γη για να σε βοηθήσω να δοκιμάσεις την συγχώρεση. Θα γίνω ο άνδρας σου και θα σε απατώ, θα μεθώ, θα φέρομαι παράλογα και συ θα μαθαίνεις να με συγχωρείς.
Την πλησιάζει και μια άλλη Ψυχή και της λέει:
- Και γω σ’ αγαπώ πάρα πολύ και θα έρθω μαζί σου: εγώ θα γίνω η μητέρα σου, θα σε τιμωρώ, θα σε πρήζω, θα επεμβαίνω στην ζωή σου, θα σε εμποδίζω να ζεις ευτυχισμένα και συ θα μαθαίνεις να με συγχωρείς.
Την πλησιάζει η τρίτη Ψυχή και της λέει:
- Εγώ λοιπόν θα γίνω η καλλίτερή σου φίλη και στην πιο ακατάλληλη στιγμή θα σε προδώσω και συ θα μαθαίνεις να με συγχωρείς.
Την πλησιάζει η τέταρτη Ψυχή και της λέει:
- Εγώ θα γίνω το αφεντικό σου και από αγάπη για σένα θα σου φέρομαι σκληρά και άδικα, για να σου δοθεί η δυνατότητα να δοκιμάσεις την συγχώρεση.
Άλλη μια Ψυχή πήρε ένα μεγάλο βάρος επάνω της- αυτή προσφέρθηκε να παίξει τον ρόλο της κακιάς και άδικης πεθεράς . . .
Έτσι, συγκεντρώθηκε μια ομάδα Ψυχών, που αγαπιούνται μεταξύ τους πάρα πολύ, σοφίστηκαν το σενάριο της ζωής τους στην Γη για την απόκτηση της εμπειρίας της συγχώρεσης και ενσαρκώθηκαν.
Αλλά, όπως αποδείχτηκε, πάνω στην Γη είναι πάρα πολύ δύσκολο να θυμηθείς τον Εαυτό σου και την συμφωνία.
Οι περισσότεροι πήραν στα σοβαρά αυτήν την ζωή, άρχισαν να θυμώνουν και να οργίζονται μεταξύ τους, ξεχνώντας, πως οι ίδιοι έκαναν αυτό το σενάριο της ζωής- και το κυριότερο: ότι όλοι μεταξύ τους αγαπιούνται πάρα πολύ!
«ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ (ΔΕΝ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ)».
S. N. LAZAREF

Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΟΤΗΤΑ


Η Θεσσαλονίκη, η μεγαλύτερη -μετά την πρωτεύουσα- πόλη της Ελλάδας, έχει μία μεγάλη σε διάρκεια και συγκλονιστική σε περιεχόμενο ιστορία. Από το 315 π.Χ., που ιδρύθηκε από το βασιλιά της Μακεδονίας Κάσσανδρο, έχουν περάσει 2.300 χρόνια έως σήμερα. Σε όλη τη χρονική διάρκεια των 23 αιώνων, η όμορφη αυτή παραθαλάσσια πόλη, που είναι κτισμένη αμφιθεατρικά στο εσωτερικό του Θερμαϊκού κόλπου του βορείου Αιγαίου Πελάγους, διαδραμάτισε ένα σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των ελληνικών πραγμάτων. Υπήρξε η πόλη με την πιο έντονη παρουσία σε ολόκληρη τη Βαλκανική Χερσόνησο, γεγονός που αποδεικνύει σωστή την επιλογή και ενέργεια του οικιστή της Κάσσανδρου.
Από αρχαιολογικές ανασκαφές που έγιναν κατά καιρούς, προκύπτει πως ο ευρύτερος χώρος της Θεσσαλονίκης είχε κατοικηθεί τουλάχιστον πριν από 5.000 χρόνια (3.000 π.Χ.). Ευρήματα ανθρώπινων εγκαταστάσεων βρέθηκαν πάνω σε τεχνητούς λόφους ("τούμπες") που περιβάλλουν τη Θεσσαλονίκη. Άλλα επίσημα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν πως στην ίδια περιοχή υπήρχαν οικισμοί από την εποχή του σιδήρου (1.000 π.Χ.) και μάλιστα συνέχισαν να υπάρχουν μέχρι τον 5ο και 4ο π.Χ. αιώνα. Έτσι, γύρω στο φυσικό λιμάνι του Θερμαϊκού, εμφανίσθηκε από νωρίς μία έντονη οικιστική δραστηριότητα με τη δημιουργία πολλών μικρών πόλεων ("πολισμάτων"), μεταξύ των οποίων κύρια ήταν η Θέρμη, από την οποία πήρε και το όνομά του ο Θερμαϊκός κόλπος. Η οικιστική αυτή δραστηριότητα συμπίπτει με την ανάπτυξη της δυναστείας των Μακεδόνων, που από τα ορεινά της Μακεδονίας και τις πεδιάδες γύρω από τους ποταμούς (Άνω) Αλιάκμονα, Αξιό και Εριγώνα, προωθήθηκαν προς τα παράλια του Θερμαϊκού, ιδιαίτερα στα χρόνια του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα Α΄ (520-500 π.Χ.). Προηγούμενα και από τον 7ο π.Χ. αιώνα, στο χώρο της Μακεδονίας και ιδιαίτερα στη Χαλκιδική και στο Θερμαϊκό, είχε δημιουργηθεί μία σειρά πόλεων-αποικιών από τους Έλληνες του νότου, κύρια των πόλεων της Χαλκίδας, Ερέτριας, Κορίνθου και Αθήνας.
ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ (2.000 π.Χ.-148 π.Χ.) Η παρουσία των Μακεδόνων στο βορειοελλαδικό χώρο γίνεται γύρω στο 2.000 π.Χ. Οι Μακεδόνες ήταν Δωριείς που δεν ακολούθησαν τη μεγάλη μάζα των ομοφύλων τους στη μετακίνησή τους προς τη νότια Ελλάδα, αλλά παρέμειναν και εγκαταστάθηκαν στα ορεινά της Μακεδονίας. Δεν είχαν έτσι καμία ουσιαστική διαφοροποίηση από τους Έλληνες του νότου. Μιλούσαν ένα διαλεκτικό ιδίωμα των Δωριέων, χρησιμοποιούσαν ελληνικά ονόματα και πίστευαν στους ίδιους Θεούς των αδελφών τους του νότου. Από τον 5ο π.Χ. αιώνα μάλιστα αρχίζει μία άνθηση των Ελλήνων της Μακεδονίας, παράλληλα με αυτή της νότιας Ελλάδας. Πολλές τότες πόλεις του βορειοελλαδικού χώρου έγιναν κέντρα όπου αναπτύχθηκαν σε υψηλά επίπεδα τα γράμματα και οι τέχνες (Άβδηρα, Θάσος, Στάγειρα, Αμφίπολη, Όλυνθος, Πέλλα, Δίο, Αιγές κ.λ.π.).
Ιδιαίτερη ακμή και αίγλη γνώρισε η Μακεδονία στα χρόνια του Φιλίππου Β΄, βασιλιά της Μακεδονίας, που ανάλαβε το θρόνο στα 358 π.Χ., σε μία εποχή εσωτερικών και εξωτερικών πολέμων, με συσσωρευμένα πολλά προβλήματα. Ο Φίλιππος, μετά από πολλούς αγώνες, κατάφερε να κυριαρχήσει στο χώρο της Ελλάδας και ιδιαίτερα της Μακεδονίας και να αναγνωρισθεί -έστω και μεταγενέστερα- σαν ο θεμελιωτής της έννοιας του ελληνικού κράτους, όταν κυριαρχούσαν στην Ελλάδα οι διασπαστικές τάσεις των πόλεων-κρατών του ελληνικού χώρου.
Το 334 π.Χ., ο γιος του Φιλίππου, Αλέξανδρος ο Μέγας, βασιλιάς της Μακεδονίας και κυρίαρχος αναμφισβήτητος όλης της Ελλάδας θα πραγματοποιήσει τη μεγάλη του εκστρατεία κατά των Περσών της Μ. Ασίας. Το 323 π.Χ., ο μεγάλος αυτός στρατηλάτης θα πεθάνει στη Βαβυλώνα, για να αρχίσουν οι πόλεμοι των "Διαδόχων" της απέραντης αυτοκρατορίας του. Ο Κάσσανδρος, ο μεγαλύτερος γιος του στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου Αντίπατρου, δεν ακολούθησε το Μακεδόνα στρατηλάτη στη μεγάλη του εκστρατεία στη Μ. Ασία. Έμεινε στη Μακεδονία σαν "επιμελητής" του Μακεδονικού κράτους. Αργότερα, μετά τη συνέλευση των "Διαδόχων" στον Τριπαράδεισο της Συρίας (321 π.Χ.), όπου ο Αντίπατρος ορίστθηκε "επιμελητής" της αυτοκρατορίας, ο Κάσσανδρος έγινε χιλίαρχος του Μακεδονικού ιππικού στην Ασία. Όταν πέθανε ο Αντίπατρος (319 π.Χ.) αφήνοντας διάδοχό του το στρατηγό Πολυσπέρχοντα, ο Κάσσανδρος στράφηκε κατά του νέου ηγεμόνα έχοντας συμμάχους τον Πτολεμαίο, τον Αντίγονο, τον Λυσίμαχο και τον Ευμένη. Στους πολέμους της διαδοχής πήρε μέρος και η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, υποστηρίζοντας το στρατηγό Πολυσπέρχοντα. Όμως στη μάχη της Πύδνας μεταξύ των αντιμαχομένων, ο Κάσσανδρος νίκησε την Ολυμπιάδα και την καταδίκασε σε θάνατο. Η πράξη του όμως αυτή δημιούργησε μεγάλες αντιδράσεις στη Μακεδονία, όπου τα κατορθώματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, γιου της Ολυμπιάδας, είχαν κιόλας γίνει θρύλος με επικές διαστάσεις. Κάτω από αυτή την πραγματικότητα, για να φανεί αρεστός στη Μακεδονική αριστοκρατία, ο Κάσσανδρος ίδρυσε τη Θεσσαλονίκη, δίνοντας σε αυτή το όνομα της συζύγου του και αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου από άλλη μητέρα.
Στην ενέργειά του αυτή προχώρησε ο Κάσσανδρος προβλέποντας τη δυσμενή εξέλιξη της ως τότε πρωτεύουσας του Μακεδονικού κράτους, Πέλλας. Η Πέλλα δεν προσφερόταν πια σαν πρωτεύουσα, κύρια από λόγους ανύπαρκτης φυσικής οχύρωσης, γεωγραφικής ακαταλληλότητας και δυσχέρειας στη θαλάσσια επικοινωνία.
Η Θεσσαλονίκη κτίσθηκε με επίκεντρο την αρχαία πόλη Θέρμη, αφού συγχωνεύθηκαν σε αυτή 26 άλλες μικρές πόλεις ("πολίσματα") της περιοχής. Ο αρχαίος γεωγράφος Στράβωνας αναφέρει μεταξύ αυτών των μικρών πόλεων την Απολλωνία, τη Χαλάστρα, τη Γαρησκό την Αίνεια και την Κισσό.
Στόχος του οικιστή της Θεσσαλονίκης Κάσσανδρου ήταν ασφαλώς να δημιουργήσει τη μελλοντική μητρόπολη της Μακεδονίας. Και η ιστορία τον δικαίωσε απόλυτα. Η Θεσσαλονίκη, με τα έξοχα γεωπολιτικά χαρακτηριστικά της, γρήγορα εξελίχθηκε σε πρωτεύουσα της Μακεδονίας και διατηρήθηκε τέτοια σε ολόκληρη τη μακραίωνη ιστορία της.
Η πόλη της Θεσσαλονίκης φαίνεται πως οχυρώθηκε νωρίς με τείχη. Μόλις 30 χρόνια μετά την ίδρυσή της ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αντίγονος την επέλεξε σαν τον πιο ασφαλή τόπο για να αμυνθεί κατά του επιδρομέα βασιλιά της Ηπείρου Πύρρου.
Αργότερα, το 279 π.Χ., έξω από τα τείχη της πόλης συντρίφτηκε φοβερή επίθεση Κελτών επιδρομέων. Στη μάχη, μάλιστα, αυτή σκοτώθηκε ο βασιλιάς της Μακεδονίας Πτολεμαίος ο Κεραυνός, υπερασπιζόμενος τη Θεσσαλονίκη.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ (148 π.Χ.-313 μ.Χ.) Στη ρωμαϊκή περίοδο η Θεσσαλονίκη εξελίχθηκε σε ακμαία πόλη, για να γίνει γρήγορα πρωτεύουσα ρωμαϊκής επαρχίας.
Μετά την ήττα του τελευταίου Μακεδόνα βασιλιά Περσέα από τους Ρωμαίους του Ύπατου Αιμίλιου Παύλου στην Πύδνα (168 π.Χ.) και την ίδια τύχη του Ανδρίσκου (148 π.Χ.), η Μακεδονία περιήλθε ολοκληρωτικά στους Ρωμαίους.
Όλη τότε η περιοχή της Μακεδονίας χωρίστηκε σε 4 τμήματα ("regiones") και η Θεσσαλονίκη έγινε πρωτεύουσα του "δεύτερου" τμήματος της Μακεδονίας ("Macedonia Secunda") για χρονικό διάστημα 20 χρόνων.
Την περίοδο αυτή πολλά μνημεία και καλλιτεχνικοί θησαυροί της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης ξηλώθηκαν από "αργυρολόγους" Ρωμαίους διοικητές της επαρχίας για να μεταφερθούν σαν τρόπαια στη Ρώμη και να επιδειχθούν στους "Θριάμβους" που οργάνωσαν οι Ρωμαίοι για να τιμηθούν οι νικητές.
Μετά το 148 π.Χ. οι 4 επαρχίες της Μακεδονίας ενοποιήθηκαν σε μία, για να δημιουργηθεί η επαρχία της Μακεδονίας ("Provincia Macedonia") με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη. Στην επαρχία αυτή συμπεριλήφθηκε σε λίγο και η νότια Ελλάδα, για να ισχύσει αυτό το καθεστώς 120 χρόνια, ως την εποχή του Αυγούστου (27 π.Χ.), οπότε αποσπάστηκε η νότια Ελλάδα και δημιουργήθηκε από αυτήν η επαρχία Αχαϊας ("Provincia Achaia").
