1821-2008

Το παρακάρω κείμενο γράφτηκε στο εγγύς παρελθόν αλλά δεν νομίζω ότι έχουν αλλάξει η θα αλλάξουν και πολλά ε?(Εκτός ίσως του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ'Δημοτικού...)

Πώς να μιλήσει κανείς για τον Γέρο του Μωρηά; Που είχε θάψει πατέρα, αδερφό, γυιο για τον Αγώνα για την Λευτεριά;
Πώς να μιλήσει κανείς για το Μεσσολόγγι; Την Αλαμάνα, τα Δερβενάκια, το Σούλι, το Χάνι της Γραβιάς, τα Ψαρά, την Χίο;
Ποια είναι η Ελλάδα σήμερα που μπορεί να καταλάβει έστω και στο ελάχιστο, αυτό το απέραντο ψυχικό σθένος και μεγαλείο των αγωνιστών του ʼ21;
Η σύγχρονη προδοτική σαπίλα που κυβερνά αυτόν τον τόπο που ποτέ δεν λευτερώθηκε στʼ αλήθεια, έχει κάθε λόγο να προσπαθεί να κρύψει κάθε αλήθεια για την μεγάλη επανάσταση του Γένους. Δεν θα δούμε κανένα αφιέρωμα στις τρισάθλιες τηλεοράσεις τους. Δεν θα δούμε καμιά αγωνιστική εκδήλωση στα πανεπιστήμια. Δεν θα δούμε κανένα βιβλίο κανενός διανοούμενου.
Αντίθετα τον Νοέμβριο, θα μας κάνουν τριήμερες εκδηλώσεις, αφιερώματα, απʼ το πρωί μέχρι το βράδυ, βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες και κανάλια θα μας κάνουν πλύση εγκεφάλου για να μας πουν ότι χρωστάμε τιμή στα αμερικάνικα αληταριά που βρίσκονται σήμερα μέσα στη βουλή, γιατί τότε που ήταν χίπηδες κάνανε επανάσταση για την …»Δημοκρατία».
Η Ελλάδα σήμερα εκεί έξω, αποτελείται από μια νεολαία σε αφασία που βολοδέρνει και απλά υπάρχει χωρίς κανένα ιδανικό, χωρίς καμιά αξία αλλά το σημαντικότερο… δεν της έχει μείνει ούτε ίχνος ικμάδας και ζωντάνιας. 18 και 20 χρονών, σέρνουν τα πόδια τους σαν εξωγήινοι, λερώνοντας και με την παρουσία τους μια πατρίδα που τους χάρισε η κλεφτουριά!
Μας λένε διάφοροι κούφιοι ρήτορες, πως με την Επανάσταση του 1821 αποκτήσαμε Εθνική Ανεξαρτησία. Ποια Εθνική Ανεξαρτησία; Την «ανεξαρτησία» των πολυεθνικών και του σάπιου κοινοβουλευτισμού; Την «ανεξαρτησία της εξάρτησης, από το 1821 μέχρι σήμερα πάντα από κάποια μεγάλη δύναμη; Ποια ανεξαρτησία; Η Επανάσταση του 1821 ήταν η Αρχή και γιʼ αυτό στη μνήμη όλων εκείνων που με το αίμα τους χάραξαν την πορεία μας, σήμερα κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ.
Για κάποιους όμως σήμερα δεν είναι μια γιορτή.
Εμείς και όταν οι προβολείς θα έχουν σβήσει, και όταν οι τηλεοράσεις θα έχουν σωπάσει, και όταν ο όχλος θα έχει επιστέψει στις καφετέριες και στα τσιφτετέλια, για εμάς η Ελλάδα θα παραμένει ακόμα σκλαβωμένη και το νεοελληνικό ραγιάδικο θα παραμένει ακόμα ο εχθρός μας.
«Τσεκούρι και φωτιά στους προσκηνημένους» λοιπόν, γιατί η επανάσταση είναι μια υπέρτατη ψυχολογική κατάσταση, μια πνευματική εμπειρία, που κρατάει τον άνθρωπο αφυπνισμένο και όχι ναρκωμένο και φυλακισμένο στο χρυσό κλουβί της καλοπέρασης και του ατομισμού. Αυτό είναι το δικό μας καθημερινό βίωμα της επανάστασης.
Είναι πάντα λίγοι αυτοί που γράφουν την ιστορία. Η ψυχική ποιότητα είναι αυτή που έχει γράψει την ελληνική ιστορία, συντρίβοντας πάντα την ποσότητα και ανατρέποντας τους λογαριασμούς της «λογικής». «Ούκ εν τω πολλώ το εύ». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ήρωες είναι που χαρακτηρίζουν μια εποχή «ηρωϊκή» και όχι το αντίστροφο. Η Ελευθερία ήταν, είναι και θα είναι αξία ανώτερη από την οποιαδήποτε Ειρήνη. Και πέφτει σε λίγους το βάρος να το κάνουν αυτό πράξη ζωής, και τώρα όπως και τότε.
Στην μεγάλη παρέλαση που θα γινει αυριο,θα ειναι καθισμενοι στα έδρανα οι πολιτικοί, να δουν και φέτος την παρέλαση, όπου και θα τους χαιρέτησει ο στρατός. Είναι ανάξιοι να χαίρουν μια τέτοιας τιμής. Και είναι ανάξιοι γιατί οι πιο πολλοί από αυτούς δεν έχουν καν υπηρετήσει την Πατρίδα μας.
Οι σημερινοί πολιτικοί τόλμου και βγαινουν με τα γυαλιστερά τους κοστούμια στις κάμερες να μιλήσουν για το 1821. Ενώ είναι οι ίδιοι που έχουν παραδώσει την Ελλάδα στα αφεντικά τους στην Αμερική και στις προσταγές της Άγκυρας.
Είναι οι ίδιοι οι οποίοι είπαν ευχαριστούμε τους Αμερικανούς εκείνη την τραγική νύχτα των Υμίων, όπου έκαναν το Ελληνικό Αιγαίο Γκρίζο.
Νέοι και λιγοστοί βαστούν ακόμα το μετερίζι ταμπουρωμένοι. Νέοι στην ψυχή και στην πράξη, πιστοί στη νεότητα ενός Κολοκοτρώνη, που ώθησε την επανάσταση όταν όλοι τον είχαν για ξεγραμμένο γέρο, πιστοί στην ζωντάνια ενός ηλικιωμένου Μαβίλη, που πιο νέος και απʼ τους νέους, εκεί με τους νέους μαζί στον Δρίσκο της Ηπείρου, αντάμωσε το τελευταίο το βόλι το καλό.
Σήμερα οι ραγιάδες φόρεσαν τα καλά τους και δήλωσαν περήφανοι για τους προγόνους τους.
Εμείς σήμερα απέναντι στις κουρελιασμένες σημαίες της ειρήνης, της δημοκρατίας, της ανοχής, της πολυπολιτισμικής Ελλάδας, υψώνουμε τα λάβαρα της λεβεντιάς, της περηφάνιας, της τιμής, του θάρρους και της γενναιότητας!

ΨΗΛΑ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ!
ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ!


Υ.Γ.
"γιατί των εθνών η μεγαλοσύνη δεν μετριέται με το στρέμμα,
με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με...αίμα"!