Για ποια Ιθάκη πολεμώ με τους θεούς;
Ποια αρχέτυπα είναι γραμμένα στο πίσω της ψυχής;

Τα μάτια του Ορφέα θυμάμαι... μοιάζουν σημάδια γυρισμού...
Πετράδια φωτεινά σε ορίζοντα γης σκοτεινής, από το άχραντο φτιαγμένη...
Μάτια που καίνε κάθε τύψη μου και κάθε μου βλαστήμια...
Τι μου έταξες άραγε...

-«Ορφέα που με πας;»
-«Στης Μνημοσύνης τα νερά, στάλες στα χείλη σου να στάξεις.»
-«Μα όλοι από την λήθης πίνουν τα νερά κι αυτό τους ξεκουράζει!»
-«Σου φτάνει να υπάρχεις;»
-«Όχι... ολόκληρη να ζω έχω σπουδάσει.»
-«Πιες!»
-«Τι μου έχει μείνει;»
-«Τίποτα...»
-«Τότε γιατί είμαι εδώ;»
-«Για να πιστέψεις. Πιες!»
-«Τι να πιστέψω;»
-«Εσένα. Αλλιώς πως θα γυρίσεις;»
-«Μα... με πιστεύω!»
-«Τότε γιατί είσαι εδώ;»
-«Δεν ξέρω....»
-«Πιες... πάρε το ταξίδι αυτό...Πιες!»

Και ήπια από τις χούφτες του γλυκόπικρο νερό...
-«Καλή επιστροφή...»
-«Φοβάμαι...»
-«Να προσέχεις...»

Κι εγώ ένας Οδυσσέας να παλεύω με τα χειρόγραφα του κόσμου, κάποιου Ομήρου...
Για μια Ιθάκη ξένη... Για μια Ιθάκη Ομηρική... σε χάρτη ανύπαρκτο...

-«Μα τίποτε δεν έμαθες;»

Ναι έμαθα και γνώρισα θεούς που πάλεψαν με την ψυχή αυτού του κόσμου.
Θεούς παράξενους, ψυχρούς... του ανθρώπου ανάγκες...
Αδίσταχτοι... άθραυστοι στην σκληράδα...
Παιχνίδι η καλοσύνη τους, ξεγέλασμα ειρήνης... πλάνη ανέντιμη...

Αχόρταγος Δίας πλανευτής...
Ποιος τάχα από τους δύο;

Σπατάλησα το αίμα της ψυχής μου στην κούπα των Θεών...
Στράγγιξα μέχρι και από της αύρας μου τις ίνες...
Για μια Ιθάκη ξένη... Για μια Ιθάκη Ομηρική... σε χάρτη ανύπαρκτο...

Πηγή:http://ypatia.livepage.gr/blog/1048/26233_