Θα πέρασαν θαρρώ, πολλά χρόνια από τότε. Σε εκείνον τον μακρινό τόπο όμως, ο χρόνος έχει τους δικούς του ρυθμούς. Δεν μοιάζει με το δικό μας. Σαν περνάς ανάμεσα από τα εφτά πέπλα που αποτελούν επισήμως τα σύνορα ανάμεσα στο δικό μας τόπο και σε εκείνον, ο χρόνος παύει να έχει σημασία.
Κάθε πέπλο έχει το δικό του χρώμα και όνομα, μα είναι ονόματα κρυφά, ξεχασμένα από το χρόνο. Μονάχα μερικά ξωτικά θυμούνται ακόμα τα αρχέγονα ονόματα τους, μα δε συνηθίζουν να μιλούν γι’ αυτά.
Ο τόπος αυτός, είναι πλημμυρισμένος με ήχους και μελωδίες. Στα δάση του κατοικούν όλα τα πλάσματα που έχουν εξαφανιστεί από το δικό μας τόπο. Μερικές φορές, μαζεύονται σε παρέες γύρω από μια φωτιά και αναπολούν τις ημέρες εκείνες που ζούσαν αναμεσά στους ανθρώπους. Μα όλοι, χωρίς καμία εξαίρεση, συμφωνούν πως είναι καλύτερα που πέρασαν τα σύνορα των εφτά πέπλων. Η φυγή ήταν η μόνη λύση για την επιβίωση και τη διαιώνιση των φυλών.
Οι άνθρωποι, είχαν ξεχάσει πια τις Πρώτες Ημέρες και έπαψαν να σέβονται τους Ιερούς Νόμους. Η ματαιοδοξία και η αχαριστία των ανθρώπων, οδηγούσε τα υπόλοιπα πλάσματα στην εξαφάνιση. Κάθε φορά, όταν άναβε η μεγάλη εστία στο κέντρο του Κόσμου, αναγγέλoντας έτσι την έναρξη της Μεγάλης Συνεδρίασης, οι φυλές που συμμετείχαν παρατηρούσαν απουσίες. Με θλίψη στα μάτια, διέγραφαν από τη Βίβλο της Ζωής τα ονόματα των φυλών που μέχρι πριν λίγο καιρό ζούσαν ανέμελα ανάμεσα τους.
Κάθε πέπλο έχει το δικό του χρώμα και όνομα, μα είναι ονόματα κρυφά, ξεχασμένα από το χρόνο. Μονάχα μερικά ξωτικά θυμούνται ακόμα τα αρχέγονα ονόματα τους, μα δε συνηθίζουν να μιλούν γι’ αυτά.
Ο τόπος αυτός, είναι πλημμυρισμένος με ήχους και μελωδίες. Στα δάση του κατοικούν όλα τα πλάσματα που έχουν εξαφανιστεί από το δικό μας τόπο. Μερικές φορές, μαζεύονται σε παρέες γύρω από μια φωτιά και αναπολούν τις ημέρες εκείνες που ζούσαν αναμεσά στους ανθρώπους. Μα όλοι, χωρίς καμία εξαίρεση, συμφωνούν πως είναι καλύτερα που πέρασαν τα σύνορα των εφτά πέπλων. Η φυγή ήταν η μόνη λύση για την επιβίωση και τη διαιώνιση των φυλών.
Οι άνθρωποι, είχαν ξεχάσει πια τις Πρώτες Ημέρες και έπαψαν να σέβονται τους Ιερούς Νόμους. Η ματαιοδοξία και η αχαριστία των ανθρώπων, οδηγούσε τα υπόλοιπα πλάσματα στην εξαφάνιση. Κάθε φορά, όταν άναβε η μεγάλη εστία στο κέντρο του Κόσμου, αναγγέλoντας έτσι την έναρξη της Μεγάλης Συνεδρίασης, οι φυλές που συμμετείχαν παρατηρούσαν απουσίες. Με θλίψη στα μάτια, διέγραφαν από τη Βίβλο της Ζωής τα ονόματα των φυλών που μέχρι πριν λίγο καιρό ζούσαν ανέμελα ανάμεσα τους.
~Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΠΕΠΛΩΝ~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(ή επιχειρόντας την κατανόηση ενός μεγάλου συμβόλου) Στην Ανατολή από τους τους αρχαίους χρόνους υπήρχαν ένα σώρο σοφοί Πνευματικοί Δάσκαλοι.Αυτοί άλλωτε λεγώντουσαν γκουρού, άλλωτε Διδάσκαλοι, άλλωτε Μagii-δηλαδή μάγοι.Όλοι αυτοί πάντα άφηναν κάποιες παραδώσεις στο λαό που περιείχαν σύμβολα πολύ καλά κρυμμένα.Ένα απ' αυτά ήταν και ο χορός των επτα πέπλων.Στο χορό αυτό μια γυναίκα χωρεύει ντυμένη μόνο με επτά πεπλους.Σε κάθε "στροφή"(προσεξτε την λέξη "στροφή") η χορεύτρια ρίχνει και έναν πέπλο μέχρις ώτου μένει ολόγυμνη.Αυτό είναι ένα πολύ μεγαλη αξίας σύμβολο.Οι επτά πέπλοι συμβολίζουν τα επτά πεδία της Γης και του Ηλιακού συστήματος(φυσικο, αστρικό κλπ)Με το καθε κλείσιμο μιας γήινης Αλύσου "πέφτει ένας από τους πέπλους" και οι οντότητες που ζουν στην σφαίρα που καλείται πλανήτης της οδύνης(η γη)προοδεύουν.Όταν πέσει και ο τελευταίος "πέπλος" τότε οι άνθρωποι θα δουν την Γυμνή Αλήθεια.Δεν θα περιβάλεται πια από διαστρεβλωμενές αντανακλάσεις του αστρικού του φυσικού ή του νοητικού, θα είναι απλως γυμνή!!!Ο ΠΛΑΝΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ θα πάρει τοτε μια μύηση που θα τον κάνει αυτόν και όλα τα οντα πάνω του να αλλάξουν ριζικά από πνευματικής άποψης!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
4 σχόλια:
πολυ πολυ ενδιαφερον το blog σου!!!τα συγχαρητηρια μου!!!
ευχαριστω πολυ να'ι'δα,να'σαι καλα!
Ωραία ανάρτηση.
Έχεις διαβάσει το ομώνυμο βιβλίο του Τομ Ρόμπινς; Πολύ καλό!
Παρεπιπτόντως, έχεις πρόσκληση για παιχνίδι
οχι,δεν το διαβασα amelie,αλλα θα το βαλω στο προγραμμα μου!!!
Δημοσίευση σχολίου