Η Αλήθεια ήταν θεότητα στην
Ελληνική Μυθολογία, ιδεατή ανθρωπόμορφη προσωποποίηση της αλήθειας των
αρχαίων Ελλήνων φερόμενη προστάτης της έννοιας.
Σύμφωνα με τον Πίνδαρο ήταν κόρη του Δία. Ο Πλούταρχος την αναφέρει ως «Τροφό του θεού Απόλλωνα», μαζί με την Κορυθάλεια….
Σύμφωνα με έναν μύθο του Αισώπου ο Προμηθέας είχε πλάσει την Αλήθεια
από πηλό, πριν όμως την ζωντανέψει, o Δόλος έπλασε ένα δεύτερο ομοίωμα,
που όμως του τέλειωσε ο πηλός και έτσι άφησε το έργο του χωρίς πόδια.
Επιστρέφοντας ο Προμηθέας και βλέποντας τα δύο πανομοιότυπα
καλλιτεχνήματα αποφάσισε να τα ζωντανέψει και τα δυο.
Η Αλήθεια περπάτησε, το ομοίωμα του Δόλου όμως δεν μπόρεσε να κάνει ούτε ένα βήμα. Σύμφωνα με τον Φιλόστρατο η θεά Αλήθεια φορούσε λευκή εσθήτα και περιφέρονταν «λευκοχειμωνούσα» κοντά στο Αμφιαράειο.
Οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν την Αλήθεια Veritas, θεωρώντας την κόρη του Κρόνου (Saturnus), ή του Χρόνου (Tempus).
Επειδή η Αλήθεια εικονίζονταν πάντα χωρίς
στολίδια και πλούσια ενδύματα έναντι των άλλων θεοτήτων, ο Οράτιος την
αποκαλούσε «nuda» Veritas, δηλαδή «γυμνή αλήθεια«. Από
τότε καθιερώθηκε η ρητορική έκφραση «γυμνή αλήθεια», ή «αλήθεια γυμνή»
που λέγεται μέχρι και σήμερα εκ του γεγονότος ότι δεν χρειάζεται στην
απόδοσή της ιδιαίτερα καλολογικά στοιχεία ή προλόγους, εξ ου ακόμη και η
έκφραση «ωμή αλήθεια».
Τέλος στη αρχαία Αίγυπτο όπως αναφέρει ο
Κλαύδιος Αιλιανός στις διηγήσεις του ο Αιγύπτιος Αρχιερέας, ως δείγμα
δίκαιου ανθρώπου, όταν εκτελούσε καθήκοντα δικαστή, κρεμούσε από το
λαιμό του ιδιαίτερο περίαπτο από ζαφείρι που έφερε το όνομα «Αλήθεια«.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου