ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΛΦΑΒΗΤΑ!!!Εγώ είμαι η μάνα όλων των γλωσσών!!! Γιατί η Ψυχή μου είναι Ελληνική και έρχεται από την ίδια την μάνα μου, την Μάνα Γη Ελλάδα!!!

Γράφει η Μαριάνθη Νανοπούλου


ΣΑΣ ΣΥΣΤΗΘΗΚΑ? ΜΕ ΛΕΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΛΦΑΒΗΤΑ!!!!! Χαίρω πολύ!

«Μια υπέργηρη γριούλα που παρά τα χρόνια της καθότανε σε ένα μικρό πεζουλάκι ακουμπισμένη πάνω στο λιτό της μπαστουνάκι. Ξάφνου παιδάκια την πλησίασαν και της είπαν : «Πές μας γιαγιά πές μας μια ιστορία!!!» Και η γιαγιούλα τα κοίταξε με χαμόγελο πλατύ κι έλαμψε το πρόσωπο της. Τα κουρελιασμένα της ρούχα γίνηκαν λαμπρά φορέματα, τα άσπρα της μαλλιά γινήκανε μακρυές λαμπερές πλεξούδες, το καμπουριασμένο της κορμί γίνηκε λυγερόκορμο και η γέρικη της φωνή γίνηκε μια απαλή αύρα μια γλυκειά μελωδία γιατί τα παιδιά της δώσαν πνεύμα και ψυχή…. και τους αφηγήθηκε την ιστορία της ζωής της.
«Γεννήθηκα κάπου 7000 χρόνια πριν . Ήμουνα ένα μικρό νινί τότε και δεν είχα τα γράμματα που έχετε σήμερα και γράφετε. Τότε ήμουν σύμβολα χαραγμένα σε πέτρες και πηλό. Έχετε βρεί αρκετά τέτοια αναμνηστικά των παιδικών μου χρόνων όπως αυτό στις Βόρειες Σποράδες στην νησίδα Γιούρα, ένα μικρό κεραμικό θραύσμα που δείχνει ότι είμαι πολύ «γριά». Αυτό το ένθύμιο θυμάμαι, αμυδρά, δημιουργήθηκε πριν από 5.500 έως 6000 χρόνια π.Χ. Η Επιγραφή του Δισπηλιού, που ήταν και η πρώτη του κόσμου, δημιουργήθηκε κάπου εκεί γύρω στα 5.250 πΧ. Α, και η λίθινη σφραγίδα μου!!!! Αυτήν την έφτιαξαν τα παιδιά μου θυμάμαι κάπου το 5.000 πΧ στα Γιαννιτσά. Και τα πρωτοκυκλαδικά αγγεία της Μήλου! Αυτά τα φτιάξανε αργότερα πιο νέες γενιές των παιδιών μου κάπου το 3000 π.Χ. Και ο δίσκος της Φαιστού, ααχ αυτό κι αν είναι αριστούργημα… φτιάχτηκε κάπου στα 1.700 πΧ ,τα παιδιά μου, δεν την χάραξαν με γραφίδα, αλλά την κάμανε σφραγίδα, όπως κάνουνε σήμερα τις δικές σας εφημερίδες, τυπογραφείο το λέτε νομίζω, ναι?
Πολλοί άνθρωποι, αυτούς που λέτε επιστήμονες και αρχαιολόγους, ψάξανε να βρούνε την καταγωγή μου και την ηλικία μου, πολλοί από αυτούς εθαύμασαν το μεγαλείο της ψυχής μου και της δυναμής μου, μα είναι και αυτοί που θεώρησαν πως είμαι επικίνδυνη και θέλησαν να με συκοφαντήσουν. Κι έτσι αυτοί που με αγάπησαν είπαν τα μυστικά μου φανερά και ήρθαν οι άλλοι οι εχθροί μου και είπανε πως δεν είμαι εγώ ελληνίδα αλλά Φοινικική, Εβραϊκή, πως είμαι αντιγραφή και ψεύτικη, μα ακούστε να σας πώ παιδιά μου….

Εγώ είμαι η μάνα όλων των γλωσσών, είμαι η μάνα όλων των αλφαβήτων. Τι κι αν άλλαξα πολλές μορφές, τι κι αν έγινα ιερογλυφικό τεφτέρι, Γραμμική Α , γραμμική Β , σφηνοειδής κι αρχαία αλφαβήτα? Μία είμαι και δεν αλλάζω! Εξελίσσομαι ναι, κι όσο γερνάω σοφότερη γίνομαι, κι όσο με παλεύουν δυνατότερη γίνομαι κι όσο με συκοφαντούν πολυτιμότερη, γιατί είμαι Ελληνίδα! Με το Έψιλον μου κεφαλαίο, κι ας με ζηλεύουνε κι ας με φθονούν, πάλι μπροστά τους θα με βρούν!!!!! Κι αν αυτοί υπάρχουν, εγώ είμαι η αιτία, κι αν από αυτούς αποτραβηχτώ θα χάσουνε το φώς τους! Τη λαλιά τους! Αλλά μια μάνα αγκαλιάζει το ίδιο όλα τα παιδιά της κι από στραβούς, δεν κλέβει το φώς. Και από αόμματους, δεν κλέβει το μπαστούνι που τους οδηγεί. Μα συνεχίζει να τους μαθαίνει και να τους αγαπά και να τους καθοδηγεί. Κι αν είναι Ελληνίδα μάνα όπως εγώ, αχχ παιδάκια μου! Μπορώ να κινήσω τα ίδια τα βουνά για να προστατέψω τα παιδιά μου!! Γιατί η Ψυχή μου είναι Ελληνική και έρχεται από την ίδια την μάνα μου, την Μάνα Γη Ελλάδα. Την λουσμένη με το φώς του ήλιου του Θεού της, φωτισμένη και με χρίσμα να δώσει φως σε όλα τα σκοτάδια του δημιουργήματος του Πατέρα Θεού. Και έτσι εγώ χρισμένη από τον ίδιο τον Πατέρα μου διαμέσου της μάνας μου Ελλάδας φώτισα, σπούδασα αγάπησα όλη την οικουμένη. Και θα την αγαπώ και θα την φωτίζω στο πέρας των αιώνων, όσο ο Θεός μου δίνει ευλογία και δύναμη και μέσω εμού και τα παιδιά μου.
Κι αυτά , τα πονεμένα μου παιδιά οι Έλληνες μου, έχουν εμένα για όπλο τους! Κι εγώ είμαι το πιο δυνατό από όλα! Και με μένα, κοιτάτε τι κάνανε! Κατέκτησαν τον κόσμο όλο! Τη γη από άκρη σ’ άκρη! Δώσανε φως, θεσμούς, μουσική, επιστήμες!!! Πολέμησαν με θεριά και βάρβαρους μα αποδείχτηκαν τα αγριότερα λιοντάρια! Τα καμάρωνα στο πέρασμα των χρόνων…. Μαζί τους ο Θεός να τους δίνει την Θεία Χάρη του κι αυτά να φροντίζουν την μάνα τους έμενα. Με ομορφύνανε , μου δώσανε ωραία όψη, με κάνανε ποιήματα και τραγούδια, τραγωδίες και κωμωδίες ,νόμους κι ευαγγέλια ,ψαλμούς και ύμνους! Με μένανε εκάνανε, σπονδή εις τον Πατέρα τους, σοφά και περίτεχνα κρυμμένη μέσα στα σπλάχνα μου! Να δείτε :
« Αλ φα, βη τα γα αμα δε ελ τα εψ ιλών.Στη ίγμα, (ίνα) ζη τα,η τα, θη τα Ιώτα κατά παλλάν Δα. (Ίνα) μη νυξ η , ο μικρόν (εστί) πυρός δε ίγμα ταφή εψ ίλων, φυ (οι) Ψυχή , ο μέγα (εστί).
Δεν καταλάβατε τι λέω έτσι δεν είναι παιδάκια μου? Δεν φταίτε εσείς , αυτό είναι μια άλλη ιστορία, άλλη φορά θα σας την πώ. Μα θα σας πω τι λέει η σπονδή μου.
«Νοητέ ήλιε, εσύ που είσαι το φως, έλα στη Γη. Κι εσύ, ήλιε ορατέ, ρίξε τις ακτίνες σου στον πηλό που ψήνεται. Ας γίνει Ένα καταστάλαγμα για να μπορέσουν να ζήσουν τα Εγώ, να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη. Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν και κινδυνεύσει να χαθεί το καταστάλαγμα της φωτιάς μέσα στην αναβράζουσα λάσπη, κι ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο, το σημαντικότερο όλων.»

Υμνούνε την ψυχούλα τους , αυτήνα που τους έδωσε ο Πατέρας τους Θεός, και γι αυτό ο Θεός πήρε τα γράμματα μου και τα έβαλε δίπλα του στον θρόνο του στο βασίλειο των ουρανών. Τους έδωσε και όνομα! Πρεσβύτερους τα αποκαλεί! Και τα παιδιά μου χάρηκαν! Τον δόξασαν! Κι έκρυψαν μέσα σε αυτά την ίδια την ζωή, το ίδιο το πνεύμα, την ίδια την ψυχή μα ναι!! Τον ίδιο το Θεό! Γιατί ο Θεούλης τους έστειλε τον Υιό του, τον αειπαρθενογέννητο κι αυτός τους έμαθε πως είναι το Α και το Ω. Και τα παιδάκια μου, φωτισμένα εννόησαν και τίμησαν την Θείαν Χάριν! Μα την έκρυψαν μέσα στα σπλάχνα μου γιατί είναι Θείο δώρο και μόνο όσοι έχουν ευλογία μπορούν να την εδούνε. Γι’ αυτό και τα παιδάκια μου τόσοι τα μισούνε. Κι αφού δεν το κατάφεραν στο πέρασμα των χρόνων αυτά να τους τα κλέψουνε, Ψυχή και Πίστη και Γλώσσα και Ιστορία, εκάθισαν οι άπιστοι και σκέφτηκαν παγαπόντη τρόπο. Και χτύπησαν τα παιδάκια μου εκεί που δεν το επερίμεναν, και τα χαλάσανε. Χτυπήσανε εμένα. Κι αφού χτυπήσανε εμένα τους χάλασαν την Ιστορία κι αφού τους χάλασαν την Ιστορία χάλασε και η Πίστη τους κι εκεί χάθηκε η ψυχή τους…. Γι’ αυτό με βλέπετε γριά κουρελιασμένη μάνα, μαύρα φορώ γιατί πενθώ τις ένδοξες τις μέρες μα εγώ θα ζω γιατί ο Θεός με προστατεύει και οι 24 πρεσβύτεροι θα βάλουν τα χεράκια τους μαζί με τους αγγέλους και τα παιδάκια μου θα λυτρωθούν, θα ξαναθυμηθούν και θα ξαναζωντανέψουν!!! Μη φοβάστε γλυκά μου εγγονάκια, η ώρα έχει φτάσει, και ήδη ο Λόγος του Θεού πήρε μορφή και βγήκε για σεργιάνι, κι ως ο Χριστούλης μας στη γη κατέβηκε για να φωτίσει, έτσι και τώρα έστειλε φύλακα άγγελο της Ελληνικής ψυχής τον κόσμο να ξυπνήσει!!! Κατέβηκε από τα βουνά κι έφτασε στα λαγκάδια πέρασε από τα νερά και ξάπλωσε στα δέντρα. Κι εκεί που στέκει για να ξαποστάσει σαν τα μυρμήγκια οι Ελληνικές ψυχές κοντά του τρέχουν διψασμένες. Όχι για θαύματα, μα για να ακούσουν. Να ακούσουνε τα θαυμαστά που η Θεία Χάρις έδωσε σε τούτη δω τη χώρα και στα παιδιά της τα στερνά μήνυμα θε να φέρει .Κι αυτό το μήνυμα παντού η κάθε ψυχή να μεταφέρει. « Ήρθε ο Θεός πάλι στη Γη!» Και κάθε ψυχή που θα το ακούσει θα αναστηθεί ξανά μέσα στην Ιστορία μέσα στην Πίστη του Θεού και στην Αλήθεια. Και τότε τα παιδάκια μου κοντά μου θε να τρέξουν, να μ’ αγκαλιάσουνε ξανά και να με γιατρέψουνε από τις λαβωματιές που οι οχτροί τους μου κάμανε. Τρεχάτε κι εσείς τώρα μικράκια μου σε όλους να το πείτε! Η Μάνα Ελληνική Αλφαβήτα μίλησε ξανά και ζωντανή ακόμα είναι! Να τρέξουν τα παιδάκια μου κοντά στον Ιωάννη, να ακούσουνε τον λόγο Του και να χαρεί η ψυχή τους! Άντε παιδάκια μου γλυκά και να θυμάστε πάντα εμένα την μανούλα σας την Ελληνίδα ΜΑΝΑ!»
Αυτή είναι η ιστορία που θα μας έλεγε αν είχε ανθρώπινη μορφή και ομιλία η ίδια μας η γλώσσα.
Η μόνη γλώσσα που εκπαιδεύει το νου , που γεννά, που εξελίσσεται, που ακονίζει τις αισθήσεις, που αναβαθμίζει το πνεύμα, που εξηγεί και περιγράφει αναλυτικά. Είναι ένας λαβύρινθος η γνώση και ο μίτος της Αριάδνης είναι η γλώσσα της. Όποιον δρόμο και να πάρεις κάθε γράμμα κάθε συλλαβή θα σε οδηγήσει στο φως, στην αλήθεια, στην πραγματικότητα, στην γνώση του σύμπαντος, στη γνώση του ενός, της αρχής, του Εντός ημών, την Θεία γνώση του Ιησού Χριστού.
Γλώσσα καταδυναστευμένη, κουρελιασμένη, καταπατημένη, όπως και ο δημιουργός λαός της, από τους εβραιόπιστους γραμματείς και φαρισσαίους που αποφάσισαν να την εξαλείψουν κι αυτήν και τον λαό της από προσώπου γης.

Γιατί? Γιατί η ζωή γι αυτούς είναι Θάνατος, ενώ για τους Έλληνες θάνατος είναι η ζωή. Γιατί ότι γεννά είναι ευλογημένο όπως η μητέρα Παναγία, η γυναίκα, η τέχνη, η μουσική, η αγάπη η ορθοδοξία. Και αυτό γι αυτούς , τους πλανεμένους ζωντανούς, και λέω πλανεμένους ζωντανούς γιατί ζούν στην πλάνη που οι ίδιοι έφτιαξαν και ονόμασαν ζωή ενώ είναι θάνατος στην πραγματικότητα. Είναι νεκροί καταδικασμένοι να πιστεύουν πως ζουν!
Γι’ αυτούς λοιπόν που ως νεκροί όπως και οι γλώσσες τους, δεν γεννούν και ζουν στην κατάρα της στειρότητας, ό,τι γεννά ,ως ζωντανό και αιώνιο, που ζει στην ευλογία της αναπαραγωγής όπως ο Θεός ευλόγησε «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» , είναι ΑΠΕΙΛΗ που πρέπει να εξαλειφθεί.
Και ναι είναι πολύ κοντά στο να το πετύχουν. Μα δεν μάθανε , δεν κατανόησαν, μηδέ αντιλήφθηκαν ότι όσο κι αν παλέψεις να σκοτώσεις τη ζωή ,αυτή πάντα βρίσκει τρόπο να αναγεννηθεί. Γιατί η ζωή είναι πνεύμα και ψυχή και αυτό δεν μπορεί κανείς να το αγγίξει.
Δείγματα έχουμε πολλά δείτε τους δεινόσαυρους. Έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν και ξαφνικά εξαφανίσθηκαν από προσώπου γής. Οι μελετητές είπαν πως χάθηκε κάθε ίχνος τους. Ναι?? Δείτε λίγο…τον ελέφαντα και το μαμούθ… τον δεινόσαυρο και τον κροκόδειλο…. Και όλα τα ζώα που υπάρχουν! Δείτε και πείτε μου… εξαφανίσθηκαν … ή μήπως εξελίχθηκαν?
Η Ζωή δεν χάνεται! Αναβαθμίζεται! Εξελίσσεται! Αναζωογονείται! Διαφοροποιείται! Διαιωνίζεται! Μα δεν πεθαίνει!!!
Όσο το δέντρο έχει ρίζες , όσο και να το κόψεις δέντρο παραμένει. Και αν το ξεριζώσεις …ω! Θαύμα!!! Πάλι θα φυτρώσει! Πώς αναρωτιέστε??? Μα ένα δέντρο καρποφορεί και οι καρποί δίνουν νέα ζωή! Νέο δέντρο!!!! Ένας ατέρμονος κύκλος, κύκλος ζωής! Όχι θανάτου.
Έτσι είναι και ο Ελληνισμός, έτσι είναι και η γλώσσα μας. Ένας από αιώνων και εις τους αιώνας κύκλος αναγέννησης διαμόρφωσης κι εξέλιξης. Αν ξεχαστεί μια λέξη, αν πάψει να χρησιμοποιείται, δεν χάνεται! Δεν σβήνει η έννοια της!! Η ψυχή της το πνεύμα της παραμένει ζωντανό! Τι κι αν δεν λέμε πλέον Κυνέω/κυνώ αλλά φιλάω/φιλώ? Η ίδια λέξη είναι!!! Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς! Χα! Μα ακόμα κι αν άλλαξε μορφή, δεν σβήστηκε από τον χάρτη! Παρέμεινε ζωντανή σε άλλη λέξη! Την Λέξη προσκυνώ! Προς-κυνω = ασπάζομαι, φιλώ σέβομαι, αγαπώ! Αμιγώς ελληνική ψυχή που μετοίκησε και ζει ο σπόρος της ακόμα και μέσα στο θάνατο. Μέσα στις στείρες γλώσσες! Σ ‘αυτές που πήρανε τον ελληνικό σπόρο και τον έκλεισαν μέσα τους και δεν μπορούν να τον αναπαράγουν! Δείτε! Κυνέω/Κυνώ =Φιλάω Φιλώ/ Kiss. Κουφό ε? Ας το δούμε!!! Κυνέω/ Κυνώ Αόριστος Κύσσησα= φίλησα. Ας πάρουμε το Θέμα της λέξης που είναι το Κυς στα αγγλικά το γράφουν kiss = φιλάω! Είπε η Πινελόπη στον Οδησσέα μόλις επέστρεψε στην Ιθάκη «Κύσσον με!» = Φίλα με!= Kiss me!
Αθάνατη ελληνική γλώσσα!!!
Εμείς το Φιλάω το λέμε και ασπάζομαι, την αβαρία και ζημιά και βλάβη και φθορά και λύμη και αποτριβή. Τα μελλούμενα και αυριανά και επικείμενα και προσεχή. Αυτοί?
Drink= ποτό αλλά και πίνω χωρίς όμως τα συμφραζόμενα δεν ξέρεις τι σημαίνει η λέξη! Πίνω!!! Ποτό!!! Χωρίς καν συμφραζόμενα έχουμε ήδη γνώση! Ακρίβεια!
Πλούσια!
Δημιουργική!
Κυριολεκτική!
Διδακτική!
Σοφή!
Μουσική!
Μαθηματική! (ο Ίδιος ο Bill Gates δήλωσε πως ολόκληρο το σύστημα και η λειτουργία των Η/Υ είναι βασισμένη πάνω στην ελληνική γλώσσα!)
Αυτόφωτη!
Ευλύγιστη!
Ιατρευτική!
( Περισσότερες λεπτομέρειες θα βρείτε εδώhttp://greekworldhistory.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html )
Ω θαυμαστή Ελληνική γλώσσα! Ω Λερναία Ύδρα ευλογημένη μέσα στο βάλτο των στείρων φθονούντων!
Ας μας έκοψαν κι απέκοψαν από τα Χριστά μας, εμείς δεν ξεχνάμε ποιοι είμαστε! Ας μας έκοψαν τον σταυρό μας κι ας μας αφαίρεσαν από το Θεό μας. Η Ψυχή μας γνωρίζει! Ας μας έκρυψαν τον Ιησού Χριστό μας!
Ας μας έκρυψαν το πνεύμα όλης της αλφαβήτας μας!!!!
Μα δείτε!
Αποκωδικοποίησις του Ελληνικού Αλφαβήτου

Α = Αρχική δύναμις (ΑΛΦΑ = αρχικόν ηλιοφώς)
Β = Ενέργεια πάσης φύσεως (Β-ΗΤΑ = η ενέργεια που φανερώθηκε και στερεώθηκε).
Γ = Τό γαιώδες σωματίδιον (ΓΑΜΑ = η γή - τό γεμά-το)
Δ = Η Δύναμις πού δομεί καί δημιουργεί
Ε = Η εκπορευομένη δύναμις (τού φωτός)
Ζ = Η Ζωή καί η Ζέσις
Η = Η διπλή κάθοδος τής ακτινοβολίας - η φανέρωσις
Θ = Η θέασις - πάν θεώμενον
Ι = Συνεχής κάθοδος τής δυνάμεως (τού φωτός), μικρά ποσότης - αμφίδρομος κίνησις - αφανής.
Κ = Τά κάτω
Λ = Γιά τά ουράνια ο φωτισμός ο ηλιακός, γιά τά γήινα τά υγρά
Μ = Η ορατή μας φύσις
Ν = Νούς - Νόμος καί τά Νερά στήν φύσιν
Ξ = Κ+Σ Τό Κάτω σέ έσω χώρον ή ΚΑΣΑ
Ο = Χώρος περιωρισμένος ασχέτως μεγέθους
Π = Τό Πύρ, τό πρώτον στοιχείον - τό άνωθεν - τό πατρικόν
Ρ = Ροή πρωτίστως φωτοενεργειών, υστέρως δέ πάσα άλλη Ροή
Σ = Τό εσωτερικώς θεώμενον
Τ = Η στερέωσις τής Δυνάμεως ή τής θεάσεως
Υ = Μεγάλη συσσώρευσις δυνάμεως (φωτός)
Φ = Τό Φώς
Χ = Τά χοϊκά στοιχεία - η χθών
Ψ = Π+Σ = Τό πύρ σέ έσω χώρον
Ω = Ο πλανήτης - γήινος χώρος.

Πάρτε όποιο αλφάβητο θέλετε , γνωρίζετε και προσπαθήστε να κάνετε το ίδιο!!!!!!!! Μα δεν γίνεται! Γιατί αυτό έχει ψυχή, πνεύμα ενώ τα άλλα όχι. Είναι στείρα, είναι νεκρά, είναι ΑΨΥΧΑ!
Αθάνατο Ελληνικό πνεύμα ο καιρός γαρ εγγύς! Ήρθε ο θεός στη Γη και θα σε ξανασηκώσει από τις στάχτες σου κι εσένα και τα παιδιά σου!!!!! 

 

 

http://volcanotimes.blogspot.gr/

Εντυπωσιακή εικόνα: Ο Παρθενώνας όπως δεν τον έχετε ξαναδεί

Πρόκειται για μια εντυπωσιακή σειρά φωτογραφιών υψηλής ανάλυσης που μας επιτρέπουν να θαυμάσουμε με έναν διαφορετικό τρόπο αυτό το μοναδικό μνημείο του πολιτισμού μας
Ο χρήστης μπορεί να περιηγηθεί στην διαδραστική, πανοραμική εικόνα και να ξεναγηθεί ψηφιακά στο λόφο της Ακρόπολης και τον Παρθενώνα, αλλά και να απολαύσει τη θέα της Αθήνας.
Μετά από αυτό πιστεύουμε ότι αξίζει να επισκεφτεί κανείς ξανά από κοντά το μεγαλειώδες μνημείο.
Δείτε την εντυπωσιακή εικόνα που δημιούργησε η ιστοσελίδα airpano:




newsbomb

Μέλανος Ζωμός - Κύρια τροφή των Σπαρτιατών πολεμιστών!!!

Κύρια τροφή των Σπαρτιατών πολεμιστών ήταν ένας ζωμός από χοιρινό, γνωστός με την ονομασία μέλας ζωμός.
Ο Πλούταρχος υποστηρίζει πως «ανάμεσα στα πιάτα, αυτό που έχαιρε της μεγαλύτερης εκτίμησης ήταν ο μέλας ζωμός, μάλιστα σε τέτοιο σημείο που οι ηλικιωμένοι δεν αναζητούσαν καθόλου το κρέας.
Το άφηναν για τους νεότερους και δειπνούσαν μονάχα με το ζωμό που τους παρείχαν». Για τους υπόλοιπους Έλληνες πρόκειται για αξιοπερίεργο φαινόμενο. Το πιάτο αυτό αποτελούταν από χοιρινό, αλάτι, ξύδι και αίμα. Συνοδευόταν από τη γνωστή μάζα, σύκα, τυρί και καμία φορά από θηράματα ή ψάρι.
Ο Αιλιανός, συγγραφέας του 2ου και 3ου αιώνα μ.Χ., υποστηρίζει πως στους Λακεδαιμόνιους μάγειρες απαγορευόταν να προετοιμάζουν οτιδήποτε άλλο εκτός από κρέας.
Στην Αρχαία Λακεδαίμονα από την εποχή του βασιλιά και νομοθέτη Λυκούργου κατά τον 8ον π.Χ. αιώνα, γινόντανε στην Λακωνία τα κοινά συσσίτια κατά τα οποία λαός και στρατός τρώγανε τον περίφημο Μέλανα Ζωμό. Σφάζανε το χοίρο και φρόντιζαν με μεγάλη επιμέλεια να μαζέψουν το αίμα του μέχρι ρανίδος. Το αίμα ανακάτευαν με ξύδι για να μην πήξει.
Κατόπιν τηγάνιζαν κρέας και λίπος και μέσα σ’ αυτό έριχναν νερό. Μόλις το νερό άρχιζε να βράζει ανακάτευαν μέσα σ’ αυτό αλεύρι κρίθινο και προσέθεταν λίγο-λίγο το αίμα με το ξύδι. Εν συνεχεία και ενώ συνέχιζε το βράσιμο ρίχνανε νερό ώστε να διατηρείται πάντα αραιά πηχτό, υδαρές. Όταν το παρασκεύασμα δεν απορροφούσε άλλο νερό εσήμαινε πως είχε βράσει και ήταν κατάλληλο για σερβίρισμα.
Αυτό το φαγητό βέβαια με ξύδια, με αίμα, με λίπη και αλεύρια βρασμένα ήταν πολύ βαρύ. Εν πάσει περιπτώσει όπως και να έχουν τα πράγματα, η μέχρι των ημερών μας διατηρημένη αυτή συνήθεια του Μέλανος Ζωμού, είναι έθιμο καθαρά Ελληνικό και παρέμεινε αυτούσιο και αναλλοίωτο δια μέσου των χιλιετηρίδων. πράγμα που δείχνει την Ελληνικότητα της Μάνης.
Θα πρέπει λοιπόν οι νεώτεροι Μανιάτες να το μάθουν, διότι στα τελευταία χρόνια τείνει να σβήσει, ύστερα από την διείσδησιν εις την Μάνην άλλων συνθηκών ζωής και συνηθειών.
Επειδή η επαφή και συγχρονισμός λαών και συνηθειών αλλοιώνει, εν πολλοίς δε και καταργεί τόσον ωραία και αρχαιότατα έθιμα.

Πηγή:
 http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/04/melanos-zwmos-kyria-trofh-twn-spartiatwn-polemistwn.html

Τι δεν έτρωγαν οι Αρχαίοι Έλληνες και ήταν τόσο έξυπνοι;

Πολλές φορές η σύγχρονη επιστήμη έχει σκύψει στον τρόπο διατροφής και ζωής των αρχαίων και έχει μελετήσει αρχαία συγγράμματα σε μια προσπάθεια να απαντήσει και σε ένα απλό ερώτημα πέρα από τα πολυσύνθετα. Γιατί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν τόσο έξυπνοι;
Η απάντηση για πολλούς είναι μια και στηρίζεται στις αρχές που έθεσε ο πατέρας της Ιατρικής ο Ιπποκράτης, που έλεγε «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και «φάρμακο σου είναι η τροφή σου».
Στηριζόμενη σε αυτές τις ρήσεις, η κ. Δήμητρα Τυλλιανάκη, χειρουργός οδοντίατρος, αν και ξεκίνησε από την κλασική ιατρική, στην πορεία ασχολήθηκε και με την ομοιοπαθητική αλλά και τη διεξοδική μελέτη των διατροφικών συνηθειών στις εποχές του Ιπποκράτη και του Πυθαγόρα.
Ο λόγος που το έκανε ήταν για να απαντήσει σε ένα ερώτημα που τη βασάνιζε έντονα. «Γιατί παρά την εξέλιξη της επιστήμης θερίζουν οι ασθένειες; Ο καρκίνος , τα καρδιοεγκεφαλικά και τα αυτοάνοσα νοσήματα;» Ψάχνοντας τις απαντήσεις άρχισε να αμφισβητεί τη θεραπεία μόνο με φάρμακα και στάθηκε στην ολιστική αντιμετώπιση του ανθρώπου. Μάλιστα η ίδια αν και μαραθωνοδρόμος, διαπίστωσε ότι παρά τον υγιεινό τρόπο ζωής της, έκανε και λάθη, που δε γνώριζε.
Ένα από αυτά ... κατανάλωνε ψωμί και μακαρόνια, κατανάλωνε δηλαδή σιτάρι. Και τί το «κακό» έχει το σιτάρι; Γλουτένη. Μια ουσία που βρίσκεται παντού στη σύγχρονη διατροφή και κρατάει σε «υπνηλία» τον εγκέφαλο. Οι αρχαίοι, σιτάρι δεν έβαζαν στο στόμα τους. Διότι δεν υπήρχε. Καλλιεργούσαν το δημητριακό Ζέα, πλούσιο σε μαγνήσιο που θεωρείται η τροφή του εγκεφάλου.
«Πριν ασχοληθώ με τη μελέτη της Ιπποκράτειας διατροφής, νόμιζα ότι έκανα καλή διατροφή, αλλά δεν έκανα. Κατανάλωνα ψωμί και μακαρόνια. Όπως διαπίστωσα στη συνέχεια, στην αρχαιότητα δεν έτρωγαν στάρι. Υπήρχε ένα δημητριακό το «Ζεα» το οποίο είναι πλούσιο σε μαγνήσιο, «τροφή» του εγκεφάλου. Για αυτό και οι προγονοί μας ήταν έξυπνοι. Υπάρχει μεγάλη πιθανότατα αυτό να οφείλεται στο ότι δεν έτρωγαν στάρι που έχει γλουτένη, ουσία που συγκολλάει τις νευρικές απολήξεις και δεν αφήνει τον εγκέφαλο να σκεφτεί ελεύθερα και να δημιουργήσει.
Μια άλλη ουσία που έχει το συγκεκριμένο δημητριακό είναι το αμινοξύ Λυσίνη το οποίο ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει ελάχιστη γλουτένη».
Η κ. Τυλλιανάκη ζυμώνει το ψωμί της με Ζέα και φτιάχνει και τα μακαρόνια της από το ίδιο δημητριακό. Είναι σούπερ τροφή και δεν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα για να χορτάσει ο οργανισμός. Η καλλιέργεια του απαγορεύτηκε στις αρχές του 20ου αιώνα.
«Καλλιεργούνταν στην Ελλάδα και απαγορεύτηκε αιφνιδιαστικά - άγνωστο γιατί. Το έχουν οι Γερμανοί και το εξάγουν. Είναι πανάκριβο κοστίζει 6,5 ευρώ το κιλό!»
Η ίδια συνιστά στους καταναλωτές να καταναλώνουν τροφές που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία, διότι όλες οι βιταμίνες βρίσκονται στον φλοιό.
«Βγάζουν το φλοιό των τροφίμων και στη συνέχεια οι βιταμίνες γίνονται συμπληρώματα διατροφής».
Όσον αφορά στην κατανάλωση κρέατος αυτή ήταν ελάχιστη και μόνο όταν το άτομο ήταν υγιές. Όταν υπήρχε κάποια ασθένεια δεν καταναλωνόταν κρέας.
Και η Πυθαγόρεια διατροφή στηρίζεται στην Ιπποκράτεια, με εξαίρεση στην κατανάλωση κρέατος, που για τον Πυθαγόρα, απαγορευόταν δια ροπάλου.
Ιπποφαές
Στην αρχαιότητα μεγάλη κατανάλωση είχε και ένας πορτοκαλί καρπός, το Ιπποφαές.
Περιέχει 192 βιταμίνες και είναι όλες απορροφήσιμες από τον οργανισμό.
Στις εκστρατείες του, ο Μέγας Αλέξανδρος παρατήρησε, ότι τα άρρωστα και τραυματισμένα άλογα θεραπεύονταν τρώγοντας τα φύλλα και τους καρπούς του φυτού και άρχιζε να γυαλίζει το τρίχωμα τους, από την παρατήρηση αυτή δόθηκε και η ονομασία του (ίππο - φάος = άλογο που γυαλίζει).
Έτσι άρχισαν να το χρησιμοποιούν και οι στρατιώτες του, μαζί με τον ίδιο για να είναι πιο ισχυροί στις εκστρατείες. Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι το χρησιμοποιούσε στις εκστρατείες του και ο Τζέγκις Χαν.
Το ιπποφαές μνημονεύεται από τον Θεόφραστο, μαθητή του Αριστοτέλη, αλλά κυρίως από τον Διοσκουρίδη τον Αναζαρβέα, πατέρα της φαρμακολογίας.
Αναφορές στο Ιπποφαές υπάρχουν στην Θιβετιανή και κινέζικη ιατρική. Από το 1929, όταν για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε βιοχημική ανάλυση των καρπών του φυτού, οι γνώσεις για της φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού συνεχώς αυξάνονται. Πλέον υπάρχει τεκμηριωμένη γνώση (Γερμανία, Ρωσία, Καναδάς, Κίνα, Φιλανδία, Αγγλία, Σουηδία κ.α.) για το ιπποφαές και έχουν αφιερωθεί γι αυτό 5 επιστημονικά συνέδρια. Το έλαιο του φυτού παράγεται από τους καρπούς με την μέθοδο της εκθλίψεως, χωρίς χημικά ή άλλα πρόσθετα.

 ΠΗΓΗ

Αρχαίες Eλληνίδες ιέρειες

Η αρχαία Ελληνική γραμματεία βεβαιώνει την εξέχουσα θέση των ιερειών όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Οι ιέρειες ηγούνταν πομπών, φύλασσαν τους θησαυρούς των ναών, άναβαν την φωτιά στους βωμούς των ιερών και προΐσταντο των θυσιών.
Μαθαίνουμε ότι οι ιέρειες έπαιρναν τον λόγο ενώπιον της Βουλής και του Δήμου, έθεταν την σφραγίδα τους σε επίσημα έγγραφα και απέπεμπαν τους παρείσακτους από τα ιερά. Επιγραφές αφιερωμάτων μαρτυρούν την γενναιοδωρία των ιερειών ως ευεργετιδών της πόλης τους και των ιερών τους, όπου έχτιζαν ναούς, αγορές και υδατοδεξαμενές.
Μαρτυρούν επίσης την περηφάνια που ένιωθαν οι ίδιες για την ανέγερση των αγαλμάτων τους, αλλά και την εξουσία τους ως προς την τήρηση των κανονισμών στα ιερά. Επιγραφές και επιτύμβια ανάγλυφα επιβεβαιώνουν ότι οι ιέρειες κηδεύονταν δημοσία δαπάνη με μεγάλες πομπές, και ότι στην μνήμη τους ανεγείρονταν εντυπωσιακά ταφικά μνημεία.
Οι μαρτυρίες αυτές έρχονται σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι οι γυναίκες της Αθήνας ήταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, σιωπηλές, υποτακτικές και «αόρατες» μορφές, περιορισμένες στο εσωτερικό των σπιτιών τους, όπου ασχολούνταν υπάκουα με το νοικοκυριό και την ανατροφή των παιδιών.
Η άποψη αυτή έχει βασιστεί σε αναγνώσεις κείμενων περίφημων συγγραφέων, όπως του Ξενοφώντα, του Πλάτωνα και του Θουκυδίδη, καθώς και σε διάφορες παραστάσεις αρχαίου δράματος.
Ωστόσο, τα αρχαιολογικά και επιγραφικά ευρήματα παρουσιάζουν μια διαφορετική εκδοχή. Στην πραγματικότητα, μια σταθερή ροή γυναικών διέσχιζε καθημερινά την Αθήνα με κατεύθυνση προς την Ακρόπολη και τα νεκροταφεία της πόλης, όπου οι γυναίκες αυτές προσκυνούσαν στα ιερά και φρόντιζαν τους οικογενειακούς τάφους.
Οι τελετουργίες τούς επέτρεπαν να κυκλοφορούν και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους μέσα στην πόλη, υπηρετώντας τους θεούς, την οικογένειά τους και τους Αθηναίους πολίτες. Χάρις στις σημαντικές δωρεές αυτών των γυναικών και των οικογενειών τους, γλυπτά πορτραίτα ιερειών τοποθετήθηκαν σε αγορές, νεκροταφεία και ιερά.
Οι γυναίκες μπορούσαν να αποκτήσουν το αξίωμα της ιέρειας μέσω κληρονομιάς, κλήρωσης, επιλογής, εκλογής ή εξαγοράς. Τα παλαιά, σεβαστά αξιώματα των ιερειών της Αθηνάς Πολιάδος στην Αθήνα και της Δήμητρας και της Κόρης στην Ελευσίνα περνούσαν κληρονομικά από την μια γενιά στην άλλη, μέσα στην ίδια οικογένεια (γένος), επί περίπου επτακόσια χρόνια!
Σύμφωνα με επιγραφές, το αξίωμα της ιέρειας της Αθηνάς κληροδοτείτο από το πρεσβύτερο άρρεν μέλος του γένους των Ετεοβουτάδων προς την μεγαλύτερη κόρη του και, στην συνέχεια, με την λήξη της θητείας της, προς την μεγαλύτερη κόρη του πρεσβύτερου αδελφού της.
Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, οι αντίξοες οικονομικές συνθήκες, οι δυσμενείς επιπτώσεις στις περιουσίες των παλαιών οικογενειών, η ανάδυση μιας «νεόπλουτης» τάξης, καθώς και οι αλλαγές στην πληθυσμιακή σύνθεση της Ανατολικής Ελλάδας διαμόρφωσαν έναν κόσμο στον οποίο η εξαγορά του ιερατικού αξιώματος στάθηκε απολύτως εύλογη.
Αρχής γενομένης από την Μίλητο, περί το 400 π.Χ., γυναίκες σε όλο το Ανατολικό Αιγαίο, την Μικρά Ασία και την Μαύρη Θάλασσα κατέβαλλαν μεγάλα ποσά προκειμένου να εξασφαλίσουν ιερατικές θέσεις. Όπως και κατά την Κλασική περίοδο, αποζημιώνονταν για τις υπηρεσίες τους με πληρωμές σε είδος, όπως δέρματα και κρέας από τα σφάγια των θυσιών, δημητριακά, λάδι, αλλά και χρήματα.
Για τις εξέχουσες υπηρεσίες τους προς την πόλη, στις ιέρειες, όπως στην Χρυσηίδα, αποδίδονταν δημόσιες τιμές, στις οποίες περιλαμβάνονταν χρυσοί στέφανοι, αγάλματα και διακεκριμένες θέσεις στο θέατρο.
Σε ορισμένες πόλεις οι ιέρειες ήταν τόσο διάσημες ώστε απέλαυαν λατρευτικής και πολιτικής επωνυμίας, δηλαδή το όνομά τους έμενε για πάντα στην ιστορία και χρησιμοποιείτο για ιστορικές χρονολογήσεις.
Στο έργο του Ιστορίαι, ο Θουκυδίδης τοποθετεί χρονολογικά την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου στο τεσσαρακοστό όγδοο έτος της ιερατικής θητείας μιας άλλης Χρυσηίδας, ιέρειας της Ήρας στο Άργος κατά τον 5ο αι. π.Χ.
Απεικονίσεις και επιγραφές επιβεβαιώνουν τα προνόμια που λάμβαναν οι ιέρειες σε αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες τους. Σε ανάγλυφο του 4ου αι. π.Χ., το οποίο βρίσκεται σήμερα στο Βερολίνο, απεικονίζεται μια ιέρεια που τιμάται από την πόλη με στέφανο. Την βλέπουμε στην κάτω αριστερή πλευρά να σηκώνει το δεξί χέρι της προς τον ουρανό, σε στάση προσευχής.
Στο αριστερό της χέρι κρατά κλειδί ναού, σύμβολο του αξιώματός της ως ιέρειας που κλειδώνει και ξεκλειδώνει τις θύρες του ναού. Η θεά Αθηνά απεικονίζεται στο δεξί άκρο, πιστή αναπαράσταση του αγάλματος της Αθηνάς Παρθένου, με την ασπίδα στο πλευρό της και την φτερωτή Νίκη στο χέρι της. Η Νίκη σκύβει για να στεφανώσει την ιέρεια.
Οι χρυσοί στέφανοι ήταν πολύτιμα βραβεία, που η αξία τους έφτανε τις πεντακόσιες έως χίλιες δραχμές και τα οποία συνήθως απονέμονταν σε πολιτικούς, δικαστές, στρατηγούς και αθλητές. Επομένως, έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι, από τον 4ο αι. π.Χ. και μετά, γίνονταν τόσο μεγάλες τιμές όχι μόνο στους ιερείς αλλά και στις ιέρειες.
Το γυναικείο ιερατικό αξίωμα ήταν απολύτως συνυφασμένο με την μορφολογία της γυναικείας λυρικής χορείας, η οποία, από τον 5ο αι. π.Χ., αποτελούσε κεντρικό σημείο της εκπαίδευσης και της κοινωνικοποίησης των γυναικών, από την παιδική τους ηλικία έως την ωριμότητα. Ο Πλάτωνας υποστήριζε ότι η χορεία αποτελούσε το σύνολο της παιδείας
[«ὅλη μέν που χορεία ὅλη παίδευσις ἦν ἡμῖν»].
Μια εικόνα που ανακαλεί στον νου χορικές και λατρευτικές ομάδες γυναικών κοσμεί μια φιάλη για σπονδές που σήμερα βρίσκεται στην Βοστώνη. Εδώ βλέπουμε γυναίκες με ενωμένα χέρια σε κύκλιο χορό, συνοδεία μουσικής από μιαν αυλητρίδα.
Η ύπαρξη βωμού και ταινιών υποδηλώνει λατρευτική ατμόσφαιρα, ενώ το καλάθι με το μαλλί παραπέμπει στην γυναικεία αρετή εντός του οικογενειακού βίου. Στο τέλος της σειράς, δύο νεαρές κοπέλες με ξέπλεκα μαλλιά κοιτούν μια μεγαλύτερη γυναίκα για να μάθουν τα βήματα του χορού.
Το ίδιο το αγγείο είναι μια φιάλη που προοριζόταν για σπονδή με έκχυση του υγρού περιεχομένου της, πιθανότατα σε αναμμένο βωμό, όπως αυτός που απεικονίζεται επάνω της. Η μορφή, η λειτουργία και ο διάκοσμος συνδυάζονται εδώ σε μιαν αποτελεσματική έκφραση της γυναικείας τελετουργικής πρακτικής.
Η συμμετοχή σε λατρευτικές δραστηριότητες είχε θετική επιρροή στην ζωή των Ελληνίδων, καθώς τους πρόσφερε, μεταξύ άλλων, μιαν αίσθηση κοινότητας και ταυτότητας. Οι κύκλιοι χοροί σε χώρους λατρείας έδιναν επίσης την ευκαιρία στις κοπέλες που βρίσκονταν σε ηλικία γάμου να εμφανίζονται δημοσίως μπροστά στους συμπολίτες τους.
Καθώς η εξέχουσα θέση στην διοργάνωση εορταστικών εκδηλώσεων επέτρεπε την προώθηση των οικογενειακών συμφερόντων, πράγμα επωφελές για γυναίκες και άνδρες, ήταν σημαντική η επιρροή των ιερειών στην επιτυχή λειτουργία του όλου συστήματος.
Η αποκάλυψη της χαμένης ιστορίας των Ελληνίδων ιερειών αποτέλεσε προϊόν κοπιαστικής προσπάθειας και απαίτησε μακροχρόνια έρευνα σε εκτενέστατο αρχαιολογικό υλικό.
Το έργο αυτό επέτρεψε να διορθωθεί η ανισότιμη θεώρηση των γυναικών στην Αρχαία Ελλάδα ως μορφών απολύτως υποταγμένων, σιωπηλών, «αόρατων» και περιορισμένων στα στενά όρια του οίκου τους. Επίσης, αποκατέστησε εν μέρει την αξιοπρέπεια των εξαιρετικών αυτών γυναικών, οι οποίες έχαιραν μεγάλου σεβασμού και τιμών από πλευράς των συμπολιτών τους.
Τζόαν Μπρέτον Κόννελλυ ,καθηγήτρια Κλασικής Φιλολογίας και Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης

Ancient Greek Civilization
Πηγή:
http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/10/arxaies-ellhnides-iereies.html?spref=fb

 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΔΙΣΠΗΛΙΟΥ!!![VIDEO]ΚΑΣΤΟΡΙΑ!!!ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΕΥΡΗΜΑ ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ!!!Η «ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ»!!!