Την περίοδο αυτή η Θεσσαλονίκη είναι η "μήτηρ πάσης της Μακεδονίας". Είναι το κέντρο όλης της χερσονήσου του Αίμου, με αναπτυγμένο εμπόριο, βιοτεχνία και προπαντώς με μεγάλη πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη. Η πόλη μάλιστα κρατά τον ελληνικό της χαρακτήρα, γεγονός που αποδεικνύεται από πλήθος επιγραφών και νομισμάτων της εποχής. Μεγάλες και ευεργετικές ήταν οι επιπτώσεις του γειτονέματος της Θεσσαλονίκης με τη στρατιωτική Via Egnatia (Εγνατία οδό), που κατασκεύασνα οι Ρωμαίοι πάνω στα ίχνη παλιότερου δρόμου που μνημονεύει ο Αριστοτέλης, για να ενώσουν την Αδριατική (Δυρράχιο) με τον Ελλήσποντο και τη Μ. Ασία. Ο δρόμος αυτός, που διευκόλυνε σημαντικά και το εμπόριο, πιστεύεται πως περνούσε λίγα μόλις χιλιόμετρα βόρεια της Θεσσαλονίκης.
Οι Ρωμαϊκές λεγεώνες που κατάκλυσαν την Ελλάδα δεν ήταν πάντα αήττητες. Έτσι, πολλές φορές η Μακεδονία και η Θεσσαλονίκη πέρασαν, στην πρώτη περίοδο της ρωμαιοκρατίας φοβερούς κινδύνους από επιδρομές βαρβάρων. Ο Ρωμαίος κτήτορας Κικέρωνας, που κατάφυγε στη Θεσσαλονίκη το 58 π.Χ. ως πολιτικός εξόριστος, αναφέρει μία παρόμοια σκληρή δοκιμασία, όταν βάρβαρα φύλα του βορρά επιτέθηκαν κατά της Θεσσαλονίκης, αναγκάζοντας τους κατοίκους της να αμυνθούν με σθένος για να σωθούν. Κατασκευάσθηκαν τότε με γρήογορο ρυθμό πολλά οχυρά έργα στην Ακρόπολη της Άνω Πόλης, όπου συγκεντρώθηκαν οι κάτοικοι και η φρουρά της πόλης για να αντιμετωπίσουν τους επιδρομείς.
Στον εμφύλιο πόλεμο των Ρωμαίων (49-31 π.Χ.) η Μακεδονία έγινε ο χώρος αναμέτρησης των εμπολέμων (φιλοκαισαρικοί, δημοκρατικοί). Η πόλη στους πολέμους αυτούς είχε ταχθεί με το μέρος των αυτοκρατορικών Αντωνίου και Οκταβίου, παρόλο τον κίνδυνο που διέτρεχε σε περίπτωση επικράτησης των αντιπάλων τους. Μετά τη νίκη των αυτοκρατορικών στους Φιλίππους (42 π.Χ.), οι Θεσσαλονικείς έστεισαν τιμητική αψίδα στη δυτική πύλη του Αξιού, για να τιμήσουν τους νικητές Αντώνιο και Οκτάβιο που μπήκαν θριαμβευτικά στην πόλη.
Αποτέλεσμα της στάσης αυτής της πόλης ήταν να ονομασθεί η Θεσσαλονίκη "ελεύθερη πόλη" ("Liberam Civitatem"), να αποκτήσει πολλά προνόμια και ακόμα ο "δήμος" της ουσιαστική αυτοδιοίκηση. Ενδεικτικό αυτής της αυτοδιοίκησης της πόλης, που την κράτησε για αιώνες και στο Βυζάντιο, ήταν οι δημόσιες ελεύθερες συνεδριάσεις του "δήμου" και το γεγονός ότι την πόλη υπερασπιζόταν "δημοτική" φρουρά. Με λαμπρότητα, την περίοδο αυτή, γιορτάζονταν στη Θεσσαλονίκη τα "Ολύμπια" και τα "Πύθια", κατά τα πρότυπα των αρχαίων αγώνων της Ολυμπίας, ενώ παράλληλα κκαλλιεργούνταν τα γράμματα και οι τέχνες. Περίφημοι σοφοί δάσκαλοι, συγγραφείς, φιλόσοφοι, ποιητές και λόγιοι, ζούσαν και δίδασκαν στην πόλη, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια πολύπλευρη πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη, καθώς μάλιστα το αναπτυγμένο εμπόριο έφερνε στην πόλη κάθε κοινωνική ζύμωση και κάθε ανθρώπινη αγωνία και αναζήτηση.
Με την παραπάνω εικόνα να κυριαρχεί στην πόλη το πρώτο μισό του 1ου μ.Χ. αιώνα, δεν ήταν συμπτωματικό ή τυχαίο το ότι ο Απόστολος Παύλος διάλεξε τη Θεσσαλονίκη, αμέσως μετά τους Φιλίππους της Καβάλας, για πρώτο του μεγάλο σταθμό για τη διάδοση της νέας θρησκείας του Χριστιανισμού στην Ευρώπη. Με τον ερχομό του το 50 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη, ο Απόστολος Παύλος ιδρύει στην πόλη τη "Χρυσή Πύλη", όπως την ονομάζει χαρακτηριστικά, τη δεύτερη Χριστιανική Εκκλησία στον Ευρωπαϊκό χώρο. Προς τους κατοίκους της πόλης ο Απόστολος Παύλος θα στείλει σε λίγο τις γνωστές Α΄ και Β΄ προς "Θεσσαλονικείς" επιστολές του, που αποτελούν σημαντικά κείμενα της χριστιανικής πίστης.
Η μεγαλύτερη ακμή της Θεσσαλονίκης στη Ρωμαϊκή περίοδο σημειώνεται στα χρόνια του Καίσαρα Γαλέριου. Ο Γαλέριος, γαμπρός του Διοκλητιανού και μέλος της Ρωμαϊκής "Τετραρχίας", όταν έγινε κυβερνήτης ολόκληρης της Βαλκανικής, του "Ιλλυρικού", όπως ονομαζόταν τότε, έκανε τη Θεσσαλονίκη έδρα της εξουσίας του (αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα). Στην πόλη κατασκευάστηκαν επιβλητικά ανάκτορα και μεγάλα κτιριακά συγκροτήματα από δημόσια κτίρια. Μερικά από τα κτίρια αυτά, που ολόκληρα ή τμήματά τους διασώθηκαν ως τις μέρες μας (Ροτόντα, Ανάκτορα, Θριαμβική Αψίδα Γαλερίου, Αρχαία Αγορά κ.ά.) δείχνουν το μέγεθος της μεγαλοπρέπειας που επικρατούσε την περίοδο αυτή στη Θεσσαλονίκη.
Την πόλη διέσχιζε κατά μήκος ένας "φαρδύς δρόμος", η σημερινή Εγνατία οδός (Via Egnatia), που άρχιζε από τη "Χρυσή Πύλη" (πύλη του Αξιού, σημερινή πλατεία Δημοκρατίας) και έφτανε στην "Κασσανδρεωτική πύλη" (πύλη της Καλαμαριάς, σημερινή πλατεία Συντριβανίου) στα ανατολικά τείχη. Ένας άλλος δρόμος, παράλληλος προς τον προηγούμενο στη θέση της σημερινής οδού Αγίου Δημητρίου, ένωνε τις άλλες δύο πύλες της πόλης: τη "Ληταία Πύλη", των δυτικών τειχών με τη "Νέα Χρυσή Πύλη" ανατολικά, ενώ ένας κάθετος δρόμος, πιθανά στη θέση της σημερινής οδού Βενιζέλου, ένωνε το λιμάνι με την Ακρόπολη (Άνω Πόλη), όπου στρατοπέδευε η φρουρά της πόλης. Ακόμα, περιγραφές αρχαίων συγγραφέων αλλά και ευρήματα αρχαιολογικών ερευνών δείχνουν πως στο ανατολικό και δυτικό τμήμα της Θεσσαλονίκης, έξω από τα τείχη, υπήρχαν νεκροταφεία στην ίδια θέση περίπου με εκείνα της ελληνιστικής εποχής.
Στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα τοποθετείται χρονικά και ο μαρτυρικός θάνατος του προστάτη και πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου και του φίλου του Νέστορα. Από τότε, η Θεσσαλονίκη έγινε το κέντρο της λατρείας του Αγίου Δημητρίου σε ολόκληρο το χριστιανικό κόσμο. Ο "μυροβλήτης" Άγιος Δημήτριος συνδέθηκε άρρηκτα με την τύχη της πόλης και η παράδοση αναφέρει πολλές περιπτώσεις σωτήριας επέμβασής του για να σωθεί η πόλη από τις επιδρομές των βαρβάρων.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ (313-1430) Όταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία άρχισε να παρακμάζει, μετά την αποχώρηση του Διοκλητιανού και Μαξιμιλιανού, η Θεσσαλονίκη έγινε το ορμητήριο του Μεγάλου Κωνσταντίνου στον πόλεμό του κατά του γαμπρού του Λικίνιου (313 μ.Χ.). Το 324 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος εγκαταστάθηκε με το μεγάλο του στρατό των 120.000 ανδρών στην πόλη, αφού κατασκεύασε στη θέση του παλιού ρωμαϊκού λιμένα νέο μεγάλο λιμάνι, για να συγκεντρώσει σε αυτό το στόλο του από 200 "τριακόντορες", γαλέρες και 2.000 εμπορικά πλοία, όπως αναφέρει ο ιστορικός Ζώσιμος.
Αφού επικράτησε στον πόλεμο ο Μ. Κωνσταντίνος σαν μονοκράτορας, με επίσημη πια θρησκεία το χριστιανισμό, ίδρυσε στην παλιά αποικία των Μεγαρέων Βυζάντιο (στην Προποντίδα) τη νέα πρωτεύουσα του Ρωμαϊκού κράτους, την Κωνσταντινούπολη, ή Νέα Ρώμη. Από εδώ και μπρος η Κωνσταντινούπολη και η Θεσσαλονίκη θα αποτελέσουν τους κύριους πόλους ανάπτυξης της βυζαντινής αυτοκρατορίας στη μακραίωνη ιστορία της για μία περίοδο πάνω από 1.000 χρόνια. Η Κωνσταντινούπολη είναι η "βασιλεύουσα" και η Θεσσαλονίκη η "συμβασιλεύουσα" του κράτους, η "μετά την μεγάλην παρά Ρωμαίων πρώτην πόλιν", ο "οφθαλμός της Ευρώπης και κατ'εξοχήν της Ελλάδος".