Τρομερό μυστήριο κρύβεται πίσω απ’ το νόημά της – απίστευτο θρίλερ στα παρασκήνια για την ερμηνεία του αρχαιότερου (;) κειμένου στον κόσμο...

Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης

Στον νομό Καστοριάς της Μακεδονίας βρίσκεται ο μεγάλος οικισμός του Δισπηλιού (ανάμεσα στην πόλη της Καστοριάς και το Άργος το Ορεστικό). Πρόκειται για μία πολύ όμορφη και ήσυχη περιοχή, προικισμένη με πλούσια φύση και ειδικά τον χειμώνα, με το «παχύ» κρύο, η ατμόσφαιρα θυμίζει αρκετά τα ελβετικά τοπία της Κεντρικής Ευρώπης. Εδώ ακριβώς, σ’ αυτό το σχεδόν «ρομαντικό» τοπίο, παίχτηκε ένα απίστευτο θρίλερ, που μέσα του ενσωματώνονται στοιχεία μεταφυσικής και αρχαιολογίας, εξερεύνησης και κατασκοπείας! Και όλα ξεκίνησαν με την ανακάλυψη πριν από πολλά χρόνια μοναδικών νεολιθικών ευρημάτων, ανάμεσα στα οποία και μια πινακίδα: σ’ αυτή υπάρχει μια παράξενη γραφή, που μερικοί θεωρούν ως... το αρχαιότερο γραπτό κείμενο του κόσμου!...

Ο εν λόγω οικισμός, που πρωτοκατοικήθηκε από ανθρώπους πολλές χιλιάδες χρόνια πριν, ανακαλύφτηκε το έτος 1932 από τον καθηγητή Αντώνιο Κεραμόπουλο. Αυτό συνέβη, όταν κατέβηκε η στάθμη της λίμνης της Καστοριάς, κοντά στη νότια όχθη της. Ήταν σαφές τότε για τον καθηγητή και την ερευνητική του ομάδα ότι επρόκειτο περί μιας απίστευτα σπουδαίας ανακάλυψης, που αποδείκνυε ίχνη ανθρώπινης παρουσίας και δρατηριότητας σ’ αυτό το μέρος τουλάχιστον 6.000 χρόνια πριν (κατά τις επίσημες ανακοινώσεις, αν και στην πραγματικότητα η χρονολογία πρέπει να πάει ακόμα πιο πίσω, πιο βαθιά μέσα στον χρόνο!). Έτσι, το Δισπηλιό, μαζί με μια σειρά άλλα παρόμοια σημεία του ελλαδικού γεωγραφικού χώρου, αποτέλεσε έκτοτε τόπο έλξης για πολλούς ενδιαφερόμενους, που θαύμαζαν το μεγαλείο των Πρωτοελλήνων, οι οποίοι – σε μια σειρά περιοχών της χερσονήσου του Αίμου, της άλλοτε Ελληνικής χερσονήσου – δημιούργησαν τον πρώτο υποτυπώδη πολιτισμό στον πλανήτη!...

Όμως η μεγάλη ανακάλυψη έγινε ακριβώς 60 χρόνια αργότερα. Το 1992, υπό τον καθηγητή Γεώργιο Χουρμουζιάδη, ξεκίνησαν στη λίμνη της Καστοριάς συστηματικές ανασκαφές, σε μια προσπάθεια να βγει στο φως όλο το μεγαλείο του Δισπηλιού. Εξάλλου ήδη από τότε, και πιο πριν, μυστικιστικοί και μυητικοί κύκλοι ανωτέρου επιπέδου είχαν συνδέσει το ζήτημα του Δισπηλιού (που, ως ονομασία, σημαίνει «Διπλό Σπήλαιο»!) με την αινιγματική «Μακεδονία» της απώτατης αρχαιότητας, δηλ. την πανάρχαια Ελλοπία ή αλλιώς το «κράτος των Σελλών», που – κατά τη γνώμη των συγκεκριμένων κύκλων – αποτελεί τον αρχαιότερο παγκόσμιο πολιτισμό! Και βέβαια η πρώτη αυτή έλλογη κοινωνική δόμηση είναι η Μήτρα της Ελλάδας και της ελληνικής κοσμοθεωρίας, σε κάθε επίπεδο: φιλοσοφικό, θρησκευτικό, εθνικό, ανθρωπολογικό... Η απόκρυφη γεωπολιτική, που είναι η υπέρτατη γνώση ως απορροή ανώτερου νου, είναι κατηγορηματική στο «πόρισμά» της: η Ελλοπία του απώτατου παρελθόντος (με επίκεντρο τη σημερινή επαρχία της Δρόπολης) είναι το πανελλήνιο κέντρο γέννησης και ανάπτυξης του πλανητικού ελληνικού πολιτισμού ή αλλιώς της «ελληνικής παγκοσμιοποίησης»!

Από το 1992 λοιπόν και έπειτα φανερώθηκαν και άλλα συγκλονιστικά στοιχεία στο Δισπηλιό. Το 1994 έγινε επίσημη ανακοίνωση (από τον ίδιο τον καθηγητή Χουρμουζιάδη) ότι μέσα στον βυθό της λίμνης ανακαλύφθηκε μία πινακίδα, που πάνω της είναι σκαλισμένο ένα μυστηριώδες κείμενο, γραμμένο σε μια «άγνωστη» γραφή, που κανείς δεν αναγνώρισε και δεν είχε δει μέχρι τότε! Το εκπληκτικό είναι ότι το κείμενο της πινακίδας διασώθηκε (τόσους αιώνες μετά!) με τρόπο πραγματικά θαυμαστό, εφόσον η πινακίδα αυτή είναι... ξύλινη και, παρ’ όλα αυτά, δεν διαβρώθηκε στη διάρκεια των χιλιετιών αυτών από τα νερά! Αμέσως σήμανε «συναγερμός» στην ερευνητική ομάδα Χουρμουζιάδη και η πινακίδα (ή κατ’ άλλους «δίσκος») του Δισπηλιού στάλθηκε σε ειδικό εργαστήριο, προκειμένου να χρονολογηθεί έστω και κατά προσέγγιση και να ερμηνευτεί – αν βέβαια αυτό καθίστατο δυνατό – το παράξενο κείμενό της...

Έτσι κι έγινε. Δια της επιστημονικής μεθόδου C14 η πινακίδα του Δισπηλιού χρονολογήθηκε τουλάχιστον στο 5.260 π.Χ. (πάνω από 7.000 χρόνια πριν!) και λέμε «τουλάχιστον», διότι αποτελεί πάγια αρχή των επιστημονικών ερευνητών να δημοσιοποιούν πάντοτε τα «ελάσσονα» συμπεράσματα των μελετών τους: άρα και σ’ αυτή την περίπτωση είμαστε βέβαιοι ότι η εν λόγω ερευνητική ομάδα αρχαιολόγων ανακοίνωσε μεν επίσημα την ως άνω χρονολογία (που δεν είναι καθόλου αμελητέα, αφού και πάλι είναι ίσως το αρχαίοτερο αποδεδειγμένο μνημείο στον κόσμο!), αλλά στην πραγματικότητα υπέθεσε ότι η επιγραφή της πινακίδας του Δισπηλιού γράφτηκε (μάλλον χαράχτηκε) ΠΟΛΛΑ χρόνια, πιθανόν και αιώνες προηγουμένως!...

Ειδικοί γλωσσολόγοι χαρακτήρισαν το τόσο μυστήριο κείμενο που βρέθηκε στο Δισπηλιό ως μία άγνωστη μεν σ’ εμάς γραφή, πρόδρομο σίγουρα της Γραμμικής Α, και συνεπώς φοβερά δύσκολο – αν όχι και αδύνατο – κάποια μέρα να αποκωδικοποιηθεί! Άλλωστε ΟΥΤΕ και η Γραμμική Α, που έπεται της ανακάλυψης στο Δισπηλιό, έχει ακόμα αποκωδικοποιηθεί, συνεπώς η προσπάθεια ερμηνείας αυτού του κειμένου-ντοκουμέντο είναι αρκετά σύνθετη και απαιτεί ευρύτατο γνωστικό φάσμα: όχι μόνο γλωσσολογικό, αλλά και καθαρά... θεολογικό-μεταφυσικό, που φτάνει ακόμα και στα όρια της υπέρτατης μυητικής διαδικασίας!!! Κι αυτό, απλά διότι στο Δισπηλιό είχαμε μία χειροπιαστή ανακάλυψη γραπτού προϊστορικού λόγου, που συνδέεται με τα όσα απίστευτα τρομερά διαδίδονται στους απόκρυφους κύκλους «σκοτεινών στοών» σχετικά με τον αρχαίο πολιτισμό των Ελλόπων-Σελλών και τη σημασία του για την εποχή μας. Μια εποχή, στην οποία – σε συμβολικό επίπεδο – «το φίδι δαγκάνει την ουρά του», κλείνει δηλ. ο κοσμοϊστορικός κύκλος που άνοιξε κάποτε στην Ήπειρο-«Μακεδονία» και ανοίγει ο κύκλος της Νέας Εποχής («καινός ουρανός και καινή γη» κατά την «Αποκάλυψη» του Ιωάννη!)...

Πρέπει εδώ να παραθέσουμε οπωσδήποτε τα όσα είπε τότε επίσημα ο καθηγητής Χουρμουζιάδης για την επιγραφή του Δισπηλιού: «Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι εδώ έχουμε μια προσπάθεια επικοινωνίας του νεολιθικού ανθρώπου, που ελπίζουμε κάποτε να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε. Για να αποκρυπτογραφήσει κανείς ένα κείμενο πρέπει δίπλα στα «σήματα» ή στα ιδεογράμματα να υπάρχει και κάτι το οποίο να του είναι ήδη γνωστό, όπως συνέβη με τον Σαμπολιόν και τη στήλη της Ροζέτας, όπου επάνω στην πέτρα ήταν χαραγμένα σε αντιστοιχία τρία κείμενα: το ιερογλυφικό, το ελληνιστικό και το δημοτικό. Στην έφυδρη όμως πινακίδα του Δισπηλιού, στην πινακίδα δηλαδή που παρέμεινε στον βυθό της λίμνης 7.500 χρόνια, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα»...

          Να σημειωθεί εδώ ότι ο καθηγητής Γεώργιος Χουρμουζιάδης, άνθρωπος που είναι βέβαιο ότι ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΟΛΛΑ, είναι προσωπικότητα που ανέπτυξε πολυποίλη δράση, όχι μόνο αρχαιολογική, αλλά και κοινωνικοπολιτική. Καθηγητής επί σειρά ετών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, συγγραφέας μερικών θεωρούμενων κλασικών βιβλίων-ερευνών, πραγματοποίησε κι άλλες ανασκαφές, μεταξύ των οποίων στο νεολιθικό Διμήνι του Βόλου, ενώ υπήρξε και αντιπρύτανης του ως άνω πανεπιστημιακού ιδρύματος. Το 2000 εξελέγη βουλευτής του ΚΚΕ.

          Πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι στο Δισπηλιό – πέραν της πινακίδας – ανακαλύφθηκαν φυσικά και άλλα μοναδικής αξίας και σπουδαιότητας πανάρχαια αντικείμενα. Για παράδειγμα, ανακαλύφθηκε μία... φλογέρα, σκαλισμένη σε οστό ζώου (!), που θεωρείται επίσης το αρχαιότερο μουσικό όργανο που βγήκε στην επιφάνεια, αλλά και σύνεργα ψαρικής, που δείχνουν περίτρανα την κοινωνικοποίηση και την οικονομική οργάνωση της προϊστορικής πολιτείας του Δισπηλιού. Όλα αυτά, καθώς και οι ξύλινοι πάσσαλοι που «στήριζαν» τον οικισμό χιλιάδες χρόνια πριν (και που στάθηκαν η αιτία ο καθηγητής Κεραμόπουλος να κάνει το 1932 τη συνταρακτική ανακάλυψη!), δείχνουν μεγαλειώδη πρωτογενή πολιτισμό για τις συνθήκες της εποχής εκείνης. Ειδικά δε η φλογέρα συνιστά αναμφίβολη απόδειξη της πνευματικής ευαισθησίας των προγόνων μας του τόσο μακρινού παρελθόντος, των οποίων η γλώσσα – διαμέσου της προσωδίας – δεν ήταν παρά μία μουσική έκφραση...

Η «ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ»

γύρω απ’ την Επιγραφή του Δισπηλιού...

Ποιος και γιατί αποπειράθηκε να καταστρέψει την πινακίδα του Δισπηλιού, με τη χρήση... «ειδικών λαδιών συντήρησης αρχαιοτήτων»!!!

Το 1998, κι ενώ η επιστημονική κοινότητα ανέμενε με πελώριο ενδιαφέρον τα πορίσματα των ειδικών σχετικά με τη σημασία του κειμένου της επιγραφής του Δισπηλιού, ο αρμόδιος καθηγητής κ. Γεώργιος Χουρμουζιάδης βγήκε δημόσια και δήλωσε ότι... η επιγραφή δεν μπορεί να διαβαστεί, επειδή – λέει – « καταστράφηκε»!!! Απίστευτο! Διότι σε τέτοιες περιπτώσεις (σε σοβαρά κράτη) επεμβαίνουν άμεσα αστυνομία-δικαιοσύνη και «ξεσκονίζουν» τα πάντα, μέχρι που να βρεθεί ο ένοχος-υπεύθυνος του Κακού, πόσο μάλλον που σ’ αυτή την περίπτωση μιλάμε για φοβερά νευραλγικής σημασίας και ανεκτίμητης αξίας ιστορικό ντοκουμέντο, που – συνδεόμενο και με το «τι μέλλει γενέσθαι» – είναι πραγματικά μοναδικό και ανεπανάληπτο!...

Κι όμως, παρ’ όλα αυτά ΚΑΝΕΝΑΣ δεν επενέβη τότε για να δοθεί κάποια έστω εξήγηση, κάποια λύση στο ζήτημα της «καταστροφής» (ή μήπως ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ;) της πινακίδας που βρέθηκε στο Δισπηλιό Καστοριάς! Όλοι σιώπησαν μέσα σε μια περίεργη «συνωμοσία της σιωπής» και το θέμα γρήγορα «θάφτηκε» βαθιά στη λησμονιά της καθημερινότητας... Επιστήμονες δε που «τόλμησαν» να αναρωτηθούν λίγο παραπάνω και να «σκαλίσουν» την τύχη της πινακίδας και της επιγραφής της... απειλήθηκαν με τη ζωή τους την ίδια, για να μην δώσουν συνέχεια στο ζήτημα, που κρίθηκε (από ποιούς άραγε;) ζωτικής εθνικής σημασίας!!!

Τι όμως ακριβώς συνέβη; Όπως είπαμε και στο πρώτο μέρος της έρευνάς μας αυτής, η επιγραφή της πινακίδας που βρέθηκε στο Δισπηλιό έχει τεράστια σημασία για την ερμηνεία του παρελθόντος, αλλά και για τις μελλοντικές μας προοπτικές! Και τούτο ισχύει για λόγους που αναλύσαμε στο πρώτο αυτό μέρος και που έπεται να συμπληρώσουμε στο τρίτο – και τελικό – κομμάτι της μελέτης μας. Όμως μία πλήρης επιστομονική (αρχαιολογική και γλωσσολογική) εξήγηση της πινακίδας και των γραφόμενων σ’ αυτήν ήταν βέβαιο ότι θα ανέτρεπε άρδην τις παραστάσεις μας για τον κόσμο (για το παρόν και το μέλλον του...), που έχουν «εμπεδωθεί» όλα αυτά τα χρόνια, συνεπεία της προπαγανδιστικής τακτικής συστηματικών δήθεν «επιστημονικών» κύκλων και της αμάθειας που επικρατεί σε μεγάλα στρώματα του πληθυσμού μας και – δυστυχώς – και σε μερίδα ερευνητών...

Όλα ξεκίνησαν όταν ο καθηγητής Χουρμουζιάδης με επιστημονικά επιχειρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα χαράγματα της επιγραφής, που είναι οργανωμένα σε στίχους, δεν πρέπει να είναι διακοσμητικά, αλλά «γράμματα» που μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα της παλαιοευρωπαϊκής γραφής και μάλιστα στην πρώιμη φάση της. Συνεπώς, υπήρχε σ’ αυτά – κάτι που υποστηρίζουμε και εμείς – μία σαφέστατη νοηματική σειρά, μία λογική (γραμματική-συντακτική) τάξη, που να αποκλείει τελείως ότι το κείμενο αυτό θα μπορούσε να είναι απλά και μόνο παράγωγο μιας οποιασδήποτε τυχαιότητας. Πρόκειται 100% για μια οργανωμένη δομή, με σαφή συμμετρία και λεκτική αλληλουχία, ώστε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι πως είναι κείμενο που – δεν μπορεί – ΚΑΤΙ σημαίνει, κάτι ίσως το συνταρακτικό, κάτι που ΑΞΙΖΕ να μείνει και γι’ αυτό σοφό μυαλό της εποχής εκείνης το σκάλισε πάνω στο ξύλο. Άραγε είναι μια προσευχή, μια επίκληση προς το θείο; Υπενθυμίζουμε ότι τα χρόνια εκείνα, με δεδομένη τη θρησκευτική προσήλωση των ατόμων και την πίστη των κοινωνιών στα καθημερινά θαύματα, εκείνα τα πράγματα που κατεξοχήν άξιζε να καταγραφούν ήταν ΜΟΝΟ τα λατρευτικά-θρησκευτικά κείμενα και τίποτα άλλο! Άρα, πιστεύουμε, ότι το κείμενο στην επιγραφή της πινακίδας του Δισπηλιού είναι ξεκάθαρα ύμνος ή έστω κάτι σαν «έκκληση» προς τον θεό Ήλιο (που ήταν η πρώτη λατρευτική μορφή – ως το λαμπρό ουράνιο σώμα – της απώτερης αρχαιότητας και υπονοούσε τον Ένα και Μοναδικό Θεό του Χριστιανισμού και των άλλων μονοθεϊστικών θρησκειών της Μέσης Ανατολής και του μεσογειακού χώρου).

Να τι είπε τότε σχετικά ο πλέον αρμόδιος, δηλ. ο κ. Χουρμουζιάδης: «Είναι το μοναδικό έγγραφο-εύρημα όπου τα σήματά του δεν έχουν ιδεογραφικό χαρακτήρα (με μορφές ανθρώπων, ζώων, του ήλιου κτλ.) και παρουσιάζουν προχωρημένο χαρακτήρα αφαίρεσης, άρα είναι προϊόν διανοητικής επεξεργασίας»... Πραγματικά, όσοι έχουν ασχοληθεί ερασιτεχνικά έστω με τη γλωσσολογία, βασικός είναι ο κανόνας ότι στην εξέλιξη των γραμμάτων των ανθρωπίνων γλωσσών υπήρξε σαφής μετάβαση – σταδιακή βεβαίως – από τους γραφολογικούς τύπους της μορφής «εικονιδίων» (δηλ. ουσιαστικά «ζωγραφιές») στα λεγόμενα «ιδεογράμματα» και από εκεί στα σημερινά γράμματα, που βεβαίως κι αυτά, έως ότου φτάσουν στη σημερινή τους φόρμα, γνώρισαν μεταβατικές καταστάσεις και περιόδους. Βλέποντας τη γραφή της ξύλινης πλάκας του Δισπηλιού, ο καθένας σχετικός γνώστης κατανοεί ότι πρόκειται για πρωταρχική μορφή δομημένου γραπτού λόγου. Συνεπώς – κι αφού δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο πουθενά αλλού πάνω στην υφήλιο – τη λογίζουμε ως την αρχαιότερη επιγραφή στον κόσμο!

Φτάνουμε τώρα στη «σκοτεινή» πλευρά της υπόθεσης. Πού βρίσκεται σήμερα η πινακίδα με την επιγραφή του Δισπηλιού; Υπάρχει άραγε ή... έχει στο μεταξύ καταστραφεί; Μήπως «κάποιος» την κρύβει; Τι ακριβώς συμβαίνει; Είναι αλήθεια ότι γύρω από το τεράστιο αυτό θέμα επικρατεί μία ανεξήγητη μυστικοπάθεια από πλευράς των «υπεύθυνων», ενώ κάποιοι συνδύασαν την εξαφάνιση της επιγραφής με την ανάδειξη του καθηγητή Χουρμουζιάδη ακριβώς στις επόμενες του συμβάντος εκλογές στη θέση του βουλευτή! Υπονοούν δηλ. ότι... τον έκαναν βουλευτή με «αντάλλαγμα» τη σιωπή του πάνω στο θέμα!... Εμείς – στο πλαίσιο της δεοντολογίας – παραθέτουμε κι αυτή την άποψη, αν και δεν την ενστερνιζόμαστε, αλλά παρ’ όλα ετούτα διερωτώμαστε εύλογα ΓΙΑΤΙ άραγε δεν βγαίνει στο φως η πραγματικότητα σχετικά με την κατάληξη και την τελική τύχη που είχε η πινακίδα του Δισπηλιού; Τι έχουν να φοβηθούν οι σχετιζόμενοι με το εν λόγω ζήτημα;...