Στη νέα περίοδο που αρχίζει, η Θεσσαλονίκη ενισχύει τα Τείχη της, για να αντιμετωπίσει τις επιδρομές των βαρβάρων. Σημαντικά έργα έγιναν επί Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363) και κύρια επί Μ. Θεοδοσίου (379-395), όταν αυτός τη διάλεξε σαν ορμητήριο στους πολέμους του κατά των Γότθων και άλλων βόρειων επιδρομέων. Την εποχή της παρουσίας του Θεοδοσίου στη Θεσσαλονίκη έγινε κατά διαταγή του η μεγάλη σφαγή 7.000 Θεσσαλονικέων στον Ιππόδρομο της πόλης σαν τιμωρία και εκδίκηση, γιατί οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης είχαν προηγούμενα εξεγερθεί κατά της γοτθική φρουράς και του αρχηγού της Βουτέριχου (390 μ.Χ.).
Στους επόμενους αιώνες, από το 395 ως το 695, η Θεσσαλονίκη δοκιμάσθηκε σκληρά από συχνές επιδρομές διεξάγοντας σκληρούς αγώνες. Αποκρούσθηκαν οι φοβεροί Γότθοι του Αλάριχου και του Θεοδώριχου, και αλεπάλληλες επιδρομές Σλάβων που προωθήθηκαν από τα Καρπάθια προς το νότο, απειλώντας το Βυζαντινό κράτος. Το 580 η Θεσσαλονίκη πολιορκήθηκε από τους Αβάρους, λαό μογγολικής καταγωγής, για δύο συνεχή χρόνια, χωρίς να λυγίσει. Στη συνέχεια, κι όλο τον 7ο αιώνα, η πόλη πέρασε φοβερούς κινδύνους από τις συχνές επιδρομές και πολιορκίες από τους Δραγουβίτες, Σαγουδάτες, Βεγεζίτες, Βερζίτες. Την απειλή αυτή σταμάτησε τελικά ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Β΄ ο Ρινότμητος, που, αφού νίκησε αποφασιστικά τους Σλάβους μπήκε θριαμβευτικά με το στρατό του στη Θεσσαλονίκη το 688.
Στους μέσους χρόνους του Βυζαντίου (642-1071), η Θεσσαλονίκη και η Κωνσταντινούπολη συγκυριαρχούν στο κράτος. Παρά τον εδαφικό περιορισμό της αυτοκρατορίας, το κράτος τώρα περιορίζεται στις περιοχές όπου κυριάρχησαν και κυριαρχούσαν οι Έλληνες, με συνέπεια να πάρει το Βυζάντιο καθαρά ελληνική και εθνική φυσιογνωμία.
Όπως ήταν επόμενο, η Θεσσαλονίκη συμμετείχε ενεργά σε όλα τα κύρια γεγονότα της αυτοκρατορίας. Αυτό φάνηκε στη μεγάλη θρησκευτική ταραχή της "Εικονομαχίας", όπου η πόλη διαδραμάτισε σοβαρό ρόλο. Από την Θεσσαλονίκη, που αποτελούσε φιλοσοφικό και θρησκευτικό κέντρο με μεγάλη ακτινοβολία, ξεκίνησαν οι δύο Θεσσαλονικείς θεολόγοι, Κύριλλος και Μεθόδιος, στα χρόνια του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ για να πραγματοποιήσουν διάφορες ιεραποστολές στη Βουλγαρία, Συρία, Μοραβία και στη χώρα των Χαζάρων, με τις οποίες διέδωσαν το χριστιανισμό και συνέβαλλαν αποφασιστικά στην πολιτιστική ανάπτυξη των λαών αυτών.
Το 904 η Θεσσαλονίκη, απροετοίμαστη και απαράσκευη για πόλεμο, δέχθηκε φοβερή επιδρομή Σαρακηνών Αράβων πειρατών της Δύσης. Η πόλη, παρά τη σθεναρή της αντίσταση, έπεσε στα χέρια των Σαρακηνών και λεηλατήθηκε άγρια για πολλές μέρες. Ο βυζαντινός ιστορικός Ιωάννης Καμενιάτης, στη μοναδική του μαρτυρία για την άλωση της πόλης, περιέγραψε με λεπτομέρειες τις ωμότητες και τις θηριωδίες των κουρσάρων επιδρομέων που κυριολεκτικά ερήμωσαν την πόλη. Όμως η Θεσσαλονίκη επέζησε. Ανασυντάχθηκε και ανασυγκροτήθηκε γρήγορα και έτσι μπόρεσε να αντιμετωπίσει και πάλι νέες επιδρομές των Βουλγάρων, που κράτησαν πάνω από 100 χρόνια (904-1065). Η πόλη σώθηκε από την απειλή αυτή και η περιοχή της Μακεδονίας ειρήνευσε χάρη στον αυτοκράτορα Βασίλειο Β΄ τον Βουλγαροκτόνο (976-1025). Ο Βασίλειος, με ορμητήριό του τη Θεσσαλονίκη, νίκησε κατά κράτος τους Βουλγάρους στο Στρυμόνα το 1014. Η ειρήνη που ακολούθησε έδωσε την ευκαιρία να ηρεμήσει η πολυτάραχη Μακεδονία και η Θεσσαλονίκη να γνωρίσει νέες περιόδους μεγάλης ακμής.