Για λόγους ιστορικής και δημοσιογραφικής δικαιοσύνης, οφείλουμε εδώ να παραθέσουμε την άμεση και δημόσια τοποθέτηση του κ. Γιώργου Πάλμου, προέδρου του Συνδέσμου Φίλων του Ελληνοαραβικού Πολιτισμού και γνωστού αξιόλογου ερευνητή, η οποία άλλωστε είναι και η μοναδική που θέτει τα πράγματα σε μια σωστή διάσταση και βάζει πολύ λογικά ερωτήματα σχετικά με το τι ακριβώς «έπαθε» η πινακίδα του Δισπηλιού. Απηύθυνε λοιπόν ο κ. Πάλμος  μια επιστολή προς το υπουργείο πολιτισμού (πριν μερικά χρόνια), για να μάθει τι απέγινε η πινακίδα του Δισπηλιού. Αλλά το υπουργείο του απάντησε με... υπεκφυγές!... Και όχι μόνο αυτό, αλλά παρέθεσε και την ακόλουθη απάντηση-«δικαιολογία» του καθηγητή Χουρμουζιάδη, με την οποία επιχειρείται μια αποσιώπηση του όλου θέματος (γιατί άραγε;):

«1. Όπως σας είναι γνωστό, σύμφωνα με τον αρχαιολογικό νόμο (αρθ. 36, παρ. 8) ο οποίος ρητά ορίζει οτι "ο διευθύνων οφείλει ...  να μεριμνά για την διατήρηση των ευρημάτων, κατά προτίμηση κατά χώρα,  τη στερέωση και τη συντήρηση τους..."  φροντίσαμε για την άμεση συντήρηση της ξύλινης  πινακίδας απο τη στιγμή της εύρεσης της. Τη φροντίδα της συντήρησης αναθέσαμε στο ζεύγος Δ. και Ι. Ζαχαρίου, πεπειραμένων συντηρητών και  γνωστών στις υπηρεσίες του ΥΠ.ΠΟ., χωρις όμως να καταστεί δυνατή η ολική διατήρηση της, γιατί, όπως είναι γνωστό και απο την διεθνή βιβλιογραφία, τα οργανικά υλικά που πριν απο την ανασκαφη βρίσκονται σε κατάσταση υδατοκορεσμού, όταν αποκαλύπτονται οδηγούνται σε μοριακή βιολογική αλλοίωση και πολλές φορές σε τέλεια καταστροφή.

2. Η πινακίδα για την οποία γίνεται λόγος ουδέποτε εστάλει σε εργαστήρια συντήρησης στην Γερμανία, και φυλάσσεται "κατά προτίμηση κατά χώρα", όπως ο νόμος ορίζει, στο εργαστήριο των ανασκαφών του Δισπηλιού δηλαδή, χωρίς να επιτρέπεται η επίδειξη της σε οποιονδήποτε το ζητήσει.

3. Τέλος, θα ήθελα να σας γνωρίσω ότι είμαι στη διάθεση της Υπηρεσίας για οποιαδήποτε άλλη, σχετική με το θέμα πληροφορία, βασισμένη στην αρχική φωτογραφική και σχεδιαστική τεκμηρίωση του ευρήματος, για να τελειώσει κάποτε και όλος αυτός ο θόρυβος που δημιουργείται από άσχετους ερμηνευτές του ευρήματος, γνωστούς για τις επικίνδυνες εθνικιστικές τους ευαισθησίες  που σε καμία περίπτωση δεν θεμελιώνονται  σε συγκεκριμένα επιστημονικά συμπεράσματα».

Δηλ. Ο ΙΔΙΟΣ ο καθηγητής, ο αρμόδιος για το όλο ζήτημα, αποκάλυψε (μάλλον αναγκάστηκε να αποκαλύψει, μετά την παρέμβαση Πάλμου) ότι η πινακίδα με την τεράστια αξία και σημασία για τον ελληνισμό, ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ! Κι αυτό συνέβη – σύμφωνα με «εξειδικευμένες» εκτιμήσεις – λόγω της ευρείας χρήσης «ειδικών λαδιών συντήρησης αρχαιοτήτων», που αλλοιώνουν, διαβρώνουν και – εν τέλει – φθείρουν ή και καταστρέφουν το εύρημα (πόσο μάλλον όταν αυτό είναι ξύλινο και, ως εκ τούτου, υπερευαίσθητο σε παρόμοιες εκθέσεις...)! Παραθέτουμε τώρα και τον σχολιασμό του κ. Πάλμου στην παραπάνω επιστολή του κ. Χουρμουζιάδη, ο οποίος έχει ως εξής:

«Αυτά απάντησε ο καλός καθηγητής και δεν μπορώ να μην ρωτήσω:

- το ότι τα οργανικά υλικά που βρίσκονται σε κατάσταση υδατοκορεσμού αφυδατώνονται το γνωρίζει όποιος έχει παρακολουθήσει αρχαιολογικά ντοκυμανταίρ! Τα ευρήματα μπαίνουν άμεσα σε νερό και κατόπιν σε ειδικά διαλύματα. Εσείς τι ΔΕΝ κάνατε και καταστράφηκε μέρος της πινακίδας; Και πόσο είναι άραγε το απομένον τμήμα της;  

- Γιατί δεν επιτρέπεται η επίδειξη της σε κανέναν; Ούτε σε αρχαιολόγους δεν την δείχνετε την πινακίδα;;; Και ό,τι πληροφορία (φωτογραφική και σχεδιαστική) προτίθεστε να δώσετε μέσω υπηρεσίας, γιατί δεν την δημοσιεύετε ώστε όλοι οι Ελληνες να έχουμε πρόσβαση στις πληροφορίες; Η μόνη φωτογραφία της πινακίδας που κυκλοφορεί τόσα χρόνια ειναι αυτή της εφημερίδας «Απογευματινή»!!!  

- Είναι επικίνδυνος εθνικιστής κατά την γνώμη σας όποιος  ασχολείται με τα των προγόνων του; Όποιος ανησυχει όταν ακούει ότι καταστράφηκε μέρος της πινακίδας και ΔΕΝ ακούει καμία πληροφορια πλέον γι αυτήν; Γιατί αλήθεια την κρατάτε στο Δισπηλιό και δεν την μεταφέρετε σε κάποιο πιο εξειδικευμένο εργαστήριο ή πανεπιστημιο της Ελλάδας;  

Προσωπικά δεν με πείσατε κύριε καθηγητά»...

  ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Η ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΤΟΥ ΔΙΣΠΗΛΙΟΥ;...

... και η Ηλιολατρεία των αρχαίων προγόνων μας!

Αρκετό ενδιαφέρον προξένησε σε πολύ κόσμο η έρευνά μας για την πινακίδα που βρέθηκε στο Δισπηλιό της Καστοριάς, η οποία δημοσιεύθηκε σε δύο μέρη («Ε.Ω.», 4 και 11 Οκτωβρίου 2011) και ολοκληρώνεται με το σημερινό κείμενο. Οι γνώμες που ακούστηκαν για το περί της ανακάλυψης στο Δισπηλιό ρεπορτάζ μας ποικίλουν: από πολύ θετικές και ένθερμες μέχρι αρκετά κριτικές και αποδοκιμαστικές... Εμείς θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους έδειξαν ενδιαφέρον για τη μελέτη μας και θέλουμε να σημειώσουμε οπωσδήποτε ότι η εν λόγω σειρά δημοσιευμάτων μας δεν αποτελεί επιστημονική θέση του γράφοντος, αλλά καθαρά μία εισαγωγική παρουσίαση του όλου θέματος. Ενός θέματος, το οποίο έχει σίγουρα μεγάλη σημασία για την έρευνα του πανάρχαιου παρελθόντος της περιοχής, σε μια χρονική περίοδο που θα την χαρακτηρίζαμε «προελληνική» ή «πρωτοελληνική» και έχει να κάνει με τις ρίζες του ίδιου του ελληνισμού ως πολιτισμική έννοια και ως ανθρωπολογική πραγματικότητα. Βεβαίως αναγνωρίζουμε ότι – λόγω της φύσης του συγκεκριμένου ζητήματος – ο κίνδυνος παρερμηνειών είναι πολύ μεγάλος και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, εφόσον έχουν ακουστεί οι πλέον αντικρουόμενες μεταξύ τους απόψεις...

Στο σημερινό λοιπόν άρθρο θα παρουσιάσουμε δύο αρκετά ενδιαφέρουσες θεωρήσεις (τις οποίες φυσικά δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε αυτομάτως), που έχουν να κάνουν έκαστη με μια πιθανή ερμηνεία της επιγραφής του Δισπηλιού, ή έστω κάποιων σημείων της! Η πρώτη είναι κάπως γνωστή, εφόσον παρατέθηκε δημόσια πριν από κάποια χρόνια στο τεύχος 147 του περιοδικού «Δαυλός», του Μαρτίου 1994, σε άρθρο που υπογράφει ο Καλλίμαχος Διογένους. Ιδού πώς ερμηνεύεται σ’ αυτό το κείμενο η υποτιθέμενη επιγραφή του Δισπηλιού:

«Αν βάλουμε στη σειρά τα στοιχεία της επιγραφής, θα δούμε μια ομαλή συνέχεια και εξέλιξη στον τρόπο του γραπτώς εκφράζεσθαι των Πελασγών, και ότι μέσα σε χιλιετίες από της δημιουργίας του γένους των Ιναχιδών με επίκεντρο το Πελασγικόν Άργος ανιχνεύονται οι καταστροφείς της Αιγαιΐδος, οι εμφανίσεις (μετά κάθε καταστροφή) νέων κέντρων ανασυγκρότησης των Πελασγών και οι μεταναστευτικές τους ροές. Θα επρότεινα να μη προσκολλούμεθα στην χρονολογία 5.260 π.Χ. (χρονολόγηση ευρήματος Καστοριάς), ωσάν να ήτο αυτή η αφετηρία της όλης διαδικασίας της γραφής στην Ελλάδα».

Και συνεχίζει το παραπάνω κείμενο με τα εξής εντυπωσιακά:

«Με βάση την απλή φωτογραφία του Τύπου [ΣΗΜ.: εννοεί αυτή που δημοσιεύτηκε τότε στις εφημερίδες] ανεγνώρισα πρώιμους χαρακτήρες Ελληνικής Γραφής Α (Πελασγικούς) και ανέγνωσα την πρώτη γραφή. Από αυτήν προκύπτει, ότι:

α) Ο Κάστωρ (και προφανώς ο Πολυδεύκης) ήταν υπαρκτό πρόσωπο.

β) Ο Κάστωρ ήταν «ήρως» (επομένως, όπως και οι λοιποί Αργοναύτες, μυημένος στο ναό της Ογμίας Αθηνάς στις Θήβες).

γ) Η ονομασία Καστοριά (ως περιοχή) είναι πανάρχαια και εντασσόταν στη Θεσπρωτία (γνωστή και αυτή) από του 5.260 π.Χ.

δ) Η λίμνη της Καστοριάς κατονομάζεται ως «η της Θεσπρωτίας λίμνη της Δύσης». Όμως τούτο μπορεί να αποδοθεί και ως «λίμνε δυσίν» (ως δυϊκός αριθμός = «δύο λίμνες»). Επομένως υπήρχε και «λίμνη (Θεσπρωτική) της Ανατολής»; (ποια ήταν αυτή, ή αυτές, εναπόκειται στους γεωλόγους να τις εντοπίσουν).

ε) Ο Κάστωρ και οι απόγονοί του «Κάστορες» της Θεσπρωτίας μιλούσαν και έγραφαν ελληνικά (αρχαία Πελασγικά) και όχι «ινδοευρωπαϊκά».

στ) Ο χώρος (Θεσπρωτία) ήταν ελληνικός και όχι άλλων τινών (πρβλ. α) θεωρία Νικολάου Πλάτωνος περί «Φοινίκης», πόλης και παραποτάμου του Καλαμά με το όνομα «Κάδμος» στην Θεσπρωτία και β) θεωρία ξένων περί «Νεκρομαντείου» στον Αχέροντα κλπ. κλπ.)»...

Κλείνοντας την παραπάνω άποψη – που θεωρήσαμε καλό να συμπεριλάβουμε στην έρευνά μας – παραθέτουμε την απόπειρα ερμηνείας της πρώτης σειράς των συμβόλων της πινακίδας του Δισπηλιού Καστοριάς, που πραγματοποίησε ο ως άνω αρθογράφος:

«Κείμενο εκ δεξιών βάσει των συλλαβών: ta – Kasudora – tosoparae – limne – dusi – eroe.

Κείμενο στη νεώτερη ελληνική προφορά: ΤΑ ΚΑΣΝΤΟΡΑ ΘΕΣΠΡΑΕ ΛΙΜΝΕ ΔΥΣΙ ΗΡΩΕ.

Ελεύθερη απόδοση: Στον Κάστορα της Θεσπρωτίας λίμνης της Δύσης (ή των δύο λιμνών) τον ήρωα».

Αυτά λοιπόν αναφέρει η ως άνω θέση, που δημοσιεύτηκε το 1994 και αποτελεί μία πρωτογενή προσπάθεια εξήγησης του τόσο αμφισβητούμενου κειμένου της πινακίδας του Δισπηλιού. Στο παρόν άρθρο μας παραθέτουμε και μία άλλη, τολμηρή, ερμηνεία ενός σημείου της πινακίδας αυτής, η οποία έχει απίστευτες πραγματικά διαστάσεις, αφού εκτείνεται έως την... ηλιολατρεία των αρχαίων προγόνων μας (της πολύ απώτατης προϊστορίας) και σχετίζεται με τη λεγόμενη «απόκρυφη γεωπολιτική»!

Ως γνωστόν, οι πρώτες θρησκευτικές δοξασίες του ανθρώπου έχουν να κάνουν με την πίστη στο λαμπερό ουράνιο σώμα της ημέρας, δηλ. τον Ήλιο. Αυτό σχετίζεται φυσικά άμεσα με τις ζωοδοτικές ιδιότητές του και είναι κάτι που παρατηρείται στις λαϊκές παραδόσεις όλων των εθνών του πλανήτη. Συνεπώς κρίνουμε ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η πρώτιστη χρονολογικά θεότητα στις κατά περιοχές τοπικές μυθολογίες (συμπεριλαμβανομένης βεβαίως της ελληνικής) δεν είναι παρά αυτός ο «θεός» Ήλιος! Πράγματι, στην ελληνική πανάρχαια μυθική παράδοση ο Ήλιος υπήρξε ο πρώτιστος και μέγας και μόνο με την πάροδο των αιώνων απέκτησε διάφορες μορφές, με χαρακτηριστικότερη εκείνη του μουσηγέτη Απόλλωνα. Αλλά και σε άλλες εθνικές μυθολογίες παρατηρείται αυτή η μετάβαση: π.χ. στη σκανδιναβική έχουμε πρώτα τη (θηλυκή μάλιστα) ηλιακή θεότητα Σουλ, που κατόπιν μετουσιώνεται στον υπέρλαμπρο Μπάλντερ, ενώ και στην αρχαία τουρανική-μογγολική έχουμε τον πρώιμο θεό-ήλιο Τανρί, στη σλαβική των βαλτικών επικρατειών τον Περούν κτλ.

Ας δούμε λοιπόν πώς συνδέονται τα παραπάνω εκπληκτικά με την πινακίδα του Δισπηλιού, σύμφωνα με την ερμηνεία που προωθείται σε μυστικούς (προς το παρόν) κύκλους. Η άποψη αυτή εστιάζεται σε ένα σημείο της επιγραφής που έχει σκαλισμένα γράμματα, τα οποία ταιριάζουν απόλυτα μ’ αυτά του σημερινού ελληνικού αλφαβήτου! Αν όμως αυτό το κομμάτι απομονωθεί και κάποιος προσέξει καλύτερα, τότε είναι εμφανές ότι πρόκειται περί μίας ξεκάθαρης φράσης, η οποία – έχοντας στο μέσο κάτι σαν... μάτι μέσα σ’ ένα τρίγωνο («παντεπόπτης οφθαλμός»-ήλιος;) – αναγράφει τα εξής συνταρακτικά: ΖΕΥΣ ΣΕΛΙΟΣ!... Δηλ. γίνεται αναφορά στον πρώτιστο θεό της ελληνικής αρχαιότητας, τον Ήλιο Δία! Απίστευτο; Ας συνεχίσουμε την παράθεση αυτών των συγκλονιστικών αποκαλύψεων...

Κατά την άποψη αυτή η λέξη «Ζευς» αρχικά δεν σήμαινε τίποτα παραπάνω από έναν επιθετικό προσδιορισμό στην ονομασία του θ. Ήλιου (προφανώς σήμαινε «Ζων Ήλιος» ή κάτι τέτοιο). Μόνο αργότερα, στη μεταγενέστερη ελληνική μυθολογία, ο Δίας μετεξελίχθηκε σε ξέχωρη θεότητα. Όσο για την πανάρχαια ονομασία του φωτεινού σώματος της ημέρας, που τότε αντιμετωπιζόταν ως «θεός», αυτή σχετίζεται άμεσα με το πελασγικό-πρωτοελληνικό φύλο των Σελλών της Ηπείρου, της πρώτης δηλ. οργανωμένης ανθρώπινης κοινωνίας, η οποία αναπτύχθηκε στην ιερή γη της Ελλοπίας (σημερινές περιοχές του γεωγραφικού «τριγώνου» Δρόπολης, Βουθρωτού και Δωδώνης). Η δε ονομασία «(Σ)-έ-λιος» αναλύεται ως εξής: το αρχικό «Σ» είναι η μετέπειτα γνωστή δασεία (το απαλό «χ» της εράσμειας προφοράς), το γράμμα «ε» είναι γνωστό ότι έπειτα από αιώνες μετεξελίχθηκε σε «η» (βλ. και πάλι την εράσμεια προφορά, που διασώζει τους πρωταρχικούς ελληνικούς γλωσσικούς τύπους) και φυσικά τα υπόλοιπα παραμένουν αναλλοίωτα ακόμα και σήμερα...

Από εδώ προέρχεται και η ονομασία της Ελλάδας ως χώρας, καθώς και του ελληνικού έθνους (: το έθνος των Σελλών-Ελλόπων). Ένας εθνικός αυτοπροσδιορισμός, που ξεκίνησε μεν από την Ήπειρο, αλλά αργότερα – μέσω του βασιλείου της Ελλάδος στη Θεσσαλία, με ηγέτη τον ομηρικό Αχιλλέα – έφτασε να σημαίνει ολόκληρη τη βαλκανική χερσόνησο ή και, κατά την άποψη μερικών «ακραίων» του πανελληνισμού, και όλο τον πλανήτη!!! [βλ. θεωρία του καθηγητή Δημήτρη Κιτσίκη για τον Πλανήτη Ελλάς] Είναι άραγε «σύμπτωση» ότι η πιο αρχαία – μαζί με την ελληνική – γλώσσα του κόσμου, η κινεζική, που και σήμερα γράφεται με ιδεογράμματα-«ιερογλυφικά», ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ονομάζει την πατρίδα μας «Σελ-Λα»;... Φυσικά, πρέπει απαραίτητα να σημειώσουμε την προέλευση από την παραπάνω ρίζα λέξεων όπως «Σελήνη», «σέλας» κτλ. Αλλά και στα λατινικά, η λέξη “Sol” («Ήλιος») έχει καταγωγή απευθείας από την πανάρχαια αυτή ελληνική ρίζα...

Εδώ να παρατηρήσουμε και τις καταβολές της ονομασίας του υπέρλαμπρου άστρου του Σείριου (το πιο φωτεινό στον έναστρο ουρανό) από το όνομα του Έλληνα θεού Ήλιου. Η μεταβατική διαδικασία του σχηματισμού της λέξης «Σείριος» έχει ως εξής: το «Σέλιος» ή «Σε(ί)λιος» παραφθείρεται με την πάροδο των αιώνων σε «Σε(ί)ριος», δηλ. το «λ» μετατρέπεται στο συγγενικό του («υγρό σύμφωνο») «ρ», όπως άλλωστε έχει γίνει σε εκατοντάδες παρόμοιες περιπτώσεις.

Είναι λοιπόν ένα κείμενο-επίκληση προς τον «θεό» Ήλιο η επιγραφή της πινακίδας του Δισπηλιού; Εμείς παραθέσαμε εδώ μία ακόμα άποψη, στο πάγιο πνεύμα των ερευνών μας, όπου δημοσιεύουμε ΟΛΕΣ τις αντιλήψεις και γνώμες που κατά καιρούς διάφοροι μας εμπιστεύονται, από ΟΠΟΥ και αν αυτές προέρχονται. Συνοψίζουμε λοιπόν ότι – σύμφωνα με τη μεθοδολογία της «απόκρυφης γεωπολιτικής» – στην εν λόγω πινακίδα γίνεται αναφορά στον Ήλιο τον Ζέοντα και μάλιστα αναπαρίσταται ξεκάθαρα ο ίδιος ο Ήλιος εντός του συμβολικού τριγώνου, μία εικόνα που αργότερα έλαβαν οι μυστικές τεκτονικές εταιρείες, αλλά και ο εβραϊκός μυστικισμός, και παρέφθειραν σε «παντεπόπτη οφθαλμό». Το θέμα δεν εξαντλείται βέβαια σ’ αυτές τις γραμμές, αλλά είναι τεράστιο και με απίθανες μελλοντικές προεκτάσεις! Όμως για σήμερα, αυτά μπορούμε να γράψουμε... 

 

Πηγή:
http://volcanotimes.blogspot.gr/