Ενδεικτικό της ακμής της πόλης ήταν οι θρησκευτικές και λαϊκές γιορτές των "Δημητρίων", που γίνονταν από τα χρόνια αυτά προς τιμήν του πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου κάθε Οκτώβριο, στην ημερομηνία γιορτής του. Ενώ στην πόλη τελούνταν μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα και θρησκευτική έξαρση τελετές προς τιμήν του Αγίου, στη μεγάλη πεδιάδα του Αξιού, δυτικά της πόλης, πραγματοποιούνταν μεγάλη εμποροπανήγυρη, στην οποία συμμετείχαν έμποροι από όλα τα μέρη της βυζαντινής αυτοκρατορίας, ακόμα και από την Ιταλία, την Αίγυπτο, την Ισπανία, τη Φοινίκη, τον Εύξεινο Πόντο.
Μετά το θάνατο του αυτοκράτορα Βασιλείου του Β΄ αρχίζει η παρακμή του Βυζαντίου. Το κράτος βαθμιαία αποδυναμώνεται, ενώ πυκνώνουν οι εξωτερικοί κίνδυνοι που το απειλούν. Σε αυτή την κατάσταση η Θεσσαλονίκη δέχθηκε ένα δεύτερο μεγάλο πλήγμα. Αυτή τη φορά από τους Νορμανδούς, που προερχόμενοι από την Σκανδιναβία, εγκαταστάθηκαν σε διάφορα μέρη της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Ιταλίας.
Οι Νορμανδοί (ή Νορμάνοι), με 80.000 στρατό και 200 καράβια, πολιόρκησαν το 1185 τη Θεσσαλονίκη από στεριά και θάλασσα. Η πόλη, αβοήθητη ουσιαστικά από το κέντρο, μετά από απεγνωσμένο αγώνα έπεσε στα χέρια των επιδρομέων, για να λεηλατηθεί βάναυσα για μία ακόμη φορά. Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ευστάθιος, που αγωνίστηκε με σθένος μαζί με τους συμπολίτες του για τη σωτηρία της Θεσσαλονίκης, άφησε ένα μοναδικό σε πληροφόρηση χρονικό για την άλωση της πόλης, την καταστροφή και λεηλασία που ακολούθησε. Μετά από λίγα χρόνια καταλύθηκε το βυζάντιο από τους Λατίνους Σταυροφόρους της Δύσης (1204) και η Θεσσαλονίκη έγινε πρωτεύουσα Φράγκικου Βασιλείου με βασιλιά τον Ιταλό Βονιφάτιο Μομφερατικό. Με την εγκατάσταση των "ιπποτών" της δύσης στην πόλη, αρχίζει μία νέα περίοδος πρωτοφανούς καταπίεσης και καταδυνάστευσης του ντόπιου πληθυσμού.
Η Λατινοκρατία δεν κράτησε παρά 20 μόνο χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Ο δεσπότης της Ηπείρου Θεόδωρος Άγγελος Κομνηνός, μετά από μεθοδική προετοιμασία και σειρά πολέμων, κατέλαβε τη Θεσσαλονίκη και ορκίστηκε "βασιλέας και αυτοκράτορας των Ρωμαίων", δημιουργώντας έτσι την Ελληνική αυτοκρατορία της Θεσσαλονίκης (1224-1246). Ο Θεόδωρος αγωνίστηκε στη συνέχεια να διώξει τους Λατίνους και από την Κωνσταντινούπολη και να επανασυστήσει το ελληνικό βυζαντινό κράτος. Ό,τι όμως δεν κατάφεραν οι Κομνηνοί της Ηπείρου το κατόρθωσε λίγο αργότερα ο γιος του διοικητή της Θεσσαλονίκης δομέστιχου Κομνηνού Ανδρόνικου Παλαιολόγου, Μιχαήλ Παλαιολόγος. Ο Μηχαήλ με το στρατό του έδιωξε το βασιλιά της Κωνσταντινούπολης Βαλδουϊνο Β΄ καθώς και το Λατίνο "πατριάρχη" Ιουστινιάνη και ανασύστασε το Βυζαντινό κράτος.
Στα χρόνια του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ (1282-1328) η Θεσσαλονίκη έγινε μόνιμος τόπος κατοικίας της Βυζαντινής Βασίλισσας Ιολάνδης-Ειρήνης. Η Ειρήνη ανέπτυξε ιδιαίτερα θερμές σχέσεις με τους γείτονες Σέρβους, αφού μάλιστα ο ηγεμόνας τους "κράλλης" Στέφανος Ούρεση Β΄ Μιλιούτιν παντρεύτηκε την κόρη του Ανδρόνικου και της Ειρήνης πριγκήπισσα Σιμωνίδα (1299). Όμως η περίοδος ηρεμίας δεν κρατάει πολύ για τη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή της. Αυτή τη φορά απειλή είναι οι Καταλανοί μισθοφόροι του αυτοκράτορα. Αυτοί, αφού προσπάθησαν χωρίς επιτυχία να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη, στράφηκαν προς τη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη λεηλατώντας στο πέρασμά τους τα πάντα. Ακόμα και το Άγιο Όρος γνώρισε τη θηριωδία των μισθοφόρων τυχοδιωκτών (1308). Τελικά, παρά τη στενή πολιορκία από στεριά και θάλασσα, η Θεσσαλονίκη απόκρουσε τους Καταλανούς επιδρομείς, που αναγκάστηκαν να στραφούν προς τη νότια Ελλάδα, φτάνοντας ως την Αθήνα, όπου ίδρυσαν "καταλανικό" κράτος.
Τη μεγαλύτερη ακμή της, η Θεσσαλονίκη τη γνώρισε κατά τη βυζαντινή περίοδο στο 14ο αιώνα, που δίκαια χαρακτηρίστηκε ο χρυσός αιώνας της πόλης. Παρά τους εμφύλιους πολέμους, τις θρησκευτικές διαμάχες και τις κοινωνικές αναταραχές που συντάραξαν το κράτος, η Θεσσαλονίκη, βασισμένη κύρια στις δικές της δυνάμεις, αναπτύσσει την περίοδο αυτή μία έντονη, πολύπλευρη και πολυσύνθετη δραστηριότητα. Η ιδιότυπη αυτονομία και αυτοδιοίκηση που κατακτήθηκε από τους κατοίκους της μετά από αγώνες αιώνων, δημιούργησε ιδανικό πλαίσιο για την ελεύθερη ανάπτυξη των γραμμάτων και τεχνών καθώς και του εμπορίου, της βιοτεχνίας, ακόμα και κάποιας βιομηχανίας. Περίφημοι λόγιοι, ρήτορες, φιλόσοφοι, θεολόγοι, ιστορικοί, νομικοί αλλά και αγιογράφοι, ψηφιδογράφοι, ξυλογλύπτες, υμνολόγοι κ.λ.π. συνδέονται με την περίοδο της μεγάλης αυτής άνθησης της Θεσσαλονίκης (Θωμάς Μάγιστρος, Νικόλαος Καβάσιλας, Δημήτριος και Πρόχορος Κυδώνης, Νικηφόρος Γρηγοράς, Γρηγόριος Ακίνδυνος, Κωνσταντίνος Αρμενόπουλος, Ματθαίος Βλάσταρης, Νικηφόρος Χούμνος, Μανουήλ Πανσέληνος κ.ά.). Προπαντώς στην αρχιτεκτονική ναοδομία, στην αγιογραφία και στην ψηφιδογραφία, η Θεσσαλονίκη το 14ο αιώνα έγινε κέντρο της δικής της "σχολής" για ολόκληρη τη Βαλκανική. Δείγματα αυτής της τέχνης διασώθηκαν ως τις μέρες μας και μαρτυρούν τη λαμπρή αυτή περίοδο της πόλης που έμεινε γνωστή σαν "αναγέννηση των Παλαιολόγων" (ναός Αγίας Αικατερίνης, ναός Αγίων Αποστόλων, ναός Αγίου Νικολάου Ορφανού, ναός Προφήτη Ηλία, ναός Αγίου Παντελεήμονα, ναός Ταξιαρχών, ναϊδριο Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, Μονή Βλατάδων).
Η Θεσσαλονίκη, η "πολυάνθρωπη" και "ευανδρούσα" αυτή πόλη του Βυζαντίου, υπήρξε την ίδια περίοδο κέντρο ποικίλων θρησκευτικών και κοινωνικών ζυμώσεων, καθώς το γενικότερο κλίμα που επικρατούσε στην πόλη ευνοούσε κάθε αναζήτηση, έρευνα και, ακόμα, κοινωνική διεκδίκηση του λαού.
Στο θρησκευτικό χώρο είναι ενδεικτική η διαμάχη των "ησυχαστών" με αρχηγό τον -αργότερα- μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γρηγόριο Παλαμά και των αντιφρονούντων "βαρλααμιστών" με αρχηγό το μοναχό Βαρλαάμ από την Καλαβρία της νότιας Ιταλίας. Η διαμάχη αυτή, που έθιγε την ουσία της χριστιανικής πίστης, πήρε μεγάλες διαστάσεις και πέρα ακόμα από τα όρια της βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Εξίσου σημαντικό γεγονός για την παναθρώπινη ιστορία της πάλης των λαών για κοινωνικές διεκδικήσεις αποτελεί και το γνωστό κίνημα-επανάσταση των "Ζηλωτών" της Θεσσαλονίκης, που εγκαθίδρυσε στην πόλη λαϊκή δημοκρατία για 7 χρόνια (1342-1349) σε μία περίοδο ακμής της φεουδαρχίας και του τιμαριωτισμού